اتریوم برای اولین بار در سال 2013 توسط ویتالیک بوترین (Vitalik Buterin) برنامه نویسی روس که تنها 19 سال سن داشت معرفی شد. هدف ویتالیک ارائه یک ارز دیجیتال مشابه با آرزوی دیجیتال بیت کوین با قابلیت های بیشتر بود. او در وایت پیپرای (گزارش کار شبکه و یا کاغذ سفید) که در سال 2013 منتشر شد به توضیح پلتفرم نرم افزارهای غیرمتمرکزی به نام اتریوم می‌پردازد.
ویتالیک در این وایت پیپر ایده پلتفرمی را دیدم که به نوعی از آن به عنوان دومین نسل رمزارز یا آرزوی دیجیتال یاد کرد ، چرا برخی از معایب و مشکلاتی که در شرکت شبکه بیت کوین بودند برطرف بودند و معتقد بودند که به آن نیز توجه داشته باشند. اضافه شدکرد. در سال 2014 اعضای گروه اصلی اتریوم یعنی ویتالیک بوترین ، چارلز هاسکینسون ، جو لوبین ، آنتونی دیلوریو ، میهای آلیسی و گاوین وود این کوین را به طور رسمی در کنفرانس بین المللی بیت کوین معرفی کردند.
ویژگی های اصلی اتریوم
این ارز دیجیتال ، پلتفرم نرم افزارافزاری متن باز و قابل برنامه ریزی شده است که امکان توسعه و ساخت برنامه های کاربردی (برنامه های کاربردی) غیرمتمرکز مبتنی بر فناوری بلاک چین را برای همگان فعال کند. ویژگی دیگر اتریوم آن است که همه معاملات و تراکنش های شخصی در آن به صورت فرد به فرد انجام داده است ، این چگونه می توان مدیریت هوشمند (قراردادهای هوشمند) و یا نرم افزارهای مستقل توزیع کرد (برنامه های خودمختار توزیع شده) بدون نیاز به تامین نهاد ، دولت و یا گروه دارای وجود دارد.
هدف اصلی اتریوم ، غیرمتمرکزسازی اینترنت است! چنین سیستمی برای آنکه متقاضی نیاز به یک واحد مالی دارد تا قیمت خرید منابع مورد نیاز و یا راه اندازی برنامه های کاربردی را داشته باشد. بخاطر همین موضوع است که از یک خواسته دیجیتال به نام استفاده از اینترنت استفاده کنید.
مزیت ها و کاربرد اتریوم
ویژگی این ارز دیجیتال آن است که برای انجام انواع پرداخت های نیازی به طرف سوم (ثالث) ندارد و به همین خاطر در شبکه اتریوم برای تولید برنامه های غیرمتمرکز استفاده می کند.
برنامه های کاربردی هوشمند یا قراردادهای هوشمند از بین بردن مشکلات و خطاهای شبکه بلاک چین است. این قرارادها تاثیرند تبادل پول ، سهام ، محتوا ، املاک یا هر چیز آرزشمندی را آسان کرده است.
از جمله مهمترین مزیتهای شبکه اتریوم از دستکاری افراد در منطقه و تبادلات ، جلوگیری از کلاهبرداری و جلوگیری از هر گونه دخالت از جانب شخص ثالث در اجرای یک فرایند است.
حالا که با مفاهیم اولیه اتریوم آشنا شدید، خوب است با یکی از ارکان مهم شبکه اتریوم یعنی قرارداد هوشمند آشنا شوید. قرارداد هوشمند به زبان ساده، پروتکلی است که از آن برای تنظیم قرارداد بدون واسطه است. به کمک قرارداد هوشمند، شما می‌توانید ساز و کاری برای معامله مورد نظرتان تعیین کنید و مطمئن باشید که امکان تغییر و دخل و تصرف در آن وجود ندارد. نکته مثبت قراردادهای هوشمند این است که شما و طرف مقابلتان در معامله را از مداخله‌گیری اشخاص ثالث بی‌نیاز می‌کنند. شاید بتوان گفت بزرگترین ویژگی که اتریوم را از بیت کوین متمایز میکند نیز همین قراردادهای هوشمند هستند.
بلاک چین اتریوم امکان ایجاد قراردادهای هوشمند را فراهم میکند. یعنی شما می‌توانید با کمک زبان برنامه نویسی سالیدیتی، یک قرارداد هوشمند بر بستر بلاک چین اتریوم بنویسید. این قرارداد هوشمند می‌تواند برای ایجاد انواع عملکردهای مورد نظر شما طراحی شود. در واقع، بلاک چین اتریوم بستر مناسبی برای افرادی است که به دنبال پیاده‌سازی ایده‌های خود در قالب برنامه‌های غیرمتمرکز هستند.
