این آیات راجع به کسانی است که به سبب هجرت نکردن به خودشان ظلم کرده اند (ظَالِمِي أَنفُسِهِمْ) و در نتیجه جایگاهشان دوزخ است (فَأُولَٰئِكَ مَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ).
اولین مصداق هجرت جابجایی در زمین از جایی به جای دیگر است. اما واضح است که صرف جابجایی نمی تواند هدفی چنین مقدس در اسلام باشد. آنچه مقدس و خواستنی است، تغییر در شرایط زندگی به نفع ایمان است، رفتن از سطحی پایین تر به سطحی بالاتر. این تغییر و جابجایی در ایمان لزوما همراه با تغییر محل زندگی نیست.
خداوند می خواهد که ما حتی به قیمت ترک شهر و دیار، شرایط عمل به ایمان را برای خودمان فراهم کنیم و عذر "نمی توانستم" "می ترسیدم" "من را زندانی می کردند" ... فقط برای گروه اندکی از ما پذیرفته و موجه است.
در روایات "ترک گناهان" یکی از مصادیق هجرت است و از "جهاد" به عنوان بالاترین هجرت نام برده شده است. به نظر می رسد جهاد بهترین روش ترک گناهان باشد. جهاد، به معنای کلی آن کوشش در راه خدا است و مصادیق آن برای همه ما وجود دارد.
پیشنهاد می کنم این متن از سایت سپیده دمان در مورد همین آیات را بخوانید.
