اولین ها

خیلی تو فکر بودم که اولین پست چی باشه. اصولا اولین ها توی هر موضوعی عجیبن. چون قبل اون چیز دیگه ای وجود نداره، تجربه دیگه ای نیست و قراره شروع یک فعالیت باشه. اولین عشق، اولین روز دانشگاه، اولین امتحان، اولین اجرا و الان هم اولین پست. معمولا بین هزار اتفاق مختلف هم، این اولین ها هستن که به یاد می مونن.

با خودم گفتم حالا که این اولین پست ویرگول هستش، یه متن خیلی خیلی خاص بنویسم. که اگه قرار شد به یادگار بمونه یه متن خاص بوده باشه. تو همین فکر و ایده پردازی ها بودم که نمیدونم یک سوال از ناکجا به ذهنم رسید و تمام افکارم رو منهدم کرد: «تعریف از خاص چیه؟»

اصلا چه چیزی یا چه متنی خاصه؟ چی قراره تو ویرگول بذارم که اولیش خاص باشه؟ بعد بقیه ی پست های اول چجوریه که خاص نیستن؟

تا حالا بهش فکر نکرده بودم. واقعا خاص چیه؟ نمیدونم. شاید یه واژه کمال طلب. یه کلمه که بخوایم افتراق ایجاد کنیم یا باهاش خودمون رو از بقیه جدا کنیم. البته این وجه افتراق و تمایز در واقع صرفا تفاوت نیست، بلکه تفضیلی هستش. یعنی این خاص بودن یک چیز یه معنای برتری اون بر سایرین هست. خب حالا مطالب من چه ویژگی هایی قراره داشته باشند و اصلا بر چه معیاری قراره برتری پیدا کنن؟! باز هم نمیدونم.

تو همین کلنجارها، به چندتا تصمیم رسیدم:

1_ زیاد پی این نباشم که به یک متن و نتیجه خاص برسم. چون نه معیار دقیقی برای خاص بودن دارم و نه مطمئنم که براش معیاری وجود داره یا نه. شاید یه روزی پایان نامه ام رو تو این حوزه بنویسم.

2_نوشتنم رو محدود نکنم. اومدم بنویسم و رها بشم نه اینکه دوباره محدودیت ایجاد کنم. آزادانه می نویسم درباره هر آنچه که این دل تنگم می خواهد بگوید.

3_گوش انتقاد داشته باشم. این سومی مستقیما تو رویه ذهنم و متنم قرار نداشت. اما شاید این مورد باعث بشه خاص بودن رو _حداقل در افواه عوام_ پیدا کنم.

من که نمیدونم. اما از نظر شما خاص یعنی چی؟ و اینکه معیارش چیه؟