اتریوم اولین بار در سال ۲۰۱۳ توسط موسس آن، ویتالیک بوترین معرفی شد (جالب است بدانید ویتالیک در آن زمان تنها ۱۸ – ۱۹ سال سن داشت). جذب سرمایه برای این پروژه در سال ۲۰۱۴ انجام شد و کار روی زیرساخت شبکه تا سال ۲۰۱۵ ادامه داشت. در اولین رودمپ اتریوم؛ تعداد کل کوین های اتر ۱۰۰ میلیون اعلام شده بود که بعد از گذشت مدتی با توجه به روند شبکه؛ تولید کوین های اتر ادامه پیدا کرد و در سال ۲۰۲۰ و در زمان انتشار این مقاله به ۱۱۶ میلیون رسیده است. لازم است بدانید در حال حاضر پروتکل اجماع اتریوم بر مبنای PoW یا همان گواه اثبات کار است (یعنی روند استخراج اتریوم مانند بیت کوین است) اما قرار است به زودی به پروتکل PoS نقل مکان کند. در این حالت گذار؛ اتریوم تغییرات بنیادی زیادی روی شبکه ایجاد خواهد کرد که یکی از آنها ثابت شدن کارمزد تراکنش و احتمالا ثابت شدن تعداد کل کوین های موجود خواهد بود.
این پروژه در ژانویه سال ۲۰۱۴ به طور عمومی معرفی شد و تیم اصلی آن را ویتالیک بوترین، میهای آلیسی، آنتونی دیلوریو، چارلز هاسکینسون، جو لوبین و گوین وود تشکیل می‌دادند. بوترین پروژه اتریوم را در کنفرانسی مربوط به بیت کوین در شهر میامی هم معرفی کرد و چند ماه بعد، تیم پروژه تصمیم گرفت با راه‌اندازی یک crowdsale (روشی برای جمع‌آوری سرمایه مورد نیاز یک پروژه کریپتویی که طی آن توکن‌های پروژه پیش فروش می‌شوند) و فروش توکن‌های اتر، بودجه مورد نیاز برای توسعه پروژه را جمع‌آوری کند.
تمام شبکه‌های بلاکچینی یک ارز دیجیتال بومی مخصوص به خود دارند و درباره بلاک چین اتریوم، این ارز دیجیتال، رمزارز اتر است. نماد این رمزارز، ETH است و هرموقع به دنبال قیمت لحظه‌ای اتریوم بودید، باید این نماد را جستجو کنید. عده‌ای به هنگام صحبت کردن درباره این رمزارز، به اشتباه آن را اتریوم می‌نامند؛ اما باید بدانید اتریوم نام شبکه است و اتر نام رمزارز بومی این شبکه. برای اینکه یک تراکنش در شبکه اتریوم انجام شود، باید مقدار مشخصی ارز دیجیتال اتر به عنوان ابزار پرداخت (کارمزد) بپردازیم. درواقع کارمزد تمام تراکنش‌های روی شبکه اتریوم و برنامه‌های غیرمتمرکز مبتنی بر این شبکه، توسط رمزارز اتر پرداخت می‌شود. به بیان دیگر، اتر تنها یک رمزارز نیست؛ بلکه به نوعی سوخت برنامه‌های غیرمتمرکز مبتنی بر اتریوم است. اگر کسی بخواهد تغییری روی برنامه‌هایی که روی شبکه هستند ایجاد کند، باید ابتدا کارمزد آن را پرداخت کند تا اعضای شبکه انگیزه کافی برای پردازش کردن درخواست او را داشته باشند.
کارمزد تراکنش‌های شبکه به طور خودکار و بر مبنای میزان «گس» مورد نیاز برای انجام آن تراکنش، محاسبه می‌شوند. درواقع میزان سوخت مورد نیاز، بر اساس مقدار قدرت محاسباتی مورد نیاز برای انجام آن تراکنش تعیین می‌شود.
اتریوم پلتفرمی است که استفاده از بلاکچین در زندگی روزمره ما را ممکن کرده است و یکی از بارزترین ویژگی های آن قرارداد هوشمند است؛ قراردادی دو طرفه بدون هیچ واسطه‌ای. در حالی که بیت کوین در تلاش است با بهره بردن از بلاک چین، سیستم بانکی و شیوه‌های پرداخت آنلاین مثل Paypal را حذف کند، اتریوم با استفاده از بلاک چین، به دنبال حذف واسطه گری در زندگی ما است. اتریوم و بیت کوین تفاوت‌های پایه‌ای متعددی دارند و نکته بسیار مهمی که باید در نظر داشته باشید، این است که این دو رمزارز محبوب به هیچ عنوان رقیب یکدیگر نیستند؛ چرا که نحوه کارکرد و هدف هر کدام متفاوت است و رقیب در نظر گرفتن آنها، اساسا کار درستی نیست.
