خدایی می ری میگردی لیوان و شات چوبی می خری که بری بشینی یک گوشه تنهایی خیره بشی به افق و گوه زیادی ( ببخشید قهوه) بوخوری.
خره این جور وقت ها که رقیب عشقیت اومده یار عشقیت را بر زده بُرده ( رفته، نشسته خورده) . باید آب شنگولی بوخوری .
من از این سری شات و لیوان ها زیاد ساختم و فروختم ولی به اوستا کریم قسم خودم یک بار هم توش چیز میز نخوردم باشد که رستگار شوم .
پ ن : روغن فود گرید که در برابر حرارت بالای 70 درجه سانتیگراد مقاوم باشه اینقدر گرونه که بهت قول میدم اگه از جای مطمئن نری لیوان چوبی بخری صد درصد توی پاچت رفته .