فیلم “من خیلی مراقبت می کنم” ۱۹ فوریه از نتفلیکس منتشر و به سرعت به یکی از پر بازدید ترین فیلم ها تبدیل شد . این فیلم داستان زنی به نام مارلا گریسون را دنبال می‌کند که با قانون شکنی و پنهان کاری، خود را به عنوان سرپرست قانونی سالمندان معرفی می‌کند تا تمام دارایی شان را بالا بکشد، مارلا زمانی که می خواهد دارایی یک زن مسن دیگر را بالا بکشد متوجه می شود این زن با گنگستر های بسیار شروری ارتباط نزدیک دارد و درگیر ماجرایی عجیب و جالب می شود.
رزمند پایک ، برخی از تکنیک های امی دون از نقش آفرینی فراموش نشدنی اش در فیلم Gone Girl باز می گرداند و نقش مارلا گریسون را بازی می کند. به نظر نمی رسد کاری پر زرق و برق باشد ، اما مارلا این کار را چنان زیبا جلوه می دهد که در هفته اول اکران این فیلم جزو پربازدید ترین فیلم های نتفلیکس می شود. مارلا به همراه دوستش افراد مسن را تحت سرپرستی قرار می دهد و دارایی های آنها را به نام پرداخت هزینه های مراقبت های بهداشتی می دزدد. اما پایان فیلم می توانست بهتر و یا بیشتر پرداخت شود تا این اثر کمی تأثیر گذار باشد.
مارلا ، که به نظر می رسد به تازگی سیگار را ترک کرده و مدام در حال ویپ کشیدن است ، به حرص و آز و توانایی خود در دزدیدن دارایی افراد با یک سیستم کاملا قانونی برای منافع خود افتخار می کند. اما هنگامی که می خواهد دارای یک زن مسن به نام جنیفر پیترسون (دیان وایست) که اقوامی ندارد را بالا بکشد متوجه خطرناک بودن این پیرزن و دوستان اطرافش می شود. به نظر می رسد که جنیفر در واقع در این جهان تنها نیست. پسرش یک گانگستر خشن است به نام رومن لونیوف (پیتر دینکلج) است که به مادرش کمک کرد تا یک هویت دزدکی بدست آورد. مارلا بی رحم است اما برای تصویب برنامه های خود در چارچوب قانون عمل می کند. حالا او در مدار شخص شروری قرار دارد که هیچ توجهی به ساختارهایی که تجارت مارلا را سرپا نگه می دارد ندارد.
این فیلم سیستم فاسدی را نشان می دهد که با بی رحمی تمام دارایی سالمندان را میدزدند تنها به این دلیل که آن ها دیگر زمانی برای زندگی کردن ندارد و در واقع عمرشان تمام شده است. کارگردان فیلم یعنی جی بلیکسون با ته مایه کمدی به بهترین نحو توانسته این جنایت را به یک موضوع سرگرم کننده تبدیل کند تا مخاطب عام را بتواند پای تماشای فیلم بکشاند.
رویکرد بلیکسون به فمینیسم جالب است. مارلا وقتی سعی می کند مردان اطرافش تحقیر کند از زبان توانمند سازی زنان استفاده می کند ، اما فیلمنامه کار چندانی برای بازجویی از پویایی جنسیتی نگرش او ندارد. او در برخی از سخنان راجع به زن بودنش حرف های فمنیستی می زند، اما فقط به عنوان یک تاکتیک. مارلا شخصیتی کاملاً درگیر کننده ای است ، بیشتر به لطف پایک ، که سرانجام بار دیگر نقشی درخور استعداد خود در انتقال حس خونسردی جامعه شناختی دارد.
