101ـ Pلَيْسَ بِأَمَانِيِّکُمْ وَ لَا أَمَانِيِّ أَهْلِ الْکِتَابِ مَنْ يَعْمَلْ سُوءاً يُجْزَ بِهِ وَ لَا يَجِدْ لَهُ مِنْ دُونِ اللَّهِ وَلِيّاً وَ لَا نَصِيراًO. (123/نساء)
It will be neither after your hopes nor the hopes of the People of the Book: whoever commits evil shall be requited for it, and he will not find for himself any guardian or helper besides Allah. (123)
(فضيلت و برترى) به آرزوهاى شما و آرزوهاى اهل كتاب نيست؛ هر كس عمل بدى انجام دهد، كيفر داده مى شود؛ و كسى را جز خدا، ولّى و ياور خود نخواهد يافت. (123 / نساء)
102ـ امتیازات حقيقة و مزیفة: فیما یلی هذه الآية و التي کان المسلمون و أهل الكتاب یفتخرون بها. يقول اصحاب الکتب السماویة: كان نبينا قبل نبیک و كتابنااقدم من كتابك. فقالوا أمام المسلم: نبينا، و ختام الأنبياء و كتابه آخر و أكمل كتاب السماوي و لذلک لنا امتیاز منک. لكن هذه الآية والآية التي تلیها عبرت عن أن هي القيمة الوجودیة للأفراد و ثوابهم و عقابهم لا علاقة لها بادعاءاتهم و رغباتهم؛ بل يعتمد فقط علي الإيمان والعمل الصالح. هذا مبدء ثابت والتقليدي غير قابل للتغيير أن جميع الأمم متساوية معه. نعم، فالقرآن وحده یعتبر أن کل الانتماءات المدعیة و الخیالیة والاجتماعية والعرقية و مشابهما إلی دین واحد عدیمة الفائدة له و أساس الإيمان في أسس تلك المدرسة (و هو الاستسلام للوصايا الإلهية) و العمل علی برا مجها. قد أو خلت.
102- Real and fake privileges: Below this verse is quoted which Muslims and the people of the book each were proud of another. Those having heavenly books would say: our prophet was before your prophet and our book is older than your book. In front of the Muslims, they said: Our prophet, the last of the prophets, and his book are the last and most complete heavenly book and so we have a privilege than you. But this verse and the next verse expressed that the existential value of individuals and their reward and punishment there nothing to do with their claims and desires; Rather, It depends only on faith and righteous deed. This is a constant principle and traditional is unchangeable that all nations are equal against it. Yes, the Quran alone considers all claimant imaginary social, racial and similar affiliation to one religion to be useless, and the basis of faith in the foundations of that school (which is submission to the divine commandments) and act to its program have been introduced.
102ـ امتیازات واقعی و دروغین: در ذیل این آیه نقل شده که مسلمانان و اهل کتاب هر کدام بر دیگری افتخار میکردند. اهل کتاب میگفتند: پیامبر ما قبل از پیامبر شما بوده و کتاب ما از کتاب شما سابقه دارتر است. در مقابل مسلمانان میگفتند: پیامبر ما، خاتم پیامبران و کتابش آخرین و کاملترین کتب آسمانی است و بنابراین ما بر شما امتیاز داریم. اما این آیه و آیه بعد بیان کرد که ارزش وجودی اشخاص و پاداش و کیفر آنها هیچ گونه ربطی به ادعاها و آرزوهای آنها ندارد؛ بلکه تنها به ایمان و عمل صالح بستگی دارد. این اصلی ثابت و سنتی تغییر ناپذیر است که تمام ملتها در برابر آن یکسان اند. آری، قرآن همه وابستگیهای ادعائی و خیالی و اجتماعی و نژادی و مانند آن به یک مذهب را به تنهائی بی فایده میشمرد و اساس را ایمان به مبانی آن مکتب (که همان تسلیم محض به اوامر الهی است) و عمل به برنامه های آن معرفی میکند.
