چندیست که به واسطه راه‌اندازی شعبه کرمان خیریه دارالاکرام با خانواده‌های آسیب‌دیده زیادی برخوردم کرده‌ام. در یکی از جلساتی که با مدیران موسسات خیریه‌های دیگری در کرمان داشتیم، مدیر خیریه‌ای شرح وضعیت خانواده‌ای را داد که تکان دهنده بود. در این خانه که پدر و مادر درگیر اعتیاد بودند کودک ۱۸ ماهه خودشان را نیز معتاد کرده بودند و فردی که این ماجرا را تعریف می‌کرد تلاش داشت که بتواند با کمک مشاوران به این خانواده کمک کند.
چند روز بعد از این اتفاق در جمعی نشسته بودم. دو دختر ۶ - ۷ ساله در کنار من در حال بازی کردن بودند. ناگهان متوجه شدم که آنها دارند نمایشی اجرا می‌کنند که دیالوگ‌های عجیبی داشت. شوخی‌های کوچه بازاری‌ای در این دیالوگ‌ها بود مانند «نوکرم، چش مایی و ...» که هیچ ارتباطی با سن آنها نداشت. کمی صبر و توجه باعث شد که شخصیتهای این نمایش را بشناسم و متوجه شدم آنها در حال اجرای سکانسی از سریال نیسان آبی هستند. برای من که از این دست سریال‌ها گریزانم اتفاق بشدت ناگواری بود. اما به صورت ناگهانی در ذهنم یاد همان کودک ۱۸ ماهه‌ای افتادم که معتاد شده بودم. مصرف سریال نیسان آبی، با مصرف تریاک آیا شباهتی دارد؟
همین سوال باعث جرقه‌ای در ذهن برای مقایسه این دو موقعیت شد. چه اتفاقی می‌افتد که پدر یا مادری به کودک ۱۸ ساله‌شان تریاک می‌دهند؟! آیا از عوارض آن نامطلع هستند؟! آیا نمی‌دانند که تریاک برای این بچه ضرر دارد؟! آیا مهر مادری و محبت پدری نسبت به فرزند خود ندارند؟!
لحظه‌ای را تصور کردم که این مرد و زن هر دو در حال مصرف تریاک بوده‌اند. بعد از مصرف حالت نشئه‌ای داشتند و ناگهان کودک آنها به علت درد یا هر چیز دیگری شروع به گریه می‌کند. اولین چیزی که به او خواهند داد چیست؟ همان چیزی که خودشان برای تسکین دردهایشان استفاده می‌کنند. و نتیجه چه خواهد شد؟ کودکی معتاد...
همانطور که آنها کودکشان را مصرف کننده تریاک کرده‌بودند ما هم ناخواسته کودکانمان را مصرف کننده همه تولیدات سخیف فرهنگی‌ای می‌کنیم که روزانه خودمان مصرف‌کننده آن هستیم. محصولاتی که همچون همان تریاک نقش مخدر برای ما دارند تا ما را از واقعیت آنچه در اطرافمان می‌گذرد بی‌خبر کنند. به اشتباه گمان می‌کنیم که تاثیر این موضوعات روی ما کم است و بی خبر از روح بچه‌هایمان را دارد می‌خورد.
فضای مجازی، تولیدات بی‌هویت فرهنگی داخلی و خارجی، همه و همه مانند همان تریاکی است که آن مادر و پدر به کودک خودشان داده بودند. شاید کودک آنها را بتوان با درمانی به موقع نجات داد اما درمان این اعتیاد فرهنگی به این سادگی نخواهد بود.
والسلام
* ماموریت خیریه دارالاکرام حمایت تحصیلی از کودکان فاقد سرپرست موثر است که می‌توانید در سایت خیریه با فعالیتهای آنها آشنا شوید.
