دوستان با توجه به فیدبک های قسمت قبلی مطلب جدید را شروع میکنم و پاسخ بعضی از کامنت ها را مجدد توضیح میدم. یک نکته این هست که من اغلب موارد با گوشی تایپ میکنم و خیلی سخت هست. بعضی وقتا ادیتور میپره اذیت میکنه ممکنه یه موقع اشتباه تایپی چیزی بشه در یک نقطه یا یک کاما که معنی جمله تغییر کنه.
در دو قسمت قبلی من دو نکته مهم را گفتم که اینجام تکملیش میکنم. نکته اول این بود که با تصور از سطح فعلی خودتون و میزان حالا احترامی که اینجا به تخصص شما میگذارند تصور نکنید در یک کشور توسعه یافته سر و دست براتون میشکنند. سطح تخصصی بالای شما اینجا در اونجا یک سطح معمولی به حساب میاد. ولی این به این معنی بیکار بودن نیست. اونجا هم شرکت در همه سطحی وجود داره و حداقل تا جایی که من میدونم هیچ کسی بیکار نمیمونه ولو اینکه کار کژوال انجام بده. اصلا بیکاری معنی نداره. البته من منظورم کشورهای توسعه یافته هستند نه جایی مثل ترکیه و ... - یک وب سایتی هست که شما میتونید هزینه و درآمد زندگی هر کشوری با کشور دیگه مقایسه کنید. مثلا این مربوط به تهران و استانبول هست
همونطور که در این سایت هم مشخص هست ترکیه هم اقتصاد داغونی داره. در ضمن کسایی که میرند ترکیه مجوز کار کردن ندارند روی اقامتی که بهشون داده میشه. برای دولوپرها مشکلی نیست چون تو خونه کار میکنند ولی اگر بدنبال استخدام شدند باشند کار کردن بدون مجوز جرم هست و برای صاحب کار و کار کننده مشکل بوجود میاد.
و حالا در رابطه با کشورهای توسعه یافته که قصد مهاجرت داریم درسته گفتم کسی براتون سر و دست نمیشکنه ولی خود همین میتونه یک نکته مثبت باشه. چون معمولا ایرانی ها ۸۰ درصد مشغول گفتگو هستند ۲۰٪ هم عمل میکنند. در طول تاریخ انگار همینطوری بوده. اونجا واقعا باید کار کنید. و اصلا اهمیتی نداره تو کشور خودتون کی بودید . رئیس بودید مدیر بودید هرچیزی که بودید را باید بگذارید و بیایید و از صفر شروع کنید و برای کسی هم اهمیتی نداره تو کشور خودتون چند نفر زیر دست شما کار میکردند یا مشتری ها باید نوبت قبلی میگرفتند ازتون. اونجا همه سطحشون بالاس. مثل این میمونه شما تو یک مدرسه ای که همه نمره زورکی ۱۰ میگرفتند شما میگرفتید ۱۳ حالا وارد جایی میشید که همه ۱۹ و ۲۰ هستند... طبیعتا بجای حرف زدن باید فقط و فقط کار کنید و سطحتون را برسونید به بقیه که همین موضوع در دراز مدت باعث پیشرفت شما خواهد بود. نظم و قانون حرف اول را میزنه. دیگه مثل ایران نیست که حالا یه پروژه دو هفته ام عقب افتاد اتفاق بخصوصی نیوفته و خیلی چیزای دیگه ای که خودتون بهتر میدونید. در واقع دلیلی هم نداره اینطوری بشه. وقتی اتوبوس اون قدر دقیق سر ساعتی که اعلام شده میرسه که شما میتونید برنامه ریزی کنید کی از خونه خارج بشید که سوار اتوبوس بشید. پس دلیلی هم نمیمونه برای عقب افتادن کار یا پروژه
تموم این صحبتایی که میشه هم جنبه مثبت داره هم شاید جنبه منفی. جنبه مثبتش این هست که شما چیزی را بدست میارید که واقعا حقتون هست و بابتش زحمت کشیدید نه بیشتر نه کمتر در مقابل که توی ایران شما میدونید بدون هیچ تلاش و زحمتی جایی قرار بگیرید که بابتش زحمتی نکشیدید. خیلی ساده پولدار شدن در ایران بسیار آسون تر از خارج هست و اصلا پولدار شدن برای اینا خیلی معنایی نداره. این چیزی که دارم میگم مربوط به استرالیا هست. خیلی دنبال این نیستند که حالا کارهای خفنی بکنند پول بیشتری در بیارند و تمرکزشون بیشتر روی کیفیت زندگی و زندگی کردن هست. مثلا اگر در ایران یکی خونشو از نو میسازه برای اینکه قشنگ بشه در استرالیا کسی به این دلیل خونشو خراب نمیکنه خونه بسازه. خونه زمانی میسازند که خونه قبلی فرسوده باشه و باید حتما عوض بشه. حتی فروشگاه هایی که دارند اینطور نیست که بخواد روزهای تعطیل باز باشه برای اینکه پول بیشتری بدست بیارند. نیازی ندارند. حتی فروشنده هم سر زمانش مغازشو میبنده میره به زندگیش میرسه مگر فروشگاه های زنجیره ای که شیفت عوض کنند. خوب پس همین یک نکته خیلی مهم میشه برای کسایی که میخواند استارتاپ یا کسب و کار راه اندازی کنند در کشور استرالیا. در کشورهای اروپایی و سبک استرالیا یا کانادا شما هرچقدر بیشتر کار کنید مالیات بیشتری باید پرداخت کنید. پس سیستم جوری چیده شده که خیلی به فکر پولدار شدن نباشید و طبیعتا اختلاف طبقاتی هم بسیار کم هست. دوستی دارم در المان که مجموعه مالیات بر درامد و مالیات مربوط به شرکتی که داره ۷۰٪ هست یعنی ایشون باید ۷۰٪ پولی که در میاره را مالیات پرداخت کنه. حالا خیلی ها تو ایران دارند پول در میارند حتی شرکتای گردن کلفت و از مالیات فرار میکنند. تو این کشورها فقیر پیدا نمیشه یا خیلی کم هست یا کسی هست که مثلا معتاده و واقعا یه گوشه افتاده که فقیر هست. باز سبک امریکا متفاوت هست با اون کشورها و نظام سرمایه داری در امریکا وجود داره. اختلاف طبقاتی وجود داره. داداشم میگفت یه قشری هستند که اگر امروز کار نکنند فردا گرسنه اند تو امریکا. پس در رابطه با مهاجرت موضوع مالیات - خلق و خوی مردمش و موضوعات این شکلی را هم باید مد نظر قرار بدید.
