اینجا حیات خانه پدرم در فریدونشهر است. و این تصویر حنا دخترم با ادم برفی اش
فریدونشهر نه چون من یعنی محسن رحیمی آنجایی ام نه، بلکه فقط به خاطر ویژگی های منحصربفردی که دارد میتواند جزو شهرهای با شهرت ایرانی باشد اما نیست. فریدونشهر دارد مثل بیشتر شهرهای کوچک ایران از جوانانش خالی میشود به نظر من تنها راه نجات چنین شهرهایی توجه به برندسازی شهریست
در زیر مطلب کوتاهم که بیشتر دلنوشته است تا مقاله یا یادداشت را از صفحه اینستاگرامم می آورم. باشد تا تکمیل ترش را اینجا منتشر کنم
صفحه اینستاگرام من هم: mohserahimi_com است.
شهرها هم مثل کالاها و شرکت ها و افراد نیازمند برندسازی اند اما به نظر من بعضی شهرها اگر برندسازی نکنند میمیرند
گورستان برندها فقط برای محصولات و خدمات و ایده ها نیست در کشوری که نسخه سیاست های اقتصادی بدون در نظر گرفتن امکانات منحصربفرد شهرها و روستاها به صورت کلی پیچیده میشود بعضی از شهرها آرام آرام به سمت مرگ نام و هویت شان پیش رانده می شوند.
#فریدون_شهر #فریدونشهر یکی از آن شهرهاست که به نظر من تنها راه نجاتش از مرگ حتمی فقط و فقط برندسازی شهریست. حالا شاید بگویید فریدونشهر مگر در حال مرگ است،؟ پاسخ این است که نام و شهرتش و هویتش بله. در رقابت جدید بین شهرها طبق بررسی هایم اوضاع شهرم در ردپای دیجیتال روابط عمومی در معرفی شخصیت، امکانات، ظرفیت ها و ویژگی هایش در شاخص های یک برند شهری خاص، بسیار ضعیف است.
مدیران مرتفع ترین شهر ایران اگر کمی از دانش بازاریابی برای شهرها و برندسازی می دانستند امروز این شهر این همه متقاضی ترک دیار نداشت.
محسن رحیمی
