مسئولان و مدیران کشورمان مانند سایر کشورها، بر اساس معیارها های از پیش تعیین شده که اتفاقا نوشته دست بشر است ، برای رسیدگی به امورات کشور، انتخاب می شوند.
آنها مانند سایر افراد از لغزش و خطا مصون نبوده و نیستند اما؛ بعنوان مدیرانی که در راس امور کشور قرار دارند،حتی احتمال خطای آنان برای مردم قابل قبول نیست، چه رسد به آن لحظه ای که لغزش و اشتباه آنان بر اساس مدارک و اسناد موثق به اثبات برسد.
مردم کشورمان نمی توانند بپذیرند افرادی که یکی از معیارهای انتخاب آنان بعنوان مدیر و مسئول این کشور، انقلابی بودن خودشان، پدر و مادر و خانواده شان بوده، سر از دالان های اختلاس درآورده و به اموال عمومی دست درازی کنند و سهم خواهی های آنان از انقلاب، پایانی نداشته باشد.
با برملا شدن پرونده های مفسدان اقتصادی و اختلاسگران که بر حسب اتفاق، خودشان انقلابی بوده و خانواده ای انقلابی هم داشته اند،طبل رسوایی بعضی از مدعیان انقلاب کرده به صدا در آمد.
آن تعداد از مدیرانی که با نام شهدا، جانبازان،در دست گرفتن تسبیح و ذکر زیر لب گفتن،دگمه لباس را زیر گلو بستن، چفیه بر سر گذاشتن در مراسمات و ... به دنبال تصرف صندلی قدرت بوده اند ، نه خدمت به مردم،مطمئنا رشادت های انقلاب کرده های راستین را از ذهنشان بیرون کرده اند .
همان مدیرانی که دغدغه مردم را بر لب دارند اما؛ از همین دغدغه ها، پلکان ترقی ساخته اند برای طی کردن هر چه سریعتر در پست های مهم کشور.
مسئولان عافیت طلبی که طاقت شنیدن "بالای چشمت دو ابروست" را ندارند و با شنیدن انتقاد منصفانه، به جای در پیش گرفتن راه درست، لباس رزم" تلافی" را بر تن کرده و گرز آهنین" حق با من است" را بر سر منتقدان وارد می کنند.
آیا آنهایی که در صف اول مراسمات، حضور داشته وفریاد مرگ بر استکبار جهانی سر می دهند و نطق های استکبار ستیزی شان،گوش فلک را پر کرده است ولی؛ فرزندان و خانواده شان در همان کشور استکباری، زندگی تجملاتی دارند را می توان مسئول انقلابی نامید؟!. مگر اینکه آن کشورها،کشورهای استکباری نباشند یا این مسئولان، اهداف و آرمان های انقلاب و خون هزاران شهید را نادیده گرفته باشند، بخاطر آینده فرزندان و خانواده!.
آیا مدیرانی که به برکت سفره انقلاب، بیش از چندین خانه در پایتخت و ویلاهای مجلل در استان های خوش آب و هوای کشور دارند، می توانند درد مردم بی خانمان، هزینه سرسام آور مسکن، هزینه اجاره خانه و ... را درک کنند؟!.
مدیرانی که به واسطه پست های مدیریتی، به مردم فخر فروخته و خود را تافته جدا بافته از همه دانسته و دخالت در اموراتی که حتی کوچکترین تخصص و تجربه ای در آن ندارند را حق مسلم خود می دانند،آیا انقلابی هستند؟!.
مسئولانی که با نامِ " انقلابی بودنشان" نان به نرخ روز می خورند، همان هایی هستند که چنانچه کسی یا کسانی خطایشان را به آنها متذکر شود با هزاران ترفند آنها را" به انقلابی نبودن و همدستی با معاندان انقلاب" متهم می کنند تا خود تبرئه شوند.
البته نباید و نمی توان خدمات ارزشمند انقلابیون بی ادعا و خالص را طی سال های قبل و بعد از پیروزی انقلاب تا به هم اکنون، نادیده گرفت.
همان هایی که در بحران های مختلف کشور، به دور از تریبون های تبلیغاتی خبرگزاری ها و فلش های دوربین سایت های خبری، وارد میدان شدند و خالصانه در کنار مردم و برای مردم تلاش کردند تا از دردهایشان بکاهند.
همان هایی که نه بادیگارد دارند و نه ماشین لوکس سوار می شوند.خانه ، سفره ، خوراک، پوشاک و سبک زندگی شان مانند اقشار کم درآمد جامعه است. همان هایی که برای یاری رساندن به خلق خدا، سر از پا نمی شناسند.
انقلابیونی که کوچکترین علاقه ای برای تصاحب پست های مدیریتی نداشته و ندارند و حتی نام و نشانی از خود به جا نگذاشته اند، تا مبادا اجر معامله شان با خدا از بین برود و صد افسوس که تعدادشان انگشت شمار است.
انقلابی بودن و انقلابی ماندن به حرف، ادعا، کارت بر سینه سنجاق کردن و ... نیست. انقلابی بودن شاخص ها و معیارهای دارد که از سوی رهبر بیان شده و آنهایی که از گردونه این معیارها خارج شده اند ، خود بهتر می دانند که نان انقلاب را می خورند و برای خود نام می سازند.
در همین راستا لازم است بیانات رهبر انقلاب در خصوص مشخصات انقلابیون واقعی را بخوانید:
به مناسبت سالروز قیام تاریخی مردم تبریز در ۲۹ بهمن سال ۱۳۵۶، رهبر انقلاب در ارتباط تصویری با جمعی از مردم آذربایجان طی بیاناناتی به مسائل مختلف از جمله مدعیان دلبستگی به انقلاب اشاره کرده و اظهارنظر بعضی از افراد مدعیِ دلبستگی به انقلاب مبنی بر دور شدن انقلاب از اهداف را صادقانه ندانست و اضافه کرد: کسانی که زندگی و مشی اشرافی دارند یا دم از تسلیم در مقابل استکبار و آمریکا می‌زنند، نمی‌توانند مدعی پایبندی و دلبستگی به انقلاب باشند،چرا که شعار انقلاب حمایت از پابرهنگان و محرومان، و مقابله با استکبار است و بیان این حرفها از آن افراد قابل قبول نیست.