103ـ Pوَ الَّذِينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَ رُسُلِهِ وَ لَمْ يُفَرِّقُوا بَيْنَ أَحَدٍ مِنْهُمْ أُولٰئِكَ سَوْفَ يُؤْتِيهِمْ أُجُورَهُمْ وَ کَانَ اللَّهُ غَفُوراً رَحِيماًO. (152/نساء)
But those who have faith in Allah and His apostles and make no distinction between any of them He will soon give their rewards, and Allah is all-forgiving, all-merciful. (152)
(ولى) كسانى كه به خدا و رسولان او ايمان آورده، و ميان احدى از آنها فرق نمى گذارند، پاداششان را خواهد داد؛ خداوند، آمرزنده و مهربان است. (152 / نساء)
104ـPلٰکِنِ الرَّاسِخُونَ فِي الْعِلْمِ مِنْهُمْ وَ الْمُؤْمِنُونَ يُؤْمِنُونَ بِمَا أُنْزِلَ إِلَيْكَ وَ مَا أُنْزِلَ مِنْ قَبْلِكَ وَ الْمُقِيمِينَ الصَّلَاةَ وَ الْمُؤْتُونَ الزَّکَاةَ وَ الْمُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ أُولٰئِكَ سَنُؤْتِيهِمْ أَجْراً عَظِيماًO. (162/نساء)
But as for those who are firmly grounded in knowledge from among them, and the faithful, they believe in what has been sent down to you, and what was sent down before you those who maintain the prayer, give the zakat, and believe in Allah and the Last Day them We shall give a great reward. (162)
ولى راسخانِ در علم از آنها، و مؤمنان (از امّت اسلام،) به تمام آنچه بر تو نازل شده، و آنچه پيش از تو نازل گرديده، ايمان مى آورند. (همچنين) نمازگزاران و زكات دهندگان و ايمان آورندگان به خدا و روز قيامت، به زودى به همه آنان پاداش عظيمى خواهيم داد. (162 / نساء).
105ـ Pإِنَّا أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ کَمَا أَوْحَيْنَا إِلَى نُوحٍ وَ النَّبِيِّينَ مِنْ بَعْدِهِ وَ أَوْحَيْنَا إِلَى إِبْرَاهِيمَ وَ إِسْمَاعِيلَ وَ إِسْحَاقَ وَ يَعْقُوبَ وَ الْأَسْبَاطِ وَ عِيسَى وَ أَيُّوبَ وَ يُونُسَ وَ هَارُونَ وَ سُلَيْمَانَ وَ آتَيْنَا دَاوُدَ زَبُوراًO. (نساء/163)
We have indeed revealed to you as We revealed to Noah and the prophets after him, and [as] We revealed to Abraham and Ishmael, Isaac, Jacob, and the Tribes, Jesus and Job, Jonah, Aaron, and Solomon, and We gave David the Psalms. (163)
ما به تو وحى كرديم چنان كه به نوح و پيغمبران بعد از او و همچنين به ابراهيم و اسماعيل و اسحاق و يعقوب و اسباط (فرزندان يعقوب) و عيسى و ايّوب و يونس و هارون و سليمان وحى نموديم و به داود هم زبور عطا كرديم. (163 / نساء).
106ـ مهما کان کل الخیر الذي لدیک في افضل لدیک فقط: و بعض المفسرین من هذه الآية قد استخداموا مما یرید القرآن أن یخبروا النبي (ص) بهذه النقطة التي في طقوسکم أنه یتم إضافة، جميع امتيازات الدیانات السابقة مجتمعین. في دینک کما ورد هذا المعانی في بعض روایات اهل البیت (ع)، کما استنبط من هذه الروایات أقوال المفسرین.
106- Whatever all the good that has of the best, you only have: Some commentators from this verse such have used which the Quran wants to tell this point to the prophet (PBUH) which is in your rituals that all the privileges of past religions are added up, are in the collectively your religion. This meaning is also mentioned in some narrations of Ahlul – Bayt and with the sayings of the commentators have also been deduced from such narrations.
106ـ آنچه همه خوبان دارند، تو تنها داری: بعضی از مفسران از این آیه چنین استفاده کرده اند که قرآن میخواهد این نکته را به پیامبر (ص) اعلام کند که در آئین تو، تمام امتیازات آئینهای گذشته جمع است. در بعضی از روایات اهل بیت (ع) نیز به این معنی اشاره شده و گفته های مفسران نیز از اینگونه روایات نتیجه شده است.
