انواع روش‌های درمان خانگی بی اختیاری ادرار در سالمندان شامل موارد زیر است:
گاهی اوقات درمان تنها شامل آموزش و تغییرات رفتاری ساده می‌باشد. فرد درباره عملکرد مثانه و اثرات داروها و مصرف مایعات آموزش می‌بیند. همچنین فرد یاد می‌گیرد که چگونه عادت‌های دفع ادرار و مدفوعی را ایجاد کند که کنترل ادرار را بهبود می‌بخشد، از جمله اینکه صبور باشد و با عجله ادرار و مدفوع انجام ندهد.
به فرد توصیه می‌شود از مایعاتی که ممکن است باعث تحریک مثانه شود، مانند نوشیدنی‌های کافئین دار اجتناب کند یا به میزان کم مصرف کند. نوشیدن شش تا هشت اونس مایعات بدون کافئین در روز برای جلوگیری از افزایش بیش از حد ادرار که می‌تواند مثانه را نیز تحریک کند، توصیه می‌شود.
اگر اختلالات یا داروهای خاصی سبب ایجاد بی اختیاری شوند، درمان شامل تلاش برای از بین بردن یا به حداقل رساندن این عوامل است. داروهایی که فشرده سازی عضله مثانه را کاهش می‌دهند، اغلب می‌توانند قطع شوند. برای افرادی که دیورتیک مصرف می‌کنند، زمان‌بندی دوز را می‌توان تنظیم کرد تا فرد بتواند در هنگام اثر گذاشتن دارو، به دستشویی نزدیک باشد.
از راههای درمان بی اختیاری ادرار می‌توان فیزیوتراپی و بیوفیدبک را نام برد. درمان با روش فیزیوتراپی همواره شامل آموزش‌های وسیع و ساده‌ای است که می‌تواند تاثیر زیاد بر کنترل عملکرد مثانه داشته باشد.
همچنین دستگاه بیوفیدبک نیز به درمان بیماران می‌تواند کمک کند. در مقاله درمان بی اختیاری ادرار با بیوفیدبک به صورت کامل در مورد این روش توضیح داده‌ایم.
راههای تشخیص بی اختیاری ادرار عبارتند از:
دومین وسیله تشخیصی تست ارودینامیک یا نوار عصب مثانه می‌باشد. تست یورودینامیک وسیله طلائی تشخیص انواع بی اختیاری ادراری می‌باشد.
به عنوان مثال؛ بالا بودن قند خون بیمار می‌تواند با علائم پر ادراری خود را مشخص کند و یا در کسانی که مبتلا به نارسائی کلیه هستند، ممکن است با علائم اختلالات ادراری مراجعه نمایند. عفونت ادراری شایعترین علت تکرر، سوزش و چه بسا بی اختیاری اورژانسی ناگهانی می‌باشد که با آزمایش و کشت ادرار تشخیص داده شده و درمان می‌شوند.
سونوگرافی به منزله گوش استوتوسکوپی متخصصین کلیه می‌باشد. اطلاعات گرانقدری که سونوگرافی در رابطه با بی اختیاری ادرار در اختیار ما قرار می دهد عبارتند از:
سیستوسکوپی به منزله آندوسکوپی مثانه می‌باشد.
تست مارشال عموما در اتاق معاینه انجام می‌شود. مثانه بیمار را هنگام سیستوسکوپی پر می‌کنیم و از بیمار می‌خواهیم که سرفه کند؛ اگر بی اختیاری ادرار از نوع استرسی باشد خروج ادرار را با سرفه مشاهده خواهیم کرد.
این تست اغلب در بیمارانی که درجات خفیف بی اختیاری ادرار دارند و یا وسواس بی اختیاری دارند انجام می‌شود.
روش‌های درمان بی اختیاری ادرار در کودکان، زنان باردار و سالمندان می‌تواند متفاوت باشد. بنابراین قبل از هر کاری توصیه می‌شود تا متخصص طب فیزیکی مشورت نمایید و از درمان‌های خانگی خودسرانه پرهیز کنید.
