دو روز پیش، مدیر عاملی که 4 سال باهاش کار کرده بودم همه پرسنل رو توی اتاق کنفرانس جمع کرد. برعکس سال های پیش، این بار با یکمی مهربان تر نشستن همه پرسنل شرکت توی اتاق کنفرانس جا شدند.
مدیر عزیزمون با کلی مقدمه چینی اعلام کرد که بچه ها دنبال کار باشند که از سال دیگه شرکت تعطیله.
یکسالی بود که منتظر این خبر بودم. با این حال از شوک شنیدنش چیزی کم نشد.
اگه با من بود ترجیح می دادم حداقل دو سه سال دیگه توی همین شرکت کار کنم. اما با من نیست. با هیچ کس نیست. غول اقتصاده دیگه.
امروز برگه تسویه حساب رو پر کردم. شروع کردم دنبال کار بگردم. برای من که از سال 91 وارد بازار کار شدم، اقتصاد همیشه همینطور بوده پس چندان نگران پیدا کردن کار نیستم. حتی گوشه ذهنم اینه که شاید وقتش رسیده از سایتی که طی دو سال اخیر (بخصوص این شش ماه گذشته) خیلی خوب پرورش دادم باید شروع به پول درآوردن بکنم.
