معبد پانتئون رم که امروزه کاربری آن به کلیسا تغییر کرده، ساختمانی استوانه‌ای شکل دارد و رواق یا همان پیشگاه‌خانه‌ی بزرگی از ستون‌های کورینتی را در برمی‌گیرد که سنتوری ساختمان بر روی آن‌ها قرار گرفته است. پانتئون، یکی از ساختمان‌های باقی‌مانده از روم باستان است که به خوبی از آن محافظت شده و درون‌خانه‌ی (Cella) دایره شکل و گنبددار این بنا، الهام‌بخش بسیاری از سبک‌های احیایی بعدی بوده است.
معبد یونانی ارکتیون، بین سال ۴۲۱ و ۴۰۶ قبل از میلاد مسیح و در دوران طلایی شهر آتن تأسیس شد. علاوه بر ستون‌بندی‌های شیوه‌ی ایونی آن، نقطه‌ی عطف این معبد «ستون‌های زن‌پیکر» یا همان «کاریاتید» (Caryatid) در بخش جنوبی ساختمان به حساب می‌آید. این ستون‌ها نسخه‌ی کپی بوده و از ۵ مورد از کاریاتیدهای اصلی آن در موزه اکروپولیس و از یک مورد دیگر در موزه بریتانیا نگهداری می‌کنند.
قدمت معبد پارتنون به اواسط قرن ۵ قبل از میلاد برمی‌گردد و آن را وقف آتنا، الهه‌ی یونانی‌ها کرده بودند. به طور کلی این معبد را نقطه‌ی اوج توسعه‌ی ستون‌بندی شیوه‌ی دوریک می‌دانند که نوع ساده‌تر ۲ شیوه‌ی دیگر به شمار می‌رود و بیشتر با سرستون‌های دایره شکل خود شناخته می‌شود.
معبد زئوس در مرکز شهر آتن واقع شده و تأسیس آن پس از مدت بسیار طولانی (حدود ۶۳۸ سال بعد از شروع ساخت و ساز) در دوران امپراطور هادریان و در قرن ۲ میلادی به پایان رسید. این معبد در زمان خود، یکی از بزرگ‌ترین معابد یونان به حساب می‌آمد و در ساخت آن از ستون‌های شیوه‌ی کورینتی کمک گرفته‌اند.
برای همراهی و حمایت در اینستگرام و تلگرام به ما بپیوندید: Instagram _ Telegram
