نقد کوتاهی بر کتاب «مقدمه ای بر روانشناسی فروید» اثر ادوارد اروین ترجمه بهروز سلطانی
همانطور که قبلا هم گفتم، فروید همیشه برای من ویژه بوده و هنوز هم (تا حدی) هست. یک ماهی است که درگیر خواندن این‌کتاب هستم و از معدود کتاب‌هایی است که خود انتخاب کردم و تمایلی به ادامه آن نداشتم. چون وعده یادداشت نویسی داده بودم، سعی کردم به اتمام برسانم!
ابتدا دو نکته فرامتنی باید ذکر کنم:
- ادوارد اروین نویسنده کتاب تحصیلات و پژوهش چشمگیری درباره روانکاوی و فروید ندارد و این از لابلای متن مشخص است.
- دو دیگر اینکه ترجمه سلطانی از ضعیفترین ترجمه‌هایی بود که در عمر فهم و اندیشه‌ام‌با آن مواجه شدم. سلطانی اساسا با سبکی بسیار نامناسب و با دخل و تصرف‌های هنجاری، ایده اصلی متن و نیز اندیشه فروید را مجروح کرده است.
اما درباره خود متن باید خاطرنشان کنم محتوای کتاب انسجام و ساخت‌یافتگی که لازمه فهم اندیشه فروید است را ندارد. عبارات تا حد زیادی مشابه و حشو است؛ گرچه مرسوم‌نیست اما میخواهم بگویم راندمان کتاب کمتر از ۱۰ درصد است!
حرف برای گفتن درباره این‌کتاب زیاد است و به عنوان خلاصه فهمم باید بگویم این‌کتاب را نه به نواموزان این حوزه و نه به محققان این رشته توصیه نمیکنم.
