پیرو و مطیع خیال، انگار سایه‌به‌سایه همان «وهم دانایی» حرکت می‌کند. آنکه گمان می‌کند آنچه نزد اوست، حکمت نخست و پایان است. انگارنه‌انگار نور معرفت کسب‌کردنی است و از ازل در بحر سینه هیچ‌کس به ودیعه نمی‌گذارند. کسب دانش و بینش با تجربه و آموختن عجین است و هزار راه نرفته، برابر است با هزار خطای ناکرده! آنکه در سیاهه اعمالش خطا به‌وفور هست، یعنی انبان رفتنش همیشه مملوست و اینجا سیاهه به سیاهی مربوط نیست.
کدامِ ما و شما توان ادعا دارد که خطای ما بر هیچ قوم و گروهی موثر نبوده و نیست؟ ما در خلا زندگی نمی‌کنیم. مهم آموختن است تا لحظه مبارک حضور نفس.
