اوایلش که از آیکیدو شنیدم، فکر می‌کردم فقط یکی از اون هنرهای رزمی دیگه است، یه جورایی مثل همه‌شون، اما وقتی وارد دنیایش شدم، متوجه شدم که این بیشتر از یک هنر رزمیه، این یه فلسفه زندگیه.
آیکیدو هنریه که با تکنیک‌هایش بهت می‌آموزه که چطور با انرژی تهاجمی مخالفت کنی، اما به جای مبارزه‌ی زورگویانه، از هماهنگی بدن و ذهن برای ایجاد تعادل و آرامش استفاده می‌کنه.
وقتی که برای اولین بار به کلاس آیکیدو رفتم، یه دنیای جدید برام باز شد. اونجا نه تنها با تکنیک‌های مبارزه‌ی فیزیکی آشنا شدم، بلکه با یادگیری قدرت ذهن و کنترل احساساتم آشنا شدم. این هنر نشون می‌داد که اندازه‌ی انرژی منفی که تو زندگیمون وارد می‌شه، همونقدری هست که می‌تونه ما رو تبدیل به شکست‌خورده یا قهرمان کنه.
یکی از چیزهایی که خیلی دوستش دارم درباره‌ی آیکیدو اینه که اون ما رو تشویق می‌کنه که از قدرت ذهنمون برای حل مسائل استفاده کنیم. آیکیدو بهم یاد داد که قبل از هر چیز، باید خودمون رو بشناسیم و با اعتماد به نفس و خلاقیت به هدفمون برسیم.
تو زندگی روزمره هم از تکنیک‌های آیکیدو استفاده می‌کنم. وقتی که با موقعیت‌های مختلف و مسائلی مواجه می‌شم، به جای واکنش‌های عصبانی و خشمگین، سعی می‌کنم انرژی رو به سمت حل مشکل بکشونم، مثل یه مهارت‌آموز آیکیدو.
آیکیدو به من یاد داده که جنگ بدون خشونت هم ممکنه. این هنر نشون می‌ده که با هماهنگی و صلح‌طلبی، می‌شه حتی در مواجهه با بزرگترین تهدیدها هم، با احترام و آرامش عمل کرد.
پس اگه می‌خوای به دنیایی دست بزنی که حتی در جنگ، صلح و تعادل وجود داشته باشه، آیکیدو راهش رو نشون می‌ده.
مرتضی فخار | دفاع شخصی | آیکیدو | mortezafakhar | aikido | selfdefense |
