مژگان شفاعتی
قبل از روی کارآمدن دولت رئیسی، بسیاری از سیاسیون، احزاب و جریانات همسو، از بازگشایی دروازه‌های بهشت و عدالت به روی مردمانی خبر می‌دادند که طی سال‌های گذشته، فقط توصیف آن را شنیده بودند و حال که عمر دولت به یک‌سال نزدیک می‌شود، مردم نه تنها راه بهشت را گم کرده‌اند بلکه؛ برای رهایی از جهنمی که مسئولین برایشان ساخته‌اند، راه چاره‌ای نمی‌یابند.
دولتی که بر طبق گفته دولتمردانش، قرار بود کبوتر عدالت پر کشیده از سفره، درآمد، معیشت، زندگی و … را دوباره جلدشان کند، نه گفته‌هایش و نه رفتارش همانی از آب درآمد که می‌گفت و در بوق و کرنا می‌کرد.
رئیس دولت و وزرایش هر روز از در باغ سبز و میوه‌های شیرینش گفتند اما؛ وقتی در باغ مورد نظر باز شد، نه تنها از میوه شیرین اثری نبود بلکه مردم را مقصر دانستند که تلاش‌های آنان ثمر نداده است!
این روزها به گفته دولتمردان، سرشان خیلی شلوع است. آنقدر شلوغ که صدای خرد شدن استخوان‌های مردمی که می‌گویند – برای رفاهشان از خواب و خوراکشان زده‌اند – را نمی‌شنوند.
دولتمردان ادعا دارند کاری می کنند کارستان! آنها این روزها مشغول “جراحی اقتصادی” هستند. همان اقتصادی که با دست‌های خودشان و با بی توجهی به نظرات متخصصین و اهل فن، به کما رفته ولی آنها دم از اقدام شجاعانه‌شان می‌زنند، فارغ از آگاهی کامل از تبعات آن برای اقشار مختلف مردم.
آنها بر این باورند که با حدف ارز ترجیحی ۴۲۰۰ تومانی، دست دانه درشت‌ها را برای قاچاق و فساد بیشترشان، قطع خواهند کرد ولی؛ عملا کسانی که دستشان قطع شده، تولید کنندگان و مردمانی هستند که به جای دانه درشت‌ها مجازات می‌شوند.
سوالی که مطرح می‌شود این است که آیا دانه درشت‌هایی که طی این سال‌ها در اثر بی توجهی و گاه چشم‌پوشی‌ها و «شتر دیدی ندیدی» همان‌هایی که قرار گذاشته‌اند و قسم خورده‌اند که امانتدار بیت المال باشند، بارشان را در کشور و خارج از کشور بسته‌‌اند، به تریج قبایشان هم بر می‌خورد که قیمت دلار به کهکشان برسد؟!.
با حذف ارز ترجیحی ۴۲۰۰ هزار تومانی، میدان تاخت و تاز سرمایه‌داران وسیع‌تر خواهد شد و بازار در مشت همان‌هایی خواهد بود که برای رسیدن به این نقطه، سال‌ها خون مردم را در شیشه کرده‌اند.
افرادی که از ارز ۴۲۰۰ تومانی سوء استفاده کرده و کالاهای غیر ضروری را به کشور وارد کرده‌اند، هم تعدادشان و هم اسامی شان معلوم و مشخص است. چرا دولت دست این افراد را از چرحه اقتصاد کشور کوتاه نمی‌کند؟!.
چرا به جای مبارزه با این چرخه معیوب که اتفاقا برای دولتمردان، نام‌هایی آشنا هستند، کمر به نابودی تولیدکنندکان و مردم بسته اند. ارز ۴۲۰۰ تومانی را افراد دیگری حیف و میل کرده اند، عواقبش را باید مردم متحمل شوند؟!.
همان مردمی که با افزایش چندرغاز حقوق و دستمزدشان تا می‌آیند نفس راحتی بکشند، با افزایش قیمت‌های سرسام آور و بدون نظارت قیمت کالاهای اساسی و خدمات متعدد مواجه شده و کاسه‌‌ی‌چه کنم‌چه‌کنم‌شان لحظه‌ای از دستشان نمی‌افتد.
دولتمردان خیال خودشان را راحت کرده‌اند که با حذف ارز ۴۲۰۰ تومانی از رانت‌ها، جلوگیری خواهند کرد ولی؛ از گرانی‌های سرسام‌آوری که ایجاد کرده‌اند، غافل مانده‌اند. همان گرانی‌هایی که بالای سرش کلاهی به نام “برای گزارش گرانفروشی با ۱۳۵ تماس بگیرید” هم گذاشته‌اند. شماره تماسی که ساعت‌ها بوق آزاد می‌زند و کسی هم جوابگو نیست.
از نظر مردم،اقدام دولتمردان آن زمان شجاعانه به حساب می‌آید که بانیان وضع موجود، آقازاده‌ها و نجومی‌بگیرانی که اتفاقا ریشه‌های عمیقی در ساختارهای تصمیم‌گیری داشته و خیال رها کردن صندلی‌های قدرت بادآورده از پدران و مادرانِ مسئول، نماینده، وزیر و … را ندارند، هم‌سطح مردم زندگی کنند.
