سلام
پیشتر در مقاله شما هم میتوانید ابرتیزهوش باشید گفتیم که بزرگترین سرمایه انسان عمرش است. بیایید همین اول سالی به خودمان قول دهیم نگذاریم حتی ثانیه‌ای از عمر باارزشمان رایگان و بی ثمر بگذرد!
امروز دومین روز عید نوروز 1404 هست؛ خیلی وقته که میخواستم یک متن برای شخص شما بنویسم، در مورد زمان و فرصت ها همچنین چراهای مختلف ذهنیم که فرصت نمیشد یا ذهنم مشغول امور روزمره بود و نشد!
برام سواله که چرا بی هدف این قدر غرق روزمرگی میشیم؟
چرا اول سنگ ها رو صاف و صیقلی میکنیم و بعدش با ایجاد یک سری شیار روی اونها سعی میکنیم از سر خوردن افراد جلوگیری کنیم؟
چرا سعی میکنیم خودمون همه چیز رو تجربه کنیم ولو با هزینه هایی بالایی از جمله لحظات گرانبهای عمرمون؟
چرا برای پولهامون دو دو تا چهارتا میکنیم ولی برای عمرمون نه؟
با اینکه میدانیم که فرصت ها چون ابر میگذرند چرا به فکر لوازم و دارایی های مادی مون هستیم اما به فکر جسم و روح و اطرافیانمون نه؟
چرا حتما باید دردی بهمون عارض بشه یا عزیزی از دست بدیم تا به فکر درمان یا خوردن تاسف بیافتیم؟
چرا وقتی پولی دستمون میاد (حقوق، پروژه، پاداش) اون رو بودجه بندی نمیکنیم؟
چرا اگر هم این کار رو انجام میدهیم با کوچکترین دست انداز، خودمان به بخش سرمایه ای از داراییهامون دستبرد میزنیم؟
چرا گاهاً تفکر و تعقل رو میذاریم کنار؟
چرا به نهایت بسیار، دانسته اشتباه میکنیم؟
نکند خودمان را به خواب زده ایم؟
چرا اغلب فکر عاقبت تک تک کار و اعمالمون رو نمیکنیم؟
چرا این قدر در رسانه غرق هستیم مخصوصا گوشی؟ (گوشی بازی / بازی گوشی)
آیا زندگی واقعی در داخل گوشی یا اینترنت و فضای مجازی جریان دارد؟
چرا این روزها لبخندهامان کم شده و اگر هم خنده ای میکنیم از ته دل نیست؟
واقعاً چرا نسبت به تقریباً همه چیز بی تفاوت شده ایم؟(شاید سیر شدن، باعث سِر شدن ما شده است!)
چرا فکر میکنیم همیشه حق با ماست؟ اصلاً معیار تعریف حق خودمان هستیم! اگر هم واقعاً حق با ما نباشد با جستار ذهنی سریع، دفاعیاتمان را به سمت مورد نظرمان پیش میبریم و از همه چیز برای اثبات حرفمان مایه میذاریم!
واقعاً به کجا چنین شتابان؟
الان هست که باید گفت که چقدر غریبی رو زمین!
نکنه آب در هاون میکوبیم و خبر نداریم؟
خبر که چه عرض کنم نمیخواهیم خبر داشته باشیم و خود را به خواب زده ایم!
دو ضرب در دو مساوی چهار؛ ساده است و نیاز به فکر زیاد ندارد!
عمده یافته های علمی بشر بر اساس منطق و استدلال است و تجربه.
حالا که تا اینجای مقاله همراه بودید؛ میخواهم کمی از دریافته های چهار دهه زندگیم رو الان اینجا باهاتون به اشتراک بگذارم:
پیشنهاد میکنم اگر فرد دارای برنامه نیستید؛ باقی مقاله را نخوانید و به کار خودتان (اتلاف بی هدف عمر گرانبهاتان) بپردازید.
افراد دقیق و با حساب و کتاب انتظار دارند که همیشه دو دو تا بشه چهار تا ولی خب در برخی مواقع هم نمیشه!
برای مثال بنا به اشتباه محاسباتی یا اتفاقات غیرقابل پیش بینی برنامه ریزی ها برآب میشوند!
امام على عليه السلام درحکمت 250 نهج البلاغه میفرمایند: من خداوند سبحان را به درهم شكستن عزمها و فرو ريختن تصميمها و برهم خوردن اراده ها و خواستها شناختم .
از سمت دیگر هم شاید ورق برگردد و بنا به تداخل سازنده حالتهای خیلی خوبی هم رخ دهد که میشه اسمش رو بگذاریم شانس!
