تلویزیون توی هال خانه رو برداریم و جاش کتاب و گلدون بذاریم. چند تا دلیل دارم که اگر دوست داشتید، ادامه‌ی پست را بخوانید. البته منظورم از تلویزیون، دستگاه آن نیست بلکه شبکه های تلویزیونی و برنامه های آن است.
فرقی نمی کند تلویزیون خارجی باشد یا داخلی، در هر حالتی تلویزیون رسانه ای یک‌طرفه است. یعنی این شما نیستید که محتوا را انتخاب می‌کنید (انتخاب محدودی دارید) بلکه شبکه های تلویزیونی انتخاب می کنند که شما چه چیزی ببینید. این شرایط در رسانه های اجتماعی و پلتفرم های اشتراک ویدیو مثل یوتیوب خیلی بهتر است به طوری که انتخاب کننده تا حد زیادی خود شما هستید.
این ماجرا که در نسل جدید خیلی خودش را نشان داده و فراگیر شده، مسئله‌ی بسیار مهمی است. تلویزیون (همچنین موبایل هوشمند) برای سنین پایین بایستی محدود یا حذف شود.
نشستن پشت برنامه های سرگرمی و اخبار بی‌خود و پوچ تلویزیون، ساعت های بسیاری را که می‌توان از آن در طبیعت یا همراه با خانواده معاشرت کرد و لذت برد را از بین می‌برد.
پس می‌توان یک نه بزرگ به تلویزیون گفت و زمان آن را با مطالعه‌ی کتاب پر کرد. بهترین هارو برای همه مون در سال جدید ۱۴۰۳ آرزو می‌کنم :)
پس‌نوشت: این اولین پست کاملا غیر تخصصی و دلی من در ویرگول بود. تو ذوقم نزنید...
