طبیعت میتونه وحشی باشه اما این خصلت باعث نمیشه که بی نظم جلوه کنه. در حقیقت هر محیطی قوانینی داره و طبیعت هم از این قائده مستثنی نیست. این قوانین کمک میکنن تا با فرهنگ طبیعت جفت و جور بشیم و ازش لذت ببریم.
پس اگه با دوستاتون قصد وقت گذرونی توی دل طبیعت دارید، این قوانین ساده اما مهم توی ذهنتون به خاطر بسپارید :
فضای طبیعت انحصاری نیست اما وقتی صحبت از کمپینگ میشه هر فرد به فضای شخصی خودش احتیاج داره که چادر، ابزار، لباس و از همه مهم تر جای خوابشو در اون مرتب میکنه. اگه میخوایم وارد این فضا بشیم یا از ابزارش استفاده کنیم حتما اجازه بگیریم و به هیچ عنوان نظم حاکم بر وسایل تغییر ندیم. بعضی از افراد ممکنه برای دقایقی به تنهایی نیاز داشته باشن، پس حواسمون به برهم زدن خلوتشون باشه. ما به عنوان یه طبیعت گرد هیچوقت نمیخوایم آرامش اون لحظشونو نابود کنیم.
آتش کمپ برای گرم شدن افراد و پخت غذاست. سوزوندن زباله ها مخصوصا در حجم بالا میتونه به راحتی خاک و هوای طبیعت سمی کنه. بعلاوه سوزوندن زباله های غذایی بوی اون در طیبعت پخش میکنه و سیگنالی میشه برای کشوندن حیوانات اطراف به محل کمپ. پس در هر برنامه کیسه ای همراه داشته باشید و تمامی زباله ها (تر و خشک، تفاله غذایی و یا پلاستیک) به شهر برگردونید.
صحبت از شب های کمپینگه!
نور طبیعی شب معمولا کارمونو راه میندازه اما اگه آسمون به خوبی روشن نباشه و یا توی محیط تاریک قدم برداریم، چراغ قوه به کارمون میاد. چراغ قوه باید انقدری قوی باشه که مسیر قابل شناسایی باشه. چراغ قوه ضعیف فقط باعث میشه که دید کمتری نسبت به اطراف داشته باشیم و همون نور طبیعی شب هم از چشمامون دریغ میکنه. بعضی چراغ قوه ها امکان تنظیم نور به صورت مترکز یا گسترده دارن. این مدل ها عالین!
وظیفه ی هدلایت روشن کردن جاییه که بهش نگاه میکنید اما هیچکس دوست نداره اون لحظه جلوی شما قرار بگیره. در واقع نور هدلایت جلوی دید افراد حاضر در جلوی شما رو میگیره و برای لحظاتی اون هارو تبدیل به نابیناترین موجود اونجا میکنه. این موضوع فقط شامل افراد نمیشه. چادرها محل استراحت هستن و نور مستمر هدلایت میتونه خواب از سر افراد بپرونه.
راه حل چیه؟ وقتی با مردم در حال معاشرت هستیم حتما نور هدلایت به سمت زمین بگیریم. همچنین در هنگام رفت و آمد از محل چادرها نور هدلایت کم کرده و یا از تمرکز بر روی چادرها خودداری کنیم. درمورد دوم هم اگر میخوایم وارد چادر دیگران بشیم، نور هدلایت یا فانوس خاموش کنیم و بعد برای ورود اجازه بگیریم.
( پیشنهادم اینه بعضی موقع هدلایت خاموش کنید و برای چند لحظه بدون نور مصنوعی از منظره های اطراف لذت ببرید. حس باحالیه که تجربه اش برای هر طبیعت گردی لازمه :)
مسیر رفت و آمد داخل کمپ باید مشخص باشه ( یک مسیر برای ورود و خروج، یک مسیر برای رسیدن به چادرها ). قرار دادن هرچیزی توی این مسیر میتونه باعث آسیب و پریشانی افراد بشه. محل ذخیره مواد غذایی باید مشخص باشه تا علاوه بر دسترسی راحت، مشکلی توی رفت و آمد ایجاد نشه. مخصوصا توی شب که هوا تاریکه و دید کافی برای عبور از مسیرها نداریم.
طبیعت گرد کاردرست هیچوقت ابزارشو گم نمیکنه.
البته قبول دارم بعضی موقع رعایت نظم توی کمپینگ میتونه خیلی سخت باشه. برپا کردن چادر، تهیه وعده غذایی، روشن کردن آتش و زمانبندی وظایف جلوی پیش بردن نظم و تمیزی کار میگیره اما خب، اینجاست که یه طبیعت گرد خوب معلوم میشه.
لذت بردن از سکوت طبیعت یه هنره که به مرور زمان به دست میاد. اگر گوش ما به موسیقی غیر از طبیعت عادت بدیم، به سختی میشه از حس و حال ناب طبیعت استفاده کرد. بعلاوه به عنوان یه طبیعت گرد اصلا دلمون نمیخوایم بخاطر لذت بردن از آهنگ، آرامش بقیه افراد بهم بریزیم. اگه توی این وضعیت بودیم، هدفون میتونه نیازمونو برآورده کنه.
در مورد سکوت طبیعت صحبت کردیم. صدای بلند ما هم میتونه مشکل ساز بشه. صدای بلند توی فرهنگ طبیعت گردی نشان دهنده خطره پس در حالت عادی تن صدا رو آروم نگه دارید تا سکوت طبیعت شکسته نشه.
صحبت از خطر شد ...
همیشه هوشیار باشید. اگه مورد غیر معمول و خطرناکی دیدید، به بقیه افراد اطلاع بدید. اگر مشغول انجام کاری مهم اما ناایمن هستید حتما از دوستان نزدیک خود کمک بگیرید تا کمک یار شما باشن.
یادتون باشه در طبیعت ایمنی حرف اول رو میزنه. در همیاری دوستان مهربان باشید و از احساس درونیتون نسبت به طبیعت غافل نشید.
اگر نوشتم دوست داشتید لطفا روی گزینه لایک ❤️ کلیک کنید تا تشویق به قراردادن مطالب بیشتری بشم. اگر هم فکر میکنید قانون نانوشته دیگه ای میتونه در این لیست جا بگیره در قسمت نظرات بنویسید تا ازش استفاده کنیم.
راستی در اینستاگرام به آدرس mostafa_outdoor ویدیوهای متفاوتی از سکوت طبیعت به اشتراک میزارم. اگه دوست داشتی یه سر بهم بزن تا باهم گپی داشته باشیم.
