با حرکت عقربه های ساعت،ثانیه ها دقیقه ها و ساعت ها می گذرند. قدم ها که یکدیگر را به مقصدی هر چند کوتاه تنها می گذارند زندگی را پشت سر می گذارند. نفس هایی که می کشیم ما را قدمی به مرگ نزدیک می کند و هر ضربان عضو سمت چپ بدنمان، به مرگ نزدیکمان می کند.
درخت ها یا قطع می شوند و یا اگر شانس بیاورند،خشک!
دریا ها را یا تمام می کنیم،یا تمام می شوند.
خاطرات را یا جا می گذاریم و یا همراه خود،به زیر خاک...
نگاه ها یا فراموش می شوند و یا آرزو...
و ما؛
شب هنگامی از این دنیا که برایمان نیست خواهیم رفت.
این تنها واژه ها هستند که تا ابد باقی خواهند ماند.
