من با خدا ارتباط ندارم، اعتماد دارم.
در این جهان پر از هیاهو و بیثباتی، اعتماد همان نخ نامرئی است که دل مرا به آرامش میرساند. نیازی به کلام نیست، نیازی به صدای بلند یا نیایش طولانی؛ تنها کافی است چشمانم را ببندم و حس کنم، وجودی که همیشه در کنارم است.
اعتماد دارم به لحظههایی که در تاریکی غرق میشوم و نوری از دوردستها پیداست، آن نور همان حضور مهربانی است که هرگز رهایم نکرده. اعتماد دارم به صدای باد، به قطرات باران، به طلوع و غروب خورشید که هر روز یادآوری میکنند: خداوند در کنارم است، بینیاز از گفتوگو.
این اعتماد مرا قوی میسازد، به من شجاعت میبخشد تا در میان تلاطمهای زندگی استوار بایستم؛ زیرا میدانم که در پس هر حادثه، دستی پر مهر و دلی آگاه مرا هدایت میکند.
شاید هیچگاه صدایش را نشنیده باشم، اما آرامش و اطمینانی که در دل دارم، نشان از آن ارتباط عمیق و بیپایان دارد.
من با خدا ارتباط ندارم، اعتماد دارم، و این اعتماد، سرشار از عشق و آرامش، مرا به زندگی امیدوار میسازد و روحم را به پرواز در میآورد.
نویسنده: مصطفی ارشد