تیم اتریوم را می‌توان یکی از فعال‌ترین تیم‌های حوزه کریپتو دانست که از همان ابتدای شروع فعالیت پروژه، بدون وقفه در حال کار بر روی ایده‌های خود و ارائه آپدیت‌های پربار و موفق بوده‌اند. نقشه راه اتریوم از این قرار است:
شبکه آزمایشی اتریوم در ماه می سال ۲۰۱۵ با نام المپیک (Olympic) راه اندازی شد. کاربران زیادی نقطه شروع اتریوم را با این اتفاق یکی می‌دانند. این شبکه آزمایشی بستری را فراهم کرد تا کاربران و همچنین برنامه نویسان با شبکه اتریوم بیشتر آشنا شوند.
در توسعه اتریوم و شبکه آن چهار روند برنامه ریزی شده بود تا کاربران و توسعه دهندگان بتوانند خود را با شبکه منطبق کنند. فرانتیر اولین مرحله آن بود و کلیت شبکه اتریوم از طریق آن ارائه و معرفی شد. ویژگی‌های این نسخه این بود که کاربران امکان خرید و فروش اتریوم، استخراج آن و همچنین ساخت قرارداد هوشمند و برنامه های غیر متمرکز را داشتند. تاریخ رسمی انتشار فرانتیر ۳۰ جولای ۲۰۱۵ بود.
اولین نسخه با ثبات و پایدار از اتریوم هوم‌استد بود که این هارد فورک در تاریخ ۱۴ مارس ۲۰۱۶ روی بلاک شماره ۱,۱۵۰,۰۰۰ پیاده‌سازی شد. در این هارد فورک، تمرکز بیشتر بر روی امنیت شبکه اتریوم قرار داشت و همچنین یک سری به روز رسانی هایی در شبکه صورت گرفت.
یک هکر یا گروهی ناشناس از هکرها در ۱۷ ژوئن سال ۲۰۱۶، اشکالی در سیستم پیدا کرده و شروع به دزدیدن پول از DAO و انتقال آن به یک DAO دیگر کردند. او توانست تا زمانی که جلویش را بگیرند چیزی حدود ۵۰ میلیون دلار اتر بدزدد. (DAO نیز مخفف سازمان های خودگردان غیر متمرکز است و یک DAO یک نوع قرارداد هوشمند به حساب می‌آید که می توان از طریق آن یک سری فرآیندهایی را به صورت اتوماتیک و شخص ثالث انجام داد). برای ساخت آن ابتدا باید مشخص شود که سازمان چگونه کار میکند که این کار توسط برنامه نویسان و کدهایشان صورت می‌گیرد. پس از نوشته شدن قرارداد هوشمند، مردم می‌توانند با خرید توکن DAO در فعالیت‌ها و سرنوشت آن نقش داشته باشند. می‌توان گفت بیت کوین اولین DAO است زیرا توسعه دهندگان که همان مردم هستند، می‌توانند در تایید تراکنش‌ها نقش داشته باشند.
با اینکه فقط یک اشکال در کد برنامه نویسی باعث دزدیده شدن سرمایه مردم شد، این اتفاق باعث شد مردم و جامعه دید خوبی نسبت به DAO پیدا نکنند و پس از این اتفاق عده زیادی تصمیم گرفتند تا با اعمال نوعی هارد فورک، علاوه بر برگرداندن دارایی‌های از دست رفته مردم، بلاکچین جدیدی را راه اندازی کنند. افراد در آن زمان دو دسته شدند؛ برخی در بلاک چین سابق اتریوم که دیگر اتریوم کلاسیک نامیده می‌شد باقی ماندند و برخی دیگر به شبکه جدید کوچ کردند که همین شبکه کنونی است و اتریوم نام دارد. این اتفاق در بلاک ۱.۹۲۰.۰۰۰ افتاد.
در تنجرین ویسل بود که برای اولین بار مفهوم گس (Gas) مطرح شد و همچنین کارکرد آن در شبکه نیز برای توسعه دهندگان مشخص شد. توسعه دهندگان از طریق این فورک توانستند از طریق افزایش هزینه‌ها و کارمزدها، در برابر حملات دیداس (DDoS) تا حد بسیار خوبی مقابله کنند. این فورک در بلاک ۲,۴۶۳,۰۰۰ در تاریخ ۱۸ اکتبر ۲۰۱۶ اعمال شد.
