سیستم تقویت لایه مستلزم اعمال بتن دو تقویت شده با ایجاد یک سایبان یا ژاکت در سراسر اعضای سازه است که به طور جمعی به هم چسبیده اند. سیستم استراتا مخلوطی از لوازم خاص به اضافه قالبی با تحمل کرنش است تا بتواند سازه های بتنی را تقویت و تقویت کند. سیستم ما از یک بتن خود تراکم خاص بدون نیاز به ارتعاش برای پر کردن قالب استفاده می کند تا نواحی کاملاً متفاوت را تقویت کند و دیواری مقاوم ایجاد کند.
در این تکنیک قالب آماده پرس می باشد تا بتواند با بتن مرغوب پر شود و یکپارچگی دیوار بین بتن منحصر به فرد و بتن تازه تزریق شده تضمین شود. علاوه بر این، در این سیستم، استفاده از میلگرد فلزی، فلز ملایم یا فلز پیش تنیده برای تکمیل توان مشخص شده حیاتی است.
بسیاری از سازه‌های بتنی تقریباً چندین سال عمر می‌کنند، اما در اثر بلایای خالص مشابه زلزله، باد یا خستگی و وجود عوامل خورنده شکسته شده‌اند. از آنجایی که بسیاری از ساخت و سازها حیاتی هستند و تغییر آنها با ساخت و سازهای جدید توجیه مالی ندارد، باید یکی از این ساخت و سازها را تقویت و ارتقا دهیم.
یکی از روش های بسیار رایج برای تقویت اعضای بتنی استفاده از روش مقاوم سازی با ژاکت بتنی است. اصلاح موضعی بخش‌های سازهای بتن تقویت‌شده برای افزایش سختی و قدرت احتمالاً یکی از راهبردهای گسترده‌ای برای تقویت لرزه‌ای و ایجاد آرماتور است. در این میان، ژاکت بتونی را می توان به عنوان یکی از این استراتژی ها مطرح کرد. ژاکت بتنی از لایه ای از بتن، میلگردهای طولی و درزهای بسته تشکیل شده است.
در این تکنیک، آب و هوای دارای قابلیت باربری ضعیف با استفاده از آرماتورهای طولی و اجرای برش های فلزی و شکل دهی و بتن ریزی مجدد بهبود می یابد. مزیت این تکنیک در مقایسه با استراتژی‌های مختلف تقویت‌کننده، میزان استفاده از آن در تمامی عناصر سازه است. به عنوان مثال، تقویت موز را نمی توان با یک ژاکت فلزی به دست آورد، یا به سختی می توان از یک ژاکت فلزی برای تقویت دیوار برشی استفاده کرد.
افزایش توان باربری و تقویت تیرها با ژاکت بتنی - ساخت آرماتور
تقویت با استفاده از ژاکت بتنی
هدف از تقویت با ژاکت بتنی
هدف از این تکنیک کاهش تغییر شکل اعضای ناکارآمد است، در نتیجه این اعضا در طراحی و مطابق با واکنش های سازه به محدودیت مجموعه خود نخواهند رسید. ژاکت های بتنی تقویت شده زمانی استفاده می شوند که اعضای سازه به شدت شکسته شده و یا مقاومت لرزه ای آن ها کافی نباشد. در صورت امکان، ژاکت بتنی در سراسر قسمت های سازه ای و در هر مورد دیگر در تعدادی از وجوه آنها اجرا می شود.
مزایای تقویت با ژاکت بتنی در ساخت و سازها
همگنی و همگنی تکنیک تقویت با ماده، نیاز به تقویت دارد.
استحکام ماده تقویت شده و عدم تمایل به استفاده از پوشش نسوز روی آن.
هیچ تغییری در مقدار خوردگی و زنگ زدگی ماده تقویت شده وجود ندارد.
این تقریبا بهترین انتخاب برای تقویت پارتیشن های برشی و تقویت میوز است.
معایب تکنیک تقویت ژاکت بتنی در سازه ها
تعدیل در ابعاد ماده تقویت شده و افزایش اندازه و عرض آن که باعث تغییر در محل قرارگیری ماده تقویت شده در پلان معماری و مناطق و فواصل مورد نیاز کوچکتر می شود.
به دلیل افزایش در ابعاد ماده، سفتی و قدرت عنصر افزایش یافته است و باید کنترل هایی برای مدیریت ستون محکم تیرآهن ضعیف انجام شود.
