"به نام هنرمندترین"
مرد ایرلندی یک فیلم دیگر گانگستری-مافیایی از اسکورسیزی است.
این فیلم، روایتِ دار و دسته ای مافیایی را در یک دوره ی زمانی مشخص بیان می کند؛ و تاثیرات و اندازه ی تاثیرات گروه های مافیایی خاص و ویژه را، حتی بر مسائل سیاسی کلان کشورهای مختلف مطرح می کند.
فیلم روایتی غیرخطی و جالب دارد که به وسیله ی فلش بک هایی صورت می گیرد که خودشان در دل یک داستانی دیگرند که فرانک شیران در حال روایت آن است.
مرد ایرلندی پر از کاراکترها و حوادث و تاریخ و امثال اینهاست و به جد فیلمی است درگیر کننده، که مخاطبی غیر آمریکایی و یا حتی جوان آمریکایی هم(با آنکه شاید آن تاریخ و یا اتفاقاتش را نداند و به یاد نیاورد)هم می تواند متوجه شود در دنیای مافیایی چه می گذرد و تمام گانگستر بازی های دنیا از کجا و چگونه کلید می خورند؛ و شاهد این ادعا هم پرستار آخر فیلم است که در واقع نشانه ای از همین جوان امروزی است که از تاریخ گذشته هیچ نمی داند و خبری ندارد.
اسکورسیزی که اینجا از حضور رابرت دنیرو، آل پاچینو و جو پشی در کنار خود بهره ای دو چندان برده است، در تصمیمی به نظر هوشمندانه پخش فیلم را هم به نتفلیکس سپرده و نه سینماها.
مرد ایرلندی در عین حالی که پر از صحنه های گانگستری به شیوه های خاص خود کارگردان است، اما بازهم به صورت خاصی همراه با خلاقیت های جدیدی نیز هست، که این برای کارگردانی ۷۶ ساله به نظر امتیازی بسیار بالا محسوب می شود.
خلاصه آنکه، مرد ایرلندی اسکورسیزی دیدنی است.
به قلم : مصطفی کزازی
