بنظر من یک اصل در زندگی وجود داره که میشه به همه ی ابعاد زندگی شخصی ، کاری و اجتماعیمون بسطش بدیم و اون اصل چیزی نیست بجز روراست بودن با خودمون
گاهی اوقات بین چیزی که هستیم تا چیزی که میخوایم باشیم فاصله وجود داره و هر چقدر این شکاف عمیق تر و بزرگتر باشه زندگی ما از واقعیت دور تر میشه
فردی رو تصور کنید که میخواد در دانشگاه تحصیل کنه و هدف اولیه ش کسب دانش و تخصص و استفاده از مدرک اون رشته باشه اما در عمل در کلاس ها حضور نداشته باشه و سر کلاس به بازیگوشی و حواشی مشغول باشه ; این فرد اصل روراست بودن با خودش رو رعایت نکرده و صرفا زمان و سرمایه ش رو هدر داده
وقتی که با این فرد صحبت می کنی مدام از نبود سیستم آموزشی مناسب و نا عدالتی غر میزنه در حالیکه مشکل در وجود خوش پنهان شده.
یا فردی رو تصور کنید که برای کار به شهر یا کشور دیگه ای مهاجرت کرده و در گفت و گوی ذهنی به خودش میباله که برا رسیدن به زندگی مطلوبش داره تلاش میکنه اما در عمل فقط چند ساعت به دنبال شغل مناسب یا پیشرفت در شغلش زمان میذاره و باقی روز رو در کافه ها و با دوستان جدید میگذرونه
نتیجه این رفتار این میشه که بعد از چند سال دوباره مجبوره به وضعیت قبلش برگرده و فقط عمرش رو هدر داده .
ما با روراست نبودن با خودمون از کیسه عزت نفس ، عمر و اعتبارمون خرج میکنیم و دیر یا زود از وضعیت زندگیمون مستاصل میشیم
دوستی رو میشناختم که دفتری رو اجاره کرده بود و معتقد بود یک روزی یکی از شرکت های بزرگ نرم افزاری میشه اما در عمل دفتر اون فرد جایی جز پاتوق دوستان نبود و حرفی جز رکود بازار و ما چقدر بدبختیم به زبون نمیاورد.
مهم نیست که با چه عنوان و هدفی ذهن خودمون رو گول میزنیم که مارو سرزنش نکنه مهم اینه در عمل چه کاری انجام میدیم و در مسیر چه هدفی گام برمیداریم .
این اولین مطلب من در کل دنیا وب بود :)
