استانبول خانوادگی

قبل از آغاز سفر به ترکیه حدود صد لیر اسکناس خرد از یک صرافی مجاز داخل شهر تهیه کنید.

من سفرهای زیادی رفتم؛ داخل و خارج کشور. اما این یکی خیلی فرق میکرد. برای نخستین بار با همسر و فرزندم به سفر خارجی رفتیم. قبلا داخل همین نوشته‌ها در مورد قانون «مورفی» نوشتم. این قانون بعضی وقتها آدم را دق می‌ده. در این سفر هم قانون مورفی چند بار یقه ما را گرفت. تو این نوشته تجربیات خودم در این سفر را تلگرافی می‌گم.

سفر ما با دو مشکل بزرگ قرین شد. اول بالا رفتن شدید قیمت دلار و من شانس آوردم که هم جا و هم بلیت را از قبل رزرو کرده‌بودم؛

دوم شروع بیماری «کورونا» یا درست‌تر «کووید19».

از دو روز قبل سفر استرس داشتم که باید کارت سلامت بگیریم یا خیر. بعد هم که رفتیم فرودگاه دیدیم که انگار اینجا هیچکس خبر از بیماری نداره. دلار رسیده‌بود به دوازده و نیم که من تصمیم به سفر گرفتم و با خودم می‌گفتم که حتما پائین‌تر هم میاد. برای همین تا آخرین روز بخشی از ریالم را تبدیل نکردم و حتی داخل فرودگاه هم با تصورات قبلی فکر کردم شاید در قسمت ترانزیت بتونم ریالم را تبدیل کنم. اما به محض مهر گذرنامه هرچه گشتم صرافی پیدا نکردم. هرچه هم خواهش و تمنا از پلیس مهاجرت که اجازه بده دو دقیقه برم دلار بگیرم نشد. یکی گفت برو استانبول اونجا هم تبدیل می‌کنند. رفتم استانبول داخل خیابان «استقلال» و لیر 2500 تومانی را 2700 خریدم. البته کارت خوان ایرانی داشت و خیلی راحت پول را جابجا کرد. همونجا 500هزارتومن ضرر کردم.

رسیدم فرودگاه استانبول. قبلا به من گفته بودند که کمی لیر با خودت داشته باش. دریغ که همون مشکل بالا باعث شد داخل فرودگاه لیر نداشته باشم. 5 لیر لازم دارید که یک گاری دستی بگیرید و 50 لیر هم برای اتوبوس. رفتم صرافی مقداری دلار تبدیل کنم. با کمال بیشرمی گفتند هر دلار 5 لیر، در حالی که همون موقع تو صرافی های «استقلال» 6 بود. 100 دلار تبدیل کردم به 500 لیر. یعنی 100 لیر هم اینجا ضرر کردم که میشه 250 هزار تومان.

پس خوب دقت کنید:

750 هزار تومن ضرر فقط بخاطر تبدیل نکردن پول در داخل کشور آن هم حتما در صرافی های مجاز داخل شهر نه فرودگاه.

تا همین جا را فعلا داشته باشید تا بعدی...