آیه 39 می گوید "چه میشد اگر آنها به خدا و روز بازپسین ایمان می آوردند ...". به نظرم تعبیری سطحی خواهد بود اگر آیه را اینگونه معنا کنیم که ایمان آوردن برای آنها ضرری ندارد پس چرا به عنوان یک کار بی ضرر ایمان نیاوردند. ایمان آنگونه که مومنین واقعی نشان داده اند تغییرات و تاثیرات زیادی در زندگی به دنبال خواهد داشت. در زمانه ای که ظلم فراوان است و فقر گسترده، مومن ممکن است چیزهای زیادی را از دست بدهد و البته چیزهای زیادی را بدست می آورد.خوب است که به تفاوتهای زندگی ایمانی با زندگی بدون ایمان بیاندیشیم.
المیزان ذیل آیه 43 می گوید آیات قرآن در زمانهای مختلفی نازل شده اند و به جز آیاتی که می دانیم با هم نازل شده اند لازم نیست به ارتباط بین مجموعه آیات با هم فکر کنیم.
آیه 43 یکی از مراحل تحریم کلی شراب است. این تحریم طی سالهای دراز اندک اندک پیش رفت (طبق چیزی که المیزان می گوید از آیه 67 سوره نحل که شراب را در مقابل رزق خوب قرار می دهد شروع می شود) چرا خداوند به یکباره شراب را تحریم نکرده است؟ گفته می شود به این دلیل که جامعه آمادگی این کار را نداشت. می توان به این فکر کرد که اگر جامعه عصر نزول آمادگی کنار گذاشتن شراب را نداشته و خداوند آنها را بتدریج از این کار زشت دور کرده، جوامع دیگر در دورانهای بعدی نیز ممکن است آمادگی تغییرات آنی را نداشته باشند و لازم باشد بتدریج از محرمات دور شوند. رجوع کنید به کتاب دولت و ابزارهای الزام شهروندان به شریعت از آقای سروش محلاتی
