ناگفته پیداست که خداوند می خواهد که همه ما انسانها هدایت پیدا کنیم و برای این خواست الهی شواهد متعددی وجود دارد، ازجمله آیات ابتدایی سوره نصر؛
اما همانگونه که در قسمت قبل اشاره شد نگاه خداوند متعال به هدایت انسانها تنها معطوف به تعداد هدایت شدگان نیست. بلکه خداوند همزمان در حال غربال کردن و گلچین کردن بندگان خود نیز هست. آیاتی از سوره بقره که در ادامه خواهید دید در مورد گروهی از بنی اسرائیل است که گرفتار ظلم کنعانیان هستند.خداوند اینگونه آنها را "غربال" می کند:
در ابتدا جمعیتی از بنی اسرائیل در خواست یک فرمانده و حاکم از خداوند می کنند، اما طبق آیه فوق فقط تعداد اندکی از آن جمع زیاد پای کار و متعهد به فرمانده منصوب خدا می مانند و اکثر آنها سرپیچی می کنند. خداوند طالوت را که جوانی قوی و دانشمند بود برای آنها برمی‌گزیند اما با بهانه های مختلف از اطاعت او سرپیچی می کنند. به هر حال طالوت با همان گروه اندک سپاهی را برای مقابله با کنعانیان آماده می سازد؛
اینجا سپاهیان دوباره غربال می شوند طالوت به آنها که خسته و تشنه یک مسیر طولانی را پیموده اند می‌گوید کمی جلوتر نهر آبی است، آنها که از آن نمی نوشند یا فقط اندازه کف یک دست آب بنوشند از من هستند و بقیه همراه من نخواهند بود. از آن سپاهیان جز اندکی همگی آب نهر را نوشیدند و از فرمان سرپیچی کردند. اینجا خداوند آنها که با طالوت مانده بودند را "الَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ" می نامد.یعنی آنها که همراه او(طالوت) ایمان آوردند. آیا باز هم غربال دیگری در کار هست؟ این جمع مومنان غربال شده از کمی تعدادشان بیمناک شدند، اینها هم غربال شدند و گروهی از آنها که "به ملاقات با خداوند باور داشتند" گفتند که چه بسا گروه اندکی که خداوند برگروه بسیار غلبه دهد. این سپاه با لشکر تا بن دندان مسلح کنعانیان روبرو می شود و پهلوان تنومند و رعب آور کنعانیان یعنی جالوت در میانه میدان مبارز می طلبد و از آن جمع غربال شده و برگزیده فقط چوپانی نوجوان و گمنام به نام داوود بر می خیزد و به اذن و نصرت الهی با فلاخن سنگی را بر پیشانی جالوت می نشاند و او را می کشد و اینگونه بر دل سپاه کنعان رعب می اندازد:
خداوند آن جمع انبوه بنی اسرائیل را در چهار مرحله غربال می کند تا در نهایت جواهری دیگر، یعنی داوود، را جدا کند. طوری زندگی کنیم که خداوند ما را نیز برای خودش "جدا" کند.