این آپدیت را می‌توان اتمام حملات دیداس برای اتریوم دانست. تاریخ دقیق این هارد فورک ۲۲ نوامبر ۲۰۱۶ بود و دومین فورک اتریوم در زمینه حملات دیداس بود.
این هارد فورک شامل دو هارد فورک بیزانس و قسطنطنیه است اما اصلی‌ترین هارد فورک آن، قسطنطنیه است.
هارد فورک بیزانس (byzantium) در ماه اکتبر سال ۲۰۱۷ پیاده سازی شد و ۹ تغییر روی شبکه اتریوم اعمال کرد که مهمترین دستاورد آن کاهش سختی شبکه اتریوم بود. علاوه بر این، زمینه را برای پیاده‌سازی قسطنطنیه و اتمام متروپلیس فراهم کرد.
اگر می‌خواهید بدانید در سال گذشته مهمترین هاردفورک اتریوم کدام هاردفورک است، باید بدانید که هارد فورک قسطنطنیه (کنستانتینوپول – Constantinople) مهمترین هارد فورک اتریوم در سالی که گذشت بود. این هارد فورک اصلی‌ترین هارد فورک برای کوچ اتریوم از پروتکل PoW به PoS است که پس از اینکه انجام این هارد فورک چند بار به عقب افتاد، نهایتا در دهه اول اسفند ماه اجرا شد. در این هارد فورک شبکه بهبود یافت و همچنین پاداش بلاک ها از ۳ اتر به ۲ اتر کاهش پیدا کرد و بمب سختی اتریوم نیز یک سال به تاخیر افتاد.
پس از پیاده‌سازی کلی مترو پلیس تغییرات زیر در شبکه اتریوم / Ethereum اعمال می‌شود:
در تاریخ ۳۱ اکتبر سال ۲۰۱۸ در شهر پراگ، ویتالیک بوترین در کنفرانس Devcon4، نقشه راه نسخه دوم اتریوم / Ethereum را رونمایی کرد که ساز و کاری بسیار متفاوت نسبت به اتریوم فعلی دارد. در این نسخه تغییراتی شامل کسپر (جهت کوچ به PoS)، شاردینگ (جهت افزایش مقیاس پذیری) و eWASM (جهت بهبود عملکرد ماشین مجازی اتریوم) است. زمان این هارد فورک به طور دقیق مشخص نیست.
با ماین شدن بلاک شماره ۹.۲۰۰.۰۰۰ اتریوم، ارتقای موییر گلاسیر روی شبکه پیاده‌سازی شد. این بلاک در تاریخ دوم ژانویه ماین شد. این هارد فورک به منظور به تاخیر انداختن بمب سختی انجام شد و با انجام آن، بمب سختی اتریوم برای ۴.۰۰۰.۰۰۰ بلاک یا ۶۱۱ روز دیگر به تاخیر افتاد.
عده‌ای بیکن چین را قلب تپنده اتریوم ۲ می‌دانند. درواقع بیکن چین بلاک چین جدیدی است که هسته اصلی اتریوم ۲ را تشکیل می‌دهد و هدف از راه‌اندازی آن، این بود که توسعه‌دهندگان اطمینان حاصل کنند تمام اطلاعات مربوط به شبکی قبلی، به شبکه جدید منتقل می‌شود. وظیفه بیکن چین این است که ضمانت کند تک تک شاردها، جدیدترین اطلاعات را دارند.
برای آغاز به کار اتریوم ۲.۰، باید مقدار توکن‌های استیک شده در بیکن چین به حد نصاب مشخص شده برسد و این مقدار، تا ماه نوامبر سال ۲۰۲۰، به حد نصاب رسیده است. به گفته تیم اتریوم، راه‌اندازی اتریوم ۲.۰ در طبق برنامه و در اول دسامبر ۲۰۲۰ انجام خواهد شد. در زمان آپدیت این مقاله؛ فاز صفر اتریوم ۲ لانچ شده و زنجیره جدید Beacon chain تشکیل شده است. با ایجاد این زنجیره سازگار با اتریوم ۱، یک پل ارتباطی بین اتریوم ۱ و ۲ به وجود آمده و شبکه در یک حالت دو فازی بین ولیدیتور ها (روی زنجیره beacon chain) و ماینرها (روی اتریوم ۱) قرار دارد.
