اصطلاح پرچ یا همان میخ پرچ برای توصیف انواع اتصال دهنده ها با چند ویژگی مشترک استفاده می شود. آنها در یک انتها از قبل شکل گرفته اند و وقتی استفاده می شوند انتهای دیگرشان تغییر شکل می یابد. همه دارای یک شفت صاف هستند که از مواد در حال پیوند عبور می کند. از آنها برای اتصال دو یا چند ماده به یکدیگر و تشکیل اتصالی استفاده می شود که قوی تر و محکم تر از پیچی با قطر مشابه باشد. امروزه از پرچ در انواع ساختمان ها استفاده می شود، فلز رایج ترین ماده پرچ شده است. اما چوب، خاک رس و حتی پارچه را نیز می توان پرچ کرد.
شناخته شده ترین نوع پرچ، پرچ داغ، قوی ترین اتصالات را فراهم می کند. در این فرآیند، پرچ‌های داغ درخشان از طریق سوراخ‌هایی که دقیقاً حفر شده‌اند، وارد می‌شوند، جایی که انتهای شکل‌نگرفته برای بسته شدن مفصل چکش می‌شود. همانطور که میخ پرچ سرد می شود، منقبض شده و مفصل را محکم به هم می فشارد.
