نمیخوام از اینجا شروع کنم که بد بخت بودم، نون شب نداشتم بخورم، یا خیلی از این حرفهای دیگه تا از در همدردی وارد بشم یا بگم خیلی بد بخت بودم و الان به اینجا رسیدم تا انگیزه الکی ایجاد کنم. اما برای جایگاه امروزم خیلی تلاش کردم، زحمت کشیدم، بیگاری دادم، شکست خوردم، بحث کردم، حرص و جوش خوردم، مطالعه کردم، جنگیدم و از همه مهمتر تجربه کردم.
(شاید واسه بعضیا سواله که مگه حالا به کجا رسیدی یا از نظر بعضی خیلی موفق به نظر بیام، با عرض پوزش اینا اصلا برام مهم نیست چون من امروز یک قدم به خواسته هام نزدیکتر شدم، به خود آرزوهام، به محمدرضای دوست داشتنی خودم)
گشنگی درد داره؟ ! میدونم، بی پولی، توهین و .... همش درد داره، یه موقع ها همه اینا با هم میاد یا چندتا چندتا با هم میان و نکته جالب اینه که وقتی دوتاشون رو داری دردت دو برابر نمیشه!!! بلکه شاید 20 برابر باشه؛ خیلیامون اینا رو تجربه کردیم، یه عدمون سالها از ترس این دردها و استرس تکرار شدنشون توی یه حاشیه امن پناه میگیریم، بعضیا باقی زندگیشون رو به بلند و محکم کردن دیوارهای دورشون میگذرونن، بعضی ها یه در توی حاشیه امنشون میسازند تا گاهی یواشکی از اون بزنن بیرون و یه عده که تعدادشون از دو دسته دیگه خیلی کمتره، نه تنها با بیرون میجنگن، نه تنها جلوی درداشون میایستند، بلکه جلوی خودشونم میایستند (چرا جلوی خودشون؟!!!) به نظرم این از همه سختتره، که به خودت بگی اینا همش تجربست، اینا همش درسه، به خودت بگی پاشو واستا، تو میتونی، تو قوی هستی، تو توانمندی- تمرکزت رو بذاری رو هدفت، بذاری اینقدر زخم روی زخمات بیاد که بی حس بشن، بذاری اینقدر بهت بگن نمیتونی که خودشون خسته بشن، اینقدر ادامه بدی که هم دلواپسات هم دشمنات خسته بشن.
تو میخوری زمین و دوباره وامیستی، متوقفت میکنن و دوباره راه میافتی، سرعتت رو میگیرن تو دوباره سرعت میگیری، فقط خودتیو خودت، فقط خودتی که به خودت ایمان داری،فقط خودتی که به راهت ایمان داری؛ این یه جنگ نابرابره، تویی و همه دردات، همه شکستهات و یه دنیا مقابلت، انگیزت خودتی، ایمانت خودتی، باورت خودتی- تو یه راهیو پیش گرفتی، مهم نیست چقدر زمان میبره، 1ماه، 2ماه، 1سال، 2سال ...... فقط تویی .... تو .....تو ..... تو .........
پس دووم بیار لعنتی، بجنگ تا موفق بشی، تا پیروز بشی. اون روزی که به خاسته هات رسیدی، اون روزی که شدی اونی که میخوای، اون روزی که بیشتر از همیشه به خودت افتخار کردی، میبینی که ارزشش رو داشت، اون روز دیگران یا به موفقیتهات حسودی میکنن با میان از تو درس زندگی میگیرن
باور داشته باش، درست اونیه که تو بهش باور داری
حالا بعد از این همه ماجرا برای تو چه اتفاقی میافته ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
تو به جنگیدن، به موفقیت، به پیشرفت و به تغییر عادت کردی،
پس با هدفهای بزرگتر و بزرگتر ادامه میدی....................