107ـ كتاب ديفيد «داود» (ع): تقرأ في هذه الآية أنه مزمور الكتب السماوية التي أعطاها الله لداود (ع). هذه الكلمة، بما هو مشهور و مؤکد ـ أن الأنبياء اصحاب العزم (اصحاب القرار) لدیهم كتاب السماء جديد و مقدس، خمسة اشخاص ليسوا أكثر ـ لا تناقضات، لأنه كما استخدمت آيات القرآن و الروايات الإسلامية، فإن الكتب السماویة نزلت عن للرسل، كان نوعان: 1ـ الکتب التي کانت فیها وصایا دینیة و تعلن شعیرة طقوس جديدة. لم تكن هذه اکثر من خمسة كتب نزلت علی الأنبیاء الخمسة الأوایل (اولوالعزم) أو (اصحاب القرار). 2ـ الكتب التي لیس لها قواعد دینیه جديدة؛ و لکنها تضمنت النصائح و التوصیات و الأرشادات و التوجیهات، و العبادات و کتاب المزمور من هذه الفئة. علي الرغم من أن هذا السفر هو نفسه کما هو الحال في کتب أخری من العهد القديم والعهد الجديد الذي لم یبق محصناً من التحریف، يمكن القول أنه إلی حد ما احتفط یشکله، یتکون هذا الکتاب من مائة و خمسين فصلاً یسمی كل منها "مزمور" و في کل مکان فیه شکل النصائح و الصلاة والدي.
107- David’s book (as): In this verse, we read that is the Psalms of heavenly books that the Almighty has given to David (as). This word, with what is famous and certain - that the prophets the resolute man (men of decision) and have a new book and sacred, five-person are not more – has no contradictions; Because Just as the verse of the Quran and Islamic narrations are used, heavenly books that have revealed on the messengers were two species: 1- Books that were in it commandments of religious and announce a new ritual. These were no more than live books, that were revealed to the live first prophets "olol – al – azm" (to five men of decision). 2- Books that did not have new religious rules; But included advice, counsels, guidance, recommendations, worships and the psalms book is from this category. Although this book is alike as in other books of the new and old Testament which has not remained an Immune form of distortion, it can be said that to some extent has retained its shape. This book is one hundred and fifty chapters that each one “Psalm “ is named and all over it has the form of advice and prayers and supplications.
107ـ کتاب داود (ع): در این آیه میخوانیم که زبور از کتب آسمانی است که خداوند به حضرت داود (ع) داده است. این سخن، با آنچه معروف و مسلم است ـ این که پیامبران اولوالعزم و دارای کتاب آسمانی و آئین جدید، پنج نفر بیشتر نیستند ـ منافات ندارد؛ زیرا همان طور که از آیات قرآن و روایات اسلامی استفاده میشود، کتب آسمانی که بر پیامبران نازل گردیده، دو گونه بود: 1ـ کتاب هائی که احکام تشریعی در آن بود و اعلام آئین جدید میکرد. اینها پنج کتاب بیشتر نبود که بر پنج پیامبر اولوالعزم نازل گردید. 2ـ کتابهائی که احکام تازه در بر نداشت؛ بلکه مشتمل بر نصایح و اندرزها و راهنمائیها و توصیه ها و دعاها بود و کتاب زبور از این دسته است. گرچه این کتاب همانند سایر کتب عهد جدید و قدیم از تحریف مصون نمانده، میتوان گفت که تا حدودی شکل خود را حفظ کرده است. این کتاب مشتمل بر صد و پنجاه فصل است که هرکدام «مزمور» نامیده میشود و سراسر شکل اندرز و دعا و مناجات دارد.
108ـ Pوَ رُسُلاً قَدْ قَصَصْنَاهُمْ عَلَيْكَ مِنْ قَبْلُ وَ رُسُلاً لَمْ نَقْصُصْهُمْ عَلَيْكَ وَ کَلَّمَ اللَّهُ مُوسَى تَکْلِيماًO. (164/نساء)
and apostles We have recounted to you earlier and apostles We have not recounted to you, and to Moses Allah spoke directly. (164)
و پيامبرانى كه سرگذشت آنها را پيش از اين، براى تو باز گفته ايم؛ و پيامبرانى كه سرگذشت آنها را بيان نكرده ايم؛ و خداوند با موسى سخن گفت. (و اين امتياز، از آن او بود.) (164 / نساء).
