حرف‌زدن برای بسیاری از مردم از اهمیت ویژه‌ای برخوردار می‌باشه!
- خب این که مشخصه!
+ منظورم حرف‌زدنِ معمولی نیست که. می‌خوام بگم خیلی‌ها ته دلشون یه‌چیه، روی زبونشون یه‌چی دیگه. طرف یه حرفی رو می‌ندازه که مثلاً ادای بامعرفت‌بودن و دست‌ودلبازی و آدم‌خوبه رو دربیاره. دیدم و دیدی. زیاد دیدیم.
- آهان! الان فهمیدم چی می‌گی. آره، اتفاقاً همین چندوقت پیش عمه‌م گِله می‌کرد که چرا از درخت باغم خرمالو نچیدین! نتونستم بگم من کل درختو می‌خوام اگه راست می‌گی!
+ از نظر منطقی مشکلی نداره که آدما منافعِ خودشون در اولویت باشه. مشکل جاییه که ادا درمی‌آرن. ادّعا می‌کنن. اهمیت و اولویتِ الکی به دیگران می‌دن. حرفی می‌زنن که دلشون با محتواش نیست. ولی ولی ولی، می‌دونن که با گفتن این حرفا بین همه می‌پیچه که فلانی آخر بامراماست، ختم خوباست، بن‌بست معرفت و مهربونیه.
درسته که از این تعریف کلی کِیف می‌کنن، ولی مهم اینه که حرف باد هواست. خلاصه یه‌روز اونی که باید بفهمه این‌جور آدما پفیوزن، می‌فهمه؛ ماه پشت ابر نمی‌مانه...!
نتیجه‌گیری: "حرف نزن" مینیم باو! من که دیگه می‌شناسمت...
یه ویدیوی مرتبط👇🏻 لطفاً وقت بذارید و با حوصله و دقت ببینید:
