لویچی کارنارو نجیب زاده ونیزی (Venice, City in Italy) و حامی هنر بود ، زادۀ 8 می 1464 و درگذشتۀ 1566 است که از او چهار کتاب (منتشر شده در 1595 تا 1583) در مورد اسرار زندگی طولانی و خوب به یادگار مانده است.
لویچی کارنارو که از اشراف زادگان ایتالیایی بود، او کتابی درباره صد سال زندگی خود نوشته است که بخشی از آن را اینجا نقل خواهیم کرد.کارنارو نخست این حقیقت را بیان می‌کند که معاشرت با دوستان ناباب او را دچار اعتیاد می‌کند و زندگی او را به طرز عجیبی به تباهی می‌کشد.
او معتقد است عادت بد نه تنها فقر معنوی ایجاد می‌کند بلکه تندرستی را نیز به تباهی می‌کشد.لویچی کارنارو همچنین می‌گوید در سن 40 سالگی دچار پرخوری بودم که چنان از زندگی بیزار شده بودم که آرزوی مرگ می‌کردم.
اما نا امید نشدم و در صدد معالجه خود برآمدم و خیلی زود متوجه شدم ایراد کار از پرخوری است که باعث شده سموم در معده او جمع شود و خون او را آلوده کند.او از پرخوری دست کشید و توانست با این رژیم صد سال عمر کند.
لویچی کارنارو توانست برای خود محدودیت غذایی ایجاد کند و در هر وعده غذایی تنها 12 اونس (هر اونس 23 گرم = 276 گرم) غذای بسیار ساده میل کند.او پس از مدتی از دردهای گوناگون رهایی یافت و هر شب خوابی آسوده داشت.تمام مدت به این فکر می‌کرد که چه غذاهایی بیشتر به او می‌سازد و مقوی‌تر است و این غذاها چه اندازهاند تا آن‌ها را در رژیم غذایی خود قرار دهد.
اغلب ما در عادات رژیم غذایی خود در بند آن نیستیم که چه میخوریم، چگونه میخوریم و کی میخوریم و چقدر میخوریم بلکه فقط در اندیشه آن هستیم که چیزی که میخوریم خوشمزه باشد و یا با مزاج ما سازگاری داشته باشد.
خلاصه پس از اینکه لویچی کارنارو دریافت چه نوع غذایی با بدن او سازگاری دارد بر آن شد همیشه تقریباً گرسنه از سر سفره برخیزد، از غذای خانگی و سبزیجات تازه،میوه و لبنیات کم چرب استفاده کند و خود را از سرما و گرما محافظت کند و تحت تاثیر عوامل منفی روزگار قرار نگیرد.این‌ها دقیقاً توصیه‌هایی است که ائمه هم به آن تاکید داشتند.کارنارو تاکید زیادی روی احساسات منفی دارد و می‌گوید معمولاً انسان مریض دارای عواطف منفی است و هر که در معرض عواطف منفی قرار گیرد حتما بیمار می‌شود.به عبارتی همانطور که عواطف منفی روی ایجاد بیماری تاثیر دارد ، بیماری هم روی تولید عواطف منفی نقش مهمی ایفا می‌کند.
احادیث ائمه در مورد کم خوری و فواید آن سلامت تن و طول عمر نقل شده:
لویچی کارنارو می‌گوید روزی در 70 سالگی سوار بر درشکه‌ای بودم و به جایی می‌رفتم که ناگهان درشکه واژگون شد و مرا سخت مجروح کرد.پزشکان همه از زنده ماندن من نا امید شده بودند به جز خودم که اطمینان داشتم زنده می‌مانم و این اطمینان بخاطر این بود که در ایام گذشته بنیه خود را تقویت کرده‌ام و نیروی آن را دارم تا با هر گونه ناراحتی مبارزه کنم.در نهایت هم موفق شدم از این حادثه زنده بیرون آیم و 30 سال دیگر هم عمر کنم.
کارنارو در هر وعده بیشتر از 276 گرم غذای سالم چیزی نمی‌خورد که البته بیشترین درصد هر وعده را مایعات تشکیل می‌دادند.همیشه دوستان و نزدیکان او به او می‌گفتند که این مقدار در هر وعده غذایی بسیار کم است و او باید بیشتر میل کند اما کارنارو در جواب می‌گفت رژیمی که پیش گرفته است سالهاست که اجرا می‌کند و نتیجه خوبی از آن گرفته است اما گاهی با اصرار دوستان کمی بیشتر در هر وعده غذایی میل می‌کرد که نهایتا به 14 اونس یا 322 گرم بیشتر نمی‌رسید.
اما نتیجه این تغییر اندک هم بسیار منفی بود تا جایی که لویچی بیمار شد و روحیه خود را از دست داد. او مجدداً تصمیم گرفت هر رژیم غذایی خود را از 12 اونس در هر وعده بیشتر نکند.
نکته مهم این رژیم نظم و ترتیب در زندگانی است که بنیاد نشاط و تندرستی و طول عمر را برای لویچی کارنارو بنا نهاد.این نظم و ترتیب یگانه دارویی است که بر هر بیماری مسلط است.
او عقیده دارد پس از طبیعت خود بیمار، خود او بهترین پزشک است زیرا او می‌تواند دریابد که چرا بیمار شده و چه غذاهایی به او نمی‌سازد، چه اندازه باید بخورد و چه اندازه بدن او توان مقابله با کم و کاستی‌ها را دارد.این فقط خود انسان است که با تجربه خود این‌ها را در می‌یابد ولی پزشک از این موضوع بی اطلاع است و هرچه هم پزشک تشخیص می‌دهد بواسطه تجربیاتی است که بیمار در اختیار او قرار می‌دهد.
حرف آخر :
به عقیده لویچی کارنارو که حاصل 100 سال از عمر اوست عوامل زیر از بزرگترین علل بیماری‌ها و مرگ نا به هنگام است :
وی در مورد این گفته عامه مردم که می‌گویند : “زندگانی پس از 50 سالگی زندگانی نیست بلکه از مرگ بدتر است” را رد کرده و گفته زندگی در پیری شیرین‌ترین زندگی است که نشان دهنده آن است که لویچی چقدر در ایام سالخوردگی توانسته از خوشی‌های زندگی بهره ببرد.لویچی کارنارو علاوه بر اینکه اصول بهداشتی را بسیار رعایت می‌کرده (تا جایی که از هر بیماری مصون بوده) فوق العاده با نشاط و خوشبین بود چنانچه در 80 سالگی یک کمدی نوشت، علت خوشبینی تندرستی او بود.
