در هنگام مصاحبه مرتب به این فکر می‌کردم که آیا من هم در سن 58 سالگی با 33 سال سابقه کار با مسئولیت‌های به نسبت پراسترس میتوانم همین‌قدر پرانرژی، مثبت، به دنبال یادگیری و مشتاق به کار باشم؟
وقتی با مهندس عبدالعزیز جمشیدی مدیر واحد فرآورش شرکت نفت سپاهان به بهانه روز ملی منابع انسانی به‌واسطه سابقه زیادش در پالایشگاه نفت سپاهان گفت‌وگو می‌کردم سوال بالا مرتب در ذهنم رفت و آمد می کرد.
پاسخی برای آن هنوز ندارم اما داشتن این حال و شوق و انگیزه برای من و امیدوارم برای شما که این مطلب را میخوانید انگیزه بخش و پر از یادگیری باشد.
مهندس جمشیدی سال 69 به استخدام پالایشگاه اصفهان درآمده است و سپس در سال70 در بخش جدید روغن سازی این پالایشگا مشغول شده است و بعد از آن هم از سال81 یعنی همزمان با تاسیس رسمی و مستقل شدن پالایشگاه نفت سپاهان به عنوان یکی از کارکنان این شرکت فعالیت خود را ادامه داده و تا امروز سمت ها و عنوان های شغلی مختلفی را تجربه کرده است.
او می گوید: با دیپلم وارد پالایشگاه نفت اصفهان شدم و بعد از یک سال هم زمان با راه اندازی واحد روغن‌سازی پالایشگاه در این واحد در بخش عملیات پالایش مشغول شدم و از آن روز افتخار خدمت در این صنعت و به این مجموعه را دارم.
مهندس جمشیدی که الان در حال گذراندن دکترای بازرگانی است در مقطع کارشناسی و کارشناسی ارشد در رشته مهندسی صنایع تحصیل کرده است، وقتی با سوال مهمترین توصیه تان به همکاران جوان تر چیست؟ مواجه می شود، بدون اینکه مکث کند می گوید: یادگیری مداوم، مهارت اندوزی و کسب دانش در زمینه کاری شان. این مهمترین توصیه من است به نظر من هرکسی که می‌خواهد در مسیر رشد قرارگیرد باید روزانه به فکر توسعه و رشد دانش خودش باشد.
وی با همان تاکید و صلابت در کلام ادامه می‌دهد: کنار کسب علم باید بگویم مهمترین نکته‌ای که من میتوانم به عنوان تجربه به همکاران جوان‌ترم در این شرکت منتقل کنم این است که این مجموعه یا هر مجموعه دیگری که در آن در حال فعالیت هستند را برای خودشان بدانند، متعهد به انجام وظایف به بهترین شکل خود باشند و نسبت به انجام کامل کار خود مسئولیت پذیر باشند.
مهمندس جمشیدی که در پالایشگاه اصفهان و بندرعباس در سمت‌هایی مانند رئیس امور اداری، مدیر عملیات، مسئول برنامه‌ریزی تولید و چند سمت دیگر فعالیت کرده‌است، از تجربه سفر و مدیریت خود در شرکت سپیانا در کشور کنیا که از شرکت های زیر مجموعه نفت سپاهان بوده است میگوید و ادامه می‌دهد: در سال 1393 برای انجام ماموریت به کشور کنیا رفتم و تجارب ارزنده ای را در فضای خارج از کشور هم کسب کردم.
وقتی از مهندس جمشیدی درباره رضایتش از مسیر شغلی‌اش می‌پرسم، میگوید: علاقمند بودم پزشک شوم اما وقتی موفق به ورود به این رشته نشدم، مسیر مهندسی را انتخاب کردم و از مسیری که در این سال ها طی‌کردم به دلیل اینکه بیشترین تلاشم را در هر مسئولیتی که داشتم به‌طور کامل برای همان شغل گذاشتم، بسیار راضی‌ام.
مهندس جمشیدی در پایان گفت‌وگو به عنوان یک نصیحت یا توصیه غیر شغلی از اهمیت خانواده گفت و تاکید کرد: ایجاد توازن در زمان صرف شده برای کار و خانواده، تفریح با خانواده و داشتن انرژی مثبت هنگام حضور در خانواده بسیار در کسب آرامش و سلامتی مهم هستند که باید توجه ویژه‌ای به این موارد داشت.
مهندس جمشیدی که همه موارد را با انرژی کلامی بالایی بیان می‌کرد در پایان با اشاره به این مورد که نفت‌سپاهان در مسیر توسعه و افزایش تولید محصولات با رویکرد جدید و مثبت مدیریت جدید است از همه همکاران خود به خصوص همکاران بخش فراورش بابت همراهی و پشتکارشان تشکر کرد و برای همه کارکنان و مدیران زحمت کش شرکت نفت سپاهان آرزوی موفقیت کرد.
بخش پایانی گفت‌وگوی من با ایشان با ثبت چند عکس همراه شد و درحالیکه انرژی بالایی از این مصاحبت کوتاه گرفته بودم با ایشان خداحافظی کردم.
حالا دیگر به جای تمرکز روی علت انگیزه بالای کار در ۲ سال پایانی شغلی آقای جمشیدی در مسیر بازگشت برای تنظیم مصاحبه فقط به توصیه‌های تجربه محور یک مهندس باسابقه فکر می‌کردم.
حالا دیگر به جای تمرکز روی علت انگیزه بالای کار در ۲ سال پایانی شغلی اقای جمشیدی در مسیر بازگشت برای تنظیم مصاحبه فقط به توصیه‌های تجربه محور یک مهندس با سابقه فکر می‌کردم.
