در فضای بهم ریخته و آشفته روزهای پس از سهمیه بندی دوباره بنزین، بازگرداندن آرامش به جامعه از همه چیز مهم تر بود. در آن زمان نمیشد خیلی حرف ها را زد. ولی این بدان معنی نیست که آن حرف ها هیچگاه گفته نشوند!
می خواهم خیلی خلاصه و مختصر بگویم ماجرا از چه قرار است؟! دقیقا 6 سال پیش بود که دولت تصمیم گرفت تا از سر لجبازی و صرفا کوبیدن مسئولین سابق، طرح سهمیه بندی بنزین – که راهی مناسب برای اصلاح مصرف سوخت در جامعه بود – را با حربه ی "بنزین دو نرخی فسادزاست" حذف کند. در این میان هرچه کارشناسان و اساتید و دانشجویان متفکر استدلال آوردند که پدربزرگ جان – آقای وزیر نفت – مسیرت اشتباه است، با چماق تمسخر روبرو می شدند که «شما بیسواد هستید! آقای زنگنه که خودش سالها وزیر بوده می داند چه بکند!»
به هر جهت تغییرات انجام شد و نتیجه این شد که پس از 6 سال دوباره رسیدند به سهمیه بندی بنزین! البته اینبار با اجرای بدون اطلاع رسانی، یک شبه و با وام گرفتن از آبروی رهبری و قوای دیگر. نتیجه دیگر اینکه 200/000/000/000/000 تومان ناقابل خرج روی دست ملت گذاشت!!! بعلاوه ی شش سال عمر یک ملت و هزینه های مادی و معنوی در اجرای بی موقع و نادرست طرح! آن هم بدون پذیرش اشتباه و عذرخواهی! آن هم با خنده ای که گویی به ریش ملت می خندید! درحالیکه دولت بایستی به جای مسئولیت گریزی پاسخگوی اشتباهات خود باشد.
هیچ میدانید با این خسارت سنگین، چند هزار شغل در کشور میشد ایجاد کرد؟! هیچ میدانید چند طرح عمرانی و صنعتی به بهره برداری می رسید؟! هیچ میدانید چند جوان می توانستند ازدواج کنند؟! پس کی قرار است آقایان پاسخ ندانم کاری ها و لجبازی ها و بی تدبیری های خود را بدهند؟! وقت و سرمایه مملکت بر باد رفت! چرا کسی یقه وزیر نفت و دولت را در خسارت هزاران هزار میلیاردی حذف سهمیه بندی و بازگشت مجدد آن نمی گیرد؟! ...
