بی مقدمه میرم سر اصل مطلب، چند وقتیه احساس میکنم معیارها جامعه زیادی چرخیدن، یه زمانی معیار چیزای دیگه ای بود ولی الان شده : داشتن و نداشتن. تا بقالی سر کوچه میری سلام میدی جوابت رو بسته به داشتن یا نداشتن میده، بانک میری یه قسمت وی آی پی گذاشته که دقیقا داشتن و نداشتن رو مث پتک میکوبه تو صورتت. بابا منم عجله دارم، کار دارم، زندگی دارم، باید یه ساعت بشینم تو صف ؟!!!! بعد یه نفر دیگه سه سوت کار بانکیشو انجام بده بره؟ بابا مصبتو (مذهب تو) شکر. بعد چند سال درس خوندن یه جا یه کاری پیدا شده خوشحال میری می بینی داشتن یا نداشتن پارتی شرط اول پذیرشه و دست از پا درازتر برمیگردی خونه و باز باید دستتو جلو بابات برا دو زار پول تو جیبی دراز کنی اگر هم به غرورت بر بخوره بخوای نگیری که اصلا باید از خونه بیرون نری راستی اصلا یادم نبود اگر هم تو خونه بمونی که باید با اینترنت ور بری که اونم خودش پول میخواد. خلاصه خوشحال میشی که داری میری خواستگاری یا برات داره خواستگار میاد اونام که فقط دنبال داشتن و نداشتن هستن، چقد مهریه میدی ؟ چقد جهیزیه میدی؟ چقد پول داری؟ چقد طلا داری و ...
اوضاع خیلی بد شده سر تون رو درد نمیارم. یخورده دیدمون رو عوض کنیم بهتره. قدیمیا درسته قدیمی بودن (البته به قول ماها) ولی خیلی حالیشون بوده. داشتن و نداشتن مسئله اصلی نیست. مسئله بودن یا نبودنه: انسان، شریف، پاک، نجیب، درست، صادق و ...
یا علی