البته ما بر اساس جهالتها و حماقتهامان از کلمه شانس استفاده میکنیم. به نظر شخصی اینجانب چیزی به نام شانس وجود ندارد و همه چیز دارد طبق یک برنامه فوق العاده دقیق و منظم رخ میدهد:
فَساهَمَ فَکانَ مِنَ الْمُدْحَضِینَ ﴿الصافات- 141﴾
همچنین
ذَلِكَ مِنْ أَنْبَاءِ الْغَيْبِ نُوحِيهِ إِلَيْكَ وَ مَا كُنْتَ لَدَيْهِمْ إِذْ يُلْقُونَ أَقْلَامَهُمْ أَيُّهُمْ يَكْفُلُ مَرْيَمَ وَمَا كُنْتَ لَدَيْهِمْ إِذْ يَخْتَصِمُونَ ﴿آل عِمران-۴۴﴾
ولی عقل ما قد نمیدهد به این درک این مسائل؛ مثلا فکر میکنیم که داریم عدد تصادفی (random) تولید میکنیم!
یاد یکی از دروس دوران تحصیلیم افتادم؛ پردازش سیگنالهای بیولوژیکی! اون زمان که استاد محترم داشتند در مورد نحوه عملکرد قلب توضیح میدادند و اشاره میکردند که تحریک قلب بر اساس یک سیگنال تولیدی از یک نقطه خاص از قلب رخ میدهد که همین تحریک به صورت بهمنی منتشر میشود و منجر به تحریک دومینویی بخش های قلب و در نهایت ضربان قلب میشود.
و ایشان در پاسخ به این پرسش دانشجویان که آن نقطه چه طور تحریک میشود؟ فرمودند که خود به خود! واقعاً با عقل جور در نمیاید! خود به خود قلبمان بزند! خود به خود تنفس کنیم! خود به خود ببینیم. بحمدلله اینجانب تحقیقی در مورد چشم و قابلیتهای بی شمار و غیرقابل باور این عضو بسیار باارزش و حساس آدمی انجام دادم که نتایج آن را میتوانید در صفحه tasvirchist@ در اینستا و روبیکا بیابید.
حرف از اینستا افتاد به نظرم اینستا و لینکداین در ماهیت و اساس من بهترم بودنشون مشترکند و تفاوتشون اینه که در دومی با نمایش مهارتهای علمی خود فخر میفروشیم ولی در اولی معمولاً با چیزهای دیگه از جمله اعمال احمقانه و خنده آور که مع الاسف اساس بسیاری از کسب و کارهای امروزی شده است.
خلاصه توصیه میکنم فکر اتلاف عمر و پول فرصتهامان باشیم تا نباشیم یکی از آنانی که يَقُولُ أَهْلَكْتُ مالًا لُبَداً ﴿بلد-6﴾ خودم هر سال چند صد گیگ داده بلا استفاده در هاردهام ذخیره میکنم و چند صد ساعت از عمرم را با از دست دادن رایگان تلف!
احتمالاً برای شما هم اتفاق افتاده است که حالتی رخ داده است که احتمالش نزدیک به صفر بوده و تعجب شما را برانگیخته است:
قَالُوٓاْ أَتَعجَبِينَ مِن أَمرِ ٱللَّهِ رَحمَتُ ٱللَّهِ وَ بَرَكَٰتُهُۥ عَلَيكُم أَهلَ ٱلبَيتِ إِنَّهُۥ حَمِيد مَّجِيد ﴿هود-73﴾
به نظرم تعجب از هر چیزی (مخصوصاً مرگ) به دلیل عدم آشنایی ما با اساس عالم و آفرینش است.
یَا مَنْ فِی الْمَمَاتِ قُدْرَتُهُ (بخشی از فراز 42 دعای جوشن کبیر)
اگر از لذتهایی که خدا از آنها خوشش نمیآید چشم پوشی کنیم؛ خدا لذتهایی به مراتب دلچسب تر از آنها را برایمان مهیا میکند که لَا یُوصَف مثلاً ﴿ آیه 17 سوره سجده﴾.
مخلص کلام اینکه مستقل از محیط و همه مسائلی که سعی در پرت کردن حواس ما از ماموریت آفرینشمان دارند؛ بیایید بر اساس اندیشه و تحقیق همیشه بهترین تصمیم را بگیریم تا در درخت تصمیم گیریهای زندگی خود به بهترین ثمرات و میوه ها برسیم؛ میوه هایی که همیشه دم دست ما هستند و استمداد از ایشان اولین و آخرین چاره ما در مواقع سخت زندگی هستند: تُؤتِيٓ أُكُلَهَا كُلَّ حِينِ بِإِذنِ رَبِّهَا وَ يَضرِبُ ٱللَّهُ ٱلأَمثَالَ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُم يَتَذَكَّرُونَ﴿25﴾
اسم این درخت شجره طیّبه است. توصیه میکنم کمی به خودمان بیاییم و با خود روراست باشیم.
امیدوارم در سال 404 به خطای 404 برنخورید:
و با برنامه ریزی و زیرکی و ابرتیزهوشیتان هرگز به درب بسته نخورید؛ بد نیست جهت اطلاع از هدفم از نگارش و انتشار این متن یک بار دیگر به مقاله شما هم میتوانید ابرتیزهوش باشید نگاهی بیاندازید؛ در ضمن از شما دعوت میکنم مقاله بعدی ما را هم از ذهن و چشمان زیبایتان بگذرانید تحت عنوان با اطلاع از قانون ها، برنده بازی شویم!
بدرود!
