حتما رزومه شما هم مثل خیلیهای دیگه اینجوریه که اول اسم و اطلاعات شخصیتون رو نوشتید و بعد هم بلافاصله سوابق شغلی رو به ترتیب از جدیدترین نوشتید تا قدیمیترین.
ممکنه بین این دوتا یه خلاصه ای هم از شرح کارهای خودتون گذاشته باشید
ولی تحقيقات و مصاحبه ها نشون داده که این نوع نوشتن رزومه نه تنها کمکی به کارشناسان جذب برای شناخت فرد نمی کنه، بلکه به خاطر تکراری بودنش بسیاری از آنها از این فرمت تنفر دارند.
اشكال این نوع رزومه چیه؟
در نوشته قبلی درباره این نوشتم که رزومه با این فرمت امکان شناخت سویه های انسانی افراد رو به کارشناسان جذب نمی ده، به دلیل اینکه بسیار خشک و استاتیک نوشته میشه.
در این نوشته درباره ایراداتی که یک رزومه مبتنی بر سوابق شغلی داره صحبت می کنم.
نوشتن رزومه به این شکل حداقل عمری ۳۰۰ ساله داره! استفاده از این فرمت مثل اینه که به جای واتساپ یا تلگرام از تلگراف و کد مورس برای ارتباط با هم استفاده کنیم.
تقریبا از آن زمان تا به حال نوشتن رزومه هیچ تغییری نداشته.
اما تنها اشکال این نوع رزومه، فرمت نیست. بلکه نکته مهم اینه که کارشناسان جذب نیاز به اطلاعات بهتری از هر فرد دارند. نمایش خطی سوابق شغلی که معمولا هم بنا به سنت های گذشته همگی در یک زمینه بوده و خیلی محتاطانه نوشته شده، نمی تونه بیانگر آینده افراد باشه. بسیاری از افراد در مقطعی از فعالیت حرفه ای تغییر مسیر میدن، گاهی بعضی ها به کل چرخش می کنن و تغییر رشته یا زمینه کاری میدن.
برای نمایش درست و واقعی پتانسیل یک شخص قبل از بررسی رزومه باید مسائل دیگه ای بررسی بشه. بهتره رزومه در مرحله ای جلوتر بررسی بشه تا مسیر کاری شخص هم مشخص بشه.
تحقيقات نشون داده که یک کارشناس جذب به طور میانگین ۸ تا ۱۰ ثانيه زمان برای دیدن یک رزومه صرف می کنه، در حال حاضر شاید این ۸ ثانيه صرف این میشه که در سوابق شخص اسم شرکت های مطرح پیدا بشه. یا نام دانشگاه های برتر. اما همه توانایی های افراد در سوابقی از این دست خلاصه نمیشه. بسیاری از افراد به اشتباه وارد شرکت های مطرح شدن یا حتی به صورت پروژه ای در مقطعی کوتاه با اون شرکت کار کردند.
چه بسا کسانی که بعد از ۵ سال کار کردن در یک رشته در یک فرصت مناسب زمینه کاری جدیدی رو شروع کردند، به این دلیل که یک نفر به توانایی و اشتیاق او اطمینان کرده. این شخص عملا در رزومه بعدی چه نیازی به سوابق قبل از تغییر زمینه کاری خودش داره؟
یا کسی که کارش رو با کارآموزی در رشته تحصیلی اش شروع کرده ولی بعد از کارآموزی متوجه شده به رشته دیگری علاقمنده، اگر دوره کارآموزی رو در رزومه بنویسه، احتمالا مورد قضاوت قرار می گیره که ثباتی در روندش نداشته. اگر هم ننویسه مجموع سال سابقه اش کمتر دیده میشه. قرار دادن همه چیز در رزومه آیا کمکی به ارتباط درست تر بین کارجو و کارشناس جذب می کنه؟
در حقیقت چیزی که میتونه مفید باشه، باید بتونه در ۸ تا ۱۰ ثانيه اطلاعاتی درباره توانایی های هر شخص ارائه بده. چرا که معمولا جزییات در مصاحبه ها مشخص میشه. رزومه نه اونقدر اطلاعات میده که جای مصاحبه رو بگیره و نه اونقدر خلاصه است که در ۱۰ ثانيه تمام اون بررسی بشه. پس نیاز به نوع جدیدی از ارتباط و ارائه اطلاعات هست.
سوالی که در نوشته قبلی مطرح شد هنوز باپرجاست. حالا که ضعف های رزومه های سنتی که از زمان لئوناردو داوینچی مورد استفاده بوده رو می دونیم. در مورد نوع جدید ارتباط فکر کردیم؟
چه چیزی میتونه این فضای خالی رو پر کنه؟
در در دنیای امروز که سرعت همه چیز چندبرابر شده، نیاز به چیزی داریم که قبل از رسیدن به بررسی رزومه فقط درباره توانایی های افراد و امکان اضافه شدنشون به تیم ها اطلاعات کسب کنیم. راه حل این مسئله در این نهفته است که افراد رو به جای شناخت از روی سوابق کاری و تحصیلی از روی مهارت های واقعی اونها دسته بندی و پیدا کنیم. چنین سندی باید در کوتاهترین زمان به ساده ترین شکل ممکن واقعیت توانایی و مهارت افراد رو نشون بده.
توی نوشته های بعدی درباره این موضوع بیشتر صحبت می کنیم.
شما چه تجربه ای از این موضوع دارید؟ آيا یا مسئله برخورد کردید که ندونید چه سوابقی رو در رزومه باید بنویسید و چه سوابقی رو نباید بنویسید؟
