گیلان تایمز:
کیست که نداند استان های شمالی، نه تنها در کشورمان بلکه؛ خارج از کشور نیز با نام “برنج” معروف نباشد.
البته استان های شمالی کشورمان از جمله استان های گیلان و مازندران با محصولات و تولیدات دیگری شهره بوده و هستند، ولی در این مجال،صحبت از برنجی است که با رنج شالیکاران به ثمر می نشیند.
سال های زیادی است که شالیکاران استان های شمالی، قبل از طلوع آفتاب ،پا در گل ِ وعده های مسوولینی می گذارند که به آنها گفته اند: مشکلی نیست. شالیکاری کنید. خودمان حمایت تان می کنیم.
این وعده و هزاران وعده هایی که هر سال، فصل زراعی را برای شالیکاران با قصه پر غصه غمی بی پایان آغاز کرده و می کند.
یکی از بزرگترین عواملی که سبب می شود تا شالیکاران دست های ترک ترک شده شان را بر بالای پیشانی گذاشته و بر زمین بی زبان از بیداد دلالان و وارد کنندگان برنج ،چمپاتمه بزنند، وارد کردن برنج آن هم دقیقا در زمان برداشت محصول است.
البته از آنجایی که هر که بخواهد توجیهی بر کاری بیاورد، مطمئنا راهکار آن را هم خواهد یافت، دلالان و وارد کنندگان برنج هم سالیان سال است که روزنه های هر چند کوچک، اما عمیق،برای فرار از این اقدام خود، فراهم آورده و می آورند.
دولت طی اقدامی موثر طی سه سال گذشته، همه ساله از اول تیر ماه واردات برنج خارجی را ممنوع می کرد؛ ولی در سال ۹۸ به دلیل نامتعادل بودن بازار برنج داخلی و افزایش قیمت، ممنوعیتی اعلام نکرد.
شالیکاران دلخوش بودند به اینکه با ممنوعیت واردات برنج، حداقل هزینه های مراحل کاشت، داشت و برداشت شالی هایشان را می توانند ،امسال جبران کنند که دوباره سر و کله دلالان برنج از دور پیدا شد و با بهانه واهی که قیمت برنج داخلی بالاست و اقشار کم درآمد توان خرید ندارند ، بر اسب مراد تاختند تا از قافله وارد کنندگان و سودجویان برنج وارداتی جا نمانند.
و این مصیبتی است که هر ساله شالیکاران استان های شمالی، برایش ماتم زده بوده و هستند.
حال سوال اینجاست که آیا براستی نمی توان برای این قشر از تولید کنندگان برنج، اقدامی موثر انجام داد تا رنج همه این سال ها از دل و جان بزدایند؟!.
عریضه نوشتن ها، امضا کنندگان ، مسوولان و به ویژه نمایندگان استان های شمالی آیا توانسته یا می تواند راهگشا باشند؟!.
جواب قطعا مثبت است.
زیرا با تلاش بسیاری از مسوولان استان های شمال، مردم و نمایندگان در سال های اخیر،اگر چه نه به صورت کامل؛ ولی اندکی، روند واردات برنج کند تر شد. ولی درد شالیکاران نیاز به درمانی اساسی دارد تا نه تنها خود او؛ بلکه فرزندانش به کشت شالی امیدوار باشند.
جبار کوپکی نژاد، نماینده مردم رشت در مجلس شورای اسلامی در این خصوص می گوید:در شرایطی که تمامی نهاده‌های مورد نیاز کشت با نرخ ارز آزاد تهیه می‌شود واردات برنج با ارز ۴ هزار ۲۰۰ تومانی نابودی کشاورزان را به همراه دارد.
و براستی نابودی کشاورزی، نابودی کشاورز را به دنبال خواهد داشت و اگر دولت و اتخاذ کنندگان تصمیمات کلان کشاورزی هنوز گوش هایشان را بر روی زنگ خطری که سال هاست به صدا درآمده، بسته باشند، نمی توان به آینده شالیکاری، امیدی داشت.
با توجه به گران شدن قیمت بسیاری از اقلام مصرفی همچون کود، سم، دستمزد کارگران، هزینه های صبحانه، ناهار و عصرانه کارگران شالیکار و هزینه های کاشت، داشت و برداشت شالیکاری، آیا می توان همچنان توقع داشت که قیمت تمام شده برنج به قیمت سال گذشته باشد؟!.
دولتمردان و سیاست گذاران اقتصادی کشور باید در این راستا چاره ای عاجل بیندیشند، زیرا حمایت از شالیکاران و کشاورزان سبب می شود تا چرخه تولیدات داخلی که این روزها به زحمت به چرخش در می آید، بی نیاز بودن به واردات را رقم بزند. بی نیازی که خود یکی از افتخارات و امتیازات کشورمان در این راستا محسوب می شود.
از هم اکنون که شالی های سبز با رقص باد و نور افشانی خورشید می رود که قد علم کند و تبدیل به خوشه های پربار برنج با رنج شالیکاران شود، باید اقدامات اساسی از سوی دولتمردان برای کوتاه کردن دست وارد کنندگان برنج صورت گیرد.
زیرا تلاش مافیای برنج برای واردات آن هم دقیقا در زمان برداشت برنج، سال هاست که این سوء ظن را در ذهن شالیکاران و کشاورزان پررنگ تر کرده است که چرا وزارت کشاورزی و سایر دولتمردان که خود اشراف کامل بر این موضوع داشته و دارند،برای از بین بردن دست های پیدا و پنهان مافیای محصولات کشاورزی و رانت خواران کاری نمی کنند در حالیکه از اهداف آنان که همانا ضربه زدن به اقتصاد کشور و کشاورز و کشاورزی داخلی است، اطلاع دارند.
قصه پر غصه واردات برنج آن هم در زمان برداشت محصول، می تواند با اتحاد ، همدلی و قاطعیت مسوولین، نمایندگان، استانداران استان های شمالی، یکبار برای همیشه برچیده شود ،تا شاهد به خاک سپردن ثمره تلاش هزاران شالیکار استان های شمالی نباشیم.
مژگان شفاعتی،سردبیر
https://zamanguilan.ir/?p=112894
