تلخی بهمن امسال که انصاریان و میناوند را از ما گرفت، با صدای گرم عادل فردوسی‌پوری که صداوسیما از ما گرفت، ملال‌آورتر شد.
محسن کرامتی؛ در بهمن ماه تلخی که مهرداد میناوند و علی انصاریان را از دست دادیم، حرکتی نمادین در ورزشگاه آزادی برای بزرگداشت این دو عزیز برگزار شد. بازی دوستانه منتخب سرخابی‌ها و منتخب تیم ملی ۹۸ ایران در عصر ۲۸ بهمن سه چهره غایب داشت. علاوه بر انصاریان و میناوند، که این دیدار برای یادبود آنها برگزار شد، نبود عادل فردوسی پور در گزارش زنده بازی بدجوری در ذوق زد. صدایی که بارها در صحنه‌های تلخ و شیرین شنیده‌ایم می‌توانست جذابیت بازی را برای بینندگان تلویزیونی دو چندان کند.
حالا که قرنطینه خانگی برای جلوگیری از گسترش ویروس کرونا به ما تحمیل شده، کاش گزارشی که دوست داشتیم را از صدا و سیما می‌شنیدیم. عادل فردوسی پور که اگر بیشتر از ستاره های فوتبال محبوب نباشد، کمتر از آنها هم نیست، می‌توانست برای مردم ایران بازی را گزارش کند. علی انصاریان و مهرداد میناوند همچون دیگر ستاره‌های فوتبال همراه با مردم، بارها نبود عادل در صدا و سیما را سرزنش کردند. صداوسیمایی که مدیر جوانش دوری این مجری محبوب از قاب جعبه جادو را به بهانه خروج او از مدار عنوان کرد. باید گفت دیروز فرصت طلایی دیگری برای صدا و سیما در راه بازگشت به مدار مردم از دست رفت.
گزارش بازی یادبود انصاریان و میناوند با صدای عادل فردوسی پور به مراتب شنیدنی‌تر از چیزی بود که دیروز در شبکه سه سیما شنیدیم. صداوسیمایی که برای درگذشت علی انصاریان پیام تسلیت فرستاد، دو سال پیش برنامه او را به‌دلیل ادبیات و اجرای او توقیف کرده بود. حالا هم که همه بزرگان فوتبال ایران جمع شدند و برای این دو عزیز و به میدان رفتند، گزارش بازی می‌توانست به‌عهده مجری محبوب‌تر و صدایی گرم‌تر سپرده شود. شاید شنیدن گزارش بازی با صدای عادل فردوسی پور کمی از این همه ملال مردم را می‌کاست، اگر صدا وسیما در مدار مردم قرار می‌گرفت...
