در این مقاله قصد داریم تا در رابطه با نکات و مسائل ایمنی در کار صحبت کنیم. ایمنی در کامل شامل موارد بسیاری می باشد از جمله داشتن طور تجهیزات ایمنی از جمله لباس ایمنی، کفش ایمنی، لباس آتش نشانی و .... در ادامه میخواهیم در رابطه با ایمنی در کار صحبت کنیم.
كار بلندمدت به كاری اطلاق می‌شود كه زمان آن طولانی‌تر از ساعت كاری عادی می‌باشد. در ارتباط با زمان كار بلندمدت اتفاق نظر خاصی وجود ندارد. بعضی از منابع زمان 12-8 ساعت را در نظر می‌گیرند در صورتیكه منابع دیگر زمان بیش از 12 ساعت را در یك شیفت كاری مورد توجه قرار داده‌اند. معمولا كارگرانی كه كار بلندمدت انجام می‌دهند كمتر از 5 روز در هفته كار می‌كنند. وقتی ساعات كار هفتگی 36 ساعت یا 40 ساعت در سه یا چهار روز قرار می‌گیرد تعداد روزهای متوالی كار كاهش یافته و تعداد روزهای متوالی تعطیلی افزایش می‌یابد. اما همیشه مساله به این شكل نیست و كار بلندمدت به معنی ساعات كار هفتگی فشرده نمی‌باشد.
برنامه كاری برای سازمان و كارگر با اهمیت می‌باشد. برنامه كاری می‌تواند بر سلامت، ایمنی، خانواده و زندگی اجتماعی كارگر تاثیر بگذارد. بعضی از بیمارستان‌ها، صنایع تولیدی، صنایع حمل و نقل، صنایع معدنی و سازمان‌های بر این باور هستند كه كار بلندمدت دارای مزایای فراوانی می‌باشد. این مقاله تاییدی بر كار بلندمدت یا نفی آن نمی‌باشد و به تحلیل و بررسی جنبه‌های مفید و مضر آن در كنار هم می‌پردازد.
مزایا:
معایب:
خستگی پیامی است كه نشان می‌دهد بدن نیاز به استراحت دارد. در صورتیكه شخص استراحت كند مشكل خاصی برای وی ایجاد نمی‌شود. اگر شخص فرصت استراحت كردن پیدا نكند خستگی در وی افزایش می‌یابد تا حدی كه باعث افسردگی و در نهایت از پا درآمدن فرد می‌شود. علایم خستگی متنوع و وابسته به شخص و شرایط جسمی وی است و شامل موارد زیر می‌شود:
خستگی ناشی از ساعت كاری طولانی و زمان استراحت كوتاه بین شیفت‌های كاری یكی از مسایل مهم ایمنی و بهداشت كارگرانی است كه به صورت طولانی مدت كار می‌كنند. بسیاری از گزارش‌ها حاكی از آن است كه كار طولانی مدت بسیار خسته كننده‌تر از 8ساعت كار در روز می‌باشد. این دسته از كارگران در پایان 12-10 ساعت كار بسیار خسته هستند و سلامت خود و ایمنی افرادی كه در محیط كار در اطراف آنان می‌باشند را به خطر می‌اندازند. مزیت برنامه كاری بیش از 8 ساعت این است‌كه شیفت‌های متوالی كمتری مورد نیاز می‌باشد و روزهای تعطیلی طولانی‌تر برای استراحت بیشتر بین هفته‌های كاری وجود دارد. روزهای تعطیلی طولانی‌تر در صورتیكه كارگر الگوی خواب خود را حفظ نماید می‌تواند روزهای كاری طولانی تر را جبران نماید.
مشكل دیگر در ارتباط با كار طولانی مدت این است كه در طول هفته كاری كارگران صرفا می‌توانند وظایف شغلی خود را انجام داده، تغذیه كرده و استراحت نمایند كه خود ایجاد دو مشكل می‌نماید. اول اینكه اكثر كارگران به مدت زمانی جهت آرامش بعد از كار و قبل از استراحت نیازمند می‌باشند. در صورتیكه فقط دوازده یا چهارده ساعت بین شیفت‌های كاری فاصله باشد این زمان كاهش می‌یابد. مورد دوم اینكه كارگرانی كه مسوولیت‌های دیگری نظیر مواظبت از كودك را به عهده دارند، كار طولانی مدت برای آنها خسته كننده می‌باشد زیرا در زمانیكه به منزل باز می‌گردند هنوز كارهایی را برای انجام دادن به عهده دارند.