با توجه به تقویت ستون های بتنی با تاکتیک ژاکت بتنی، نمی توان به سادگی ستون واقع در کفپوش را بدون در نظر گرفتن ستون های کاهش کفپوش، تقویت کرد. (به دلیل ایجاد یک ستون بزرگتر روی ستون کوچکتر)
اجرا تقریباً سخت‌تر از استراتژی‌های مختلف ساخت آرماتور است زیرا نیاز به عناصر مختلف دولتی مشابه خدمه کاشت میلگرد و خدمه قالب‌بندی، آرماتور و بتن مؤثر وجود دارد.
استفاده از ژاکت بتنی با قالب و بتن فشرده باعث افزایش مقاوم سازی سازه میشود ، اما زمانی که پوشش بتن کمی ضخیم است، استفاده از تکنیک پاشش بتن بهتر از بتن ریزی است. در این تکنیک پس از بستن آرماتورها در سرتاسر ستون، قالب بندی و بتن ریزی در سطوح تکمیل می شود. اوج قالب در هر مرحله باید به حدی باشد که بتن ریزی و تراکم قابل دستیابی باشد.
برای اطمینان از حرکت مخلوط بتن کهنه و جدید، کف بتن کهنه شده باید با تبر یا قلم خراشیده شود یا کف آن ها با چسب های شیمیایی پوشانده شود. آزمایش ها و تجربیات قبلی نشان می دهد که زبری کف بتنی برای اتصال بتن قدیمی و جدید کافی است، اما با کاشت ذرت (میلگرد) در فاصله 300 تا 500 میلی متر، حرکت مخلوط بین بتن قدیمی و جدید به میزان قابل توجهی افزایش می یابد. .
چه پوشش بتنی ستون را محصور کند، انقباض بتن جدید به اصطکاک بین بتن قدیمی و جدید ختم می شود و نیازی به کاشت پیچ و مهره نیست.
حداقل مشخصات فنی برای پوشش های بتنی به شرح زیر است. لازم به ذکر است که هر کدام باید مبانی قوانین بتن ایران برای طراحی و اجرای پوشش های بتنی اعمال شود.
1- توان منابع اخیر باید برابر یا بیشتر از توان منابع موجود باشد، اکیداً توصیه می شود که قدرت فشاری بتن پوشش داده شده حداقل 5 مگاپاسکال بزرگتر از بتن فعلی باشد.
2- برای ستون هایی که آزمایشگر بیشتری نمی خواهند، استفاده از 4 آرماتور طولی با قطر 16 میلی متر که توسط بادبندهایی به قطر 8 میلی متر احاطه شده اند، حیاتی است.
3- حداقل ضخامت پوشش بتنی 100 میلیمتر می باشد.
4- حداقل قطر قوس 8 میلی متر و حداکثر آن 14 میلی متر است. زاویه خمش نوک براکت ها 135 سطح است.
5- محور فاصله
محور اتصالات نباید بیشتر از 200 میلی متر باشد، اما در حالت ایده آل شکاف درزها نباید بیشتر از ضخامت لحاف باشد. در فاصله 1/4 قله ستون از کمک، فاصله بین مهاربندها نباید از 100 میلی متر تجاوز کند.
6. فضای آماتورهای افقی متوالی ستون نباید از هیچ یک از مقادیر زیر تجاوز کند:
پاسخ: 12 بار قطر کوچکترین میلگرد طولی، خواه تک باشد یا نه عضو گروه میلگرد تماسی.
ب: 48 بار قطر میلگرد
این که آیا قدرت بتن روکش بزرگتر از قدرت بتن غالب باشد، در هنگام تجزیه و تحلیل قدرت خمشی ستون تقویت شده، سطح مقطع ستون را می توان با سطح مقطع بالا برد و منابع آن را می توان منحصر به فرد در نظر گرفت. لوازم ستون با یک فرض حفاظتی، قابلیت خمشی تسلیم و بسته شدن ستون را می توان تا 90 درصد از مقادیر محاسبه شده در نظر گرفت. افزایش قابلیت برشی را می توان بیشتر بر اساس مقدار سختی اضافه شده محاسبه کرد. برای محاسبه مقدار انقباض، فقط پسوندهای اضافه شده در نظر گرفته شده است.
