سلام
وقت بخیر
امیدوارم حالتون خوب و سرحال باشید
وقتی که داشتم پست یک تصویر زیبا و القای هزاران معنا را مینوشتم هرگز فکر نمیکردم که روزی یک پست تکمیلی دیگه براش بنویسم!
زمان نوشتن آن متن ساده وارانه فکر میکردم که دارم در یک دنیای صادق و یکرنگ، یک عکاس حرفه ای اومده در مکان و زمان مناسب از یک گیاه زیبای با طراوت و در حال رشد یک تصویر بسیار حرفه ای ثبت کرده است و همین حس خوب باعث شد که اون متن رو از عمق روح برآرم و انتشار بدهم.
یکی دو روز پیش با یک شبکه عصبی عمیق تبدیل کننده متن به تصویر آشنا شدم که بر حسب اتفاق تصویر مثالی که در گیت هابش بود همین مضمون را داشت!
ای دل غافل!
یهو انگار آب سردی را در چله برفی زمستان (مثل امروز که تهران برفیه) ریختن رو سرم (چه چالشی بود چالش آب یخ!)
با خودم گفتم منی که سالهاست در حوزه هوش مصنوعی دارم نه کار؛ بلکه زندگی میکنم نباید این طور بد رکب میخوردم!
چون نیک نگه کرد و پر خویش بر او دید/ گفتا: «ز که نالیم که از ماست که بر ماست.»
بعد گفتم که خوب چه جای شکوه و گلایه که خوش گفته اند که:
چاه کن همیشه ته چاهه
راستش تخصص آخرین دوره تحصیل دانشگاهیم تشخیص دستکاری در تصاویر است؛ ولی با این سرعت مافوق صوت که نه؛ سرعت نوری که علم هوش مصنوعی در حال پیشرفت هست؛ بهتره دنبال روشهای بسیار هوشمندانه تر و در واقع یک دست برتر برای تشخیص دستکاری یا اثبات اصالت تصاویر باشیم.
در کل بر اساس تجربه ای که از پرامپت نویسی کسب کرده ام، با صرف کمی وقت بر اساس پرامپت زیر چند تصویر مشابه تولید کردم و در جای جای این دلنوشته با شما همراهان فرهیخته و گرامی ویرگول، به اشتراک گذاشتم:
one nice green sapling rowing out of ground, mud, direct, grass,high quality, photorealistic, sharp focus, depth of field, morning sun is seen at top left
بیبیند و لذت ببرید:
و مطمئن باشید که ساختگی و Fake هستند:
هم اکنون این ده تصویر ساختگی به من دو معنای متفاوتی را القا می کنند:
حس خوب و شعف از پیشرفت چشمگیر هوش مصنوعی که فوق العاده است!
حس ناخوشایند اینکه نباید به هر آنچه در فضای مجازی (اینترنت، پیامرسان ها و هر فایل دیجیتال دیگر) است هرگز و هرگز اعتماد کنیم!
بدرود.