هر آدمی تو دوران کودکی یه آرزویی داره ، یکی دوست داره دکتر شه ، یکی دوست داره خلبان شه و یکیم دوست داره مهندس شه البته این مورد آخری رو بعید میدونم کودکی انتخابش کنه الان...
یه قانون نانوشته ای هست تو رشته ما که میگن هرکی ازت پرسید خلبانی باهرچی که دم دستت هست یجور بزن تو سرش که بره دوتا سرچ کنه بفهمه هوافضا با خلبانی فرق داره.
https://fnst.ut.ac.ir/aerospace
بخوام یه دید کوچیکی از رشتمونو بدم باید بگم که ما هرچی که تو آسمون باشه رو تحلیل میکنیم و یکمم طراحی میکنیم ولی مشکل اصلی دانشجوهامون اینه که رشتمون مثل حسابداری و کامپیوتر نیست ینی مثل اونا هر سازمان و ارگان و شرکت و مغازه ای به ما نیاز نداره و براش کار کمه هرچند برا اونا هم کار اونقدرام نیست ولی خب یه سر و گردن تو بازار کار از ما جلوترن...
چیزی که واقعا ترسناکه برا امثال من اینه بعد این همه سال تحصیل تو سطح اول کشور نکنه اخرش من بمونم و یه تابلو تو پیاده روی انقلاب برای انجام دادن پایان نامه مردم.
آخرش من باید یه فرقی بکنم با یه کسی که درس نخوند اصلا ولش کن من دکتری پذیرش نهاییمو میگیرم دانشجو برتر ورودی خودم میشم بعد هیئت علمی میشم شاید بدونم پارتی اینکار شدنی باشه کسی چه میدونه البته سربازیم باید برم.
از همه اینا بگذریم منکه تاالان تحقیق کردم همه گفتن مصاحبه دکتری سلیقه ایه و این خیلی بده یه توضیحیم بدم برای کسایی که اطلاعات ندارن ما تو دکتری 50 درصد نمره آزمون داریم 50 درصد نمره مصاحبه خب 50 درصد نمره ازمون که دست خودمونه ولی اگر ما توان علمی بالایی داشته باشیم ولی سلیقه تیم مصاحبه کننده نباشیم چی؟ این انصافه؟ تیم مصاحبه کننده اگر همچین اتفاقی تو یه زمینه دیگ برا بچه خودشون بیوفته اروم میمونن؟ هرچند شاید انقدر پارتی داشته باشن که تا اخر عمر همچین مشکلاتی برا خودشونو خانوادشون رخ نده
راستی...من دوست داشتم یه خلبان باشم تا یه مهندس هوافضا (قسمت بعد)
