دیروز روز معلم (استاد) بود،
مطمئنا همه‌ی ما در زندگی‌مون اساتید و‌معلمانی داشتیم که ازشون درس های زیادی یاد گرفتیم. اما بنظر من خیلی باید مراقب باشیم که به چه کسی استاد میگیم. باید مراقب باشیم که ارزش و معنای حقیقی کلمات را با استفاده های نابجا کم ارزش نکنیم …
من از کلمه‌ی استاد برای کسی استفاده می‌کنم که، از یاد گرفتن من خوشحال شود و از اینکه نسل آینده قرار است بهتر از او باشند احساس امنیت کند، نه تهدید.
من از کلمه‌ی استاد برای کسی استفاده می‌کنم که، سوالات نا به‌جا و نادرست من را با سوالات درست و بجا جایگزین کند، و در کنار پاسخ دادن به آنها، درست پرسیدن و منظم فکر کردن را به من یاد دهد، نه اینکه بخاطر پرسیدن سوالات ساده و نامربوط من را تحقیر کند.
من از کلمه‌ی استاد برای کسی استفاده می‌کنم که، من را با گذشته‌ی‌خودش مقایسه کند، نه با کسی که همیشه آرزو داشت باشد و نشد. کسی که خوب میداند آموزش و یادگیری در پزشکی لایه لایه است و من حتی اگر هم بخواهم، برخی چیزها را نمیتوانم الان یاد بگیرم.
من از کلمه‌ی استاد برای کسی استفاده می‌کنم که، فاصله من را با پرسنل و کادر درمان کمتر و ارزش کار آنها را به من گوشزد کند، نه اینکه آنها را زیردست بداند و تاکید داشته باشد که نباید به آنها آتو داد.
من از کلمه‌ی استاد برای کسی استفاده می‌کنم که، من را به بیماران نزدیک کند و اعتمادسازی را به من آموزش دهد، نه اینکه با برچسب زدن به من و آنها، این فاصله را بیشتر و بیشتر کند.
من از کلمه‌ی استاد برای کسی استفاده می‌کنم که، بتوانم با او از غیر پزشکی و درس نیز صحبت کنم و همچنان از نظرات و پاسخ های او لذت ببرم و در لابلای جملاتش درست زیستن را یاد بگیرم نه لزوماً درست طبابت کردن را …
گاه‌نوشته های من در تلگرام : https://t.me/azmasirman