بسیاری از عوامل محیط كار شرایط فیزیكی و ذهنی را از كارگران طلب می‌نماید كه بر سلامتی، روحیه، عملكرد، ایمنی و خستگی تاثیرگذار می‌باشد. مثال‌هایی از این عوامل شامل طراحی شغل، نورو روشنایی، كیفیت هوا و ایستگاه‌های كار می‌باشد. كاهش عوامل خستگی به كارگران كمك می‌كند تا از عهده شرایط كاری بر آیند. برای مثال ابزار با طراحی صحیح، ساعات استراحت اضافی یا یك صندلی راحت می‌تواند به تعدیل شرایط یك شغل خاص كمك نماید.
اولین مزیت كار طولانی مدت این است كه نسبت به ساعات كار عادی روزهای تعطیلی متوالی بیشتری را در اختیار كارگر قرار می‌دهد. بنابراین شخص روزهای تعطیلی بیشتری را برای بودن با خانواده و انجام سایر فعالیت‌ها در اختیار دارد.
اما عیبی كه وجود دارد این است كه در ساعات طولانی كار شخص وقت آزاد كمتری را در روزهای كاری دارد كه بتواند به زندگی خانوادگی بپردازد. اینكه مزایای روزهای تعطیلی طولانی‌تر بر معایب داشتن وقت آزاد كم در روزهای كاری یا بر عكس می‌چربد یا خیر مشخص نبوده و بستگی به خود شخص دارد.
عواملی كه در تطابق شخص با كار طولانی مدت از اهمیت برخوردار است ویژگی‌هایی نظیر سن، وضعیت تاهل، پدر یا مادر بودن، سرگرمی‌ها و علایق شخص می‌باشد. برای كارگرانی‌كه خارج از محیط كار دارای مسوولیت‌های فراوانی می‌باشند ساعات كار طولانی به‌ویژه بیش از 12 ساعت در روز مشكل می‌باشد. از طرف دیگر كارگران مجرد از روزهای تعطیلی طولانی‌تر برای انجام فعالیت‌های اجتماعی و سرگرم كننده نهایت استفاده را می‌برند.
زمان رفت و برگشت از كار از نظر كارگر بعنوان زمان تلف شده در نظر گرفته می‌شود و كار طولانی مدت به معنی كاهش رفت و آمد، هزینه و زمان می‌باشد.
مساله اصلی در این ارتباط تاثیر خستگی بر نرخ حوادث و جراحات در محیط‌های كاری می‌باشد. خستگی بیش از حد در بروز حوادث موثر می‌باشد. گرچه این مساله بنظر منطقی می‌رسد اما دلایل و شواهد مشخصی در تایید آن وجود ندارد. برخی گزارشات در مورد نرخ حوادث بیانگر آن است كه خستگی سبب افزایش حوادث می‌شود در صورتیكه برخی دیگر از این گزارشات حاكی از آن است كه خستگی تغییری در نرخ حوادث ایجاد نمی‌كند. رخداد حوادث بعنوان بخشی از یك جریان است كه تلفیقی از عوامل فنی، رفتاری، شخصی، محیطی و روش كار می‌باشد. طول مدت یك روز كاری مرتبط با میزان خستگی كارگر بوده و این قضیه بعنوان تنها فاكتور در بررسی علت حادثه در نظر گرفته می‌شود.
تعیین میزان خستگی كار بسیار مشكلی است، به همین جهت جدا نمودن تاثیر كار طولانی مدت بر تغییرات نرخ حوادث و جراحات كار آسانی نمی‌باشد.
از نظر ایمنی و بهداشت مواجهه با خطرات شیمیایی و فیزیكی از اهمیت خاصی برخوردار است. زمانیكه روز كاری طولانی مدت می‌شود نیاز به بررسی مجدد میزان مواجهه برای اطمینان از تجاوز نكردن از حدود قابل قبول وجود دارد.
قسمت‌هایی نیاز به توجه خاص دارند كه در معرض مواد شیمیایی، سر و صدا، ارتعاش و دمای بالا می‌باشند. هرگونه روشی برای تعیین میزان در معرض بودن برای كار طولانی مدت باید با احتیاط تحت نظارت انجام گیرد. اطلاعات كارشناسی برای تعیین حدود تماس قابل قبول در مورد كار طولانی مدت ضروری می‌باشد.
استفاده موثر و مناسب از وسایل حفاظت فردی در حین یك كار طولانی مدت باید در نظر گرفته شود. بعنوان مثال محافظ‌های غیر مناسب گوش نمی‌توانند عمل حفاظت را انجام دهند. در صورتیكه استفاده این وسایل برای كارگران آسان نباشد، حتی‌الامكان از این وسیله استفاده نخواهند كرد. راحتی استفاده از وسایل حفاظتی با اهمیت می‌باشد.
شاید مشكل‌ترین سوال در ارتباط با كار طولانی مدت این باشد كه چه نوع كاری مناسب برای این برنامه می‌باشد. پاسخ به این سوال آسان نیست زیرا تحقیقات بعمل آمده قادر به دادن پاسخ قاطع بلی یا خیر به مشكلات مربوطه نمی‌باشد. در بسیاری از حالات برقراری یك دوره آزمایشی كار طولانی مدت در محیط كار برای كنترل جنبه‌های ایمنی و بهداشتی مشاغل خاص و تعیین میزان پذیرش آن توسط كارگر سودمند خواهد بود.
فعالیت‌های بدنی و روانی مورد نیاز یك شغل، شرایط محیطی نظیر درجه حرارت و ارتعاش و ویژگی‌های شغل نظیر خسته كننده بودن و تكراری بودن در مقبولیت كار كار طولانی مدت موثر است.
اطلاعات پراكنده‌ای كه در دست می‌باشد نشانگر این موضوع است كه مشاغلی كه نیازمند فعالیت زیاد بدنی نیستند یا دارای زمان استراحت هستند، برای كار طولانی مدت مناسب می‌باشند. بعنوان مثال یك كارگر فنی كه از فرصتی بین زمان‌های تنظیم دستگاه برخوردار است و در زمانی كه دستگاه كار می‌كند توجه كمتری به كار دارد، احتمالا می‌تواند ساعات طولانی‌تری كار كند. اما اپراتوری كه به طور مداوم باید در جای خاصی بنشیند و اطلاعاتی را به دستگاه وارد نماید، نیاز به تمركز حواس برای زمان طولانی دارد و كار طولانی مدت برای وی مشكل‌تر می‌باشد. در مورد كارهایی كه نیازمند خلاقیت می‌باشند ممكن است كار طولانی مدت به دلیل اینكه زمان بیشتری را برای كار بر روی پروژه در اختیار افراد قرار می‌دهد مناسب باشد.
كارگران با شیفت كاری و گردشی 8 ساعته ممكن است كه كار طولانی مدت را ترجیح دهند زیرا به این نحو شیفت‌های متوالی شبانه كمتری نیاز می‌باشد و شخص زمان بیشتری را برای استراحت در اختیار دارد.
علیرغم بررسی‌هایی كه نتیجه قطعی را در برنداشته است و عكس‌العمل‌های متضاد كارگران در مورد مناسبترین زمان شیفت كاری، احتمالا دور از انصاف نیست كه بگوییم مشاغل با كار بدنی سنگین و یا مشاغلی كه نیازمند توجه مدام بر روی فعالیت در طول مدت كار می‌باشد. برای كار طولانی مدت مناسب نمی‌باشند. كارهایی مناسب‌تر می‌باشند كه سبك بوده و به شكل متناوب انجام می‌گیرند.
تصمیم‌گیری در مورد شروع و ادامه كار طولانی مدت مستلزم در نظر گرفتن نكاتی است:
در صورتیكه تصمیم به اجرای كار طولانی مدت دارید یك دوره آزمایشی آنرا انجام دهید و به شكل تدریجی آنرا در گروه‌های كوچك بكار گیرید تا افراد با شرایط جدید آشنا شوند و تجزیه و تحلیل بهتری از موفقیت جدید بدست آورند. برآورد میزان موفقیت این برنامه با انجام بررسی‌های ذیل امكان‌پذیر است:
اگر قصد دارید تا در رابطه با تجهیزات ایمنی بیشتر بدانید و یا لوازم ایمنی خریداری نماید می توانید به وب سایت دلفان تجهیزات delfantajhizat.com مراجعه نماید.
