در آرزوی وصال اینترنت..

خیلی سعی کردم خودمو کنترل کنم، دست به کیبورد نشم از شرایط گلایه نکنم و به این شعر معروف که میگه:

"توسنی کردم ندانستم همی، کز کشیدن تنگ تر گردد کمند" بسنده کنم دیدم نمیشه

خیلی سعی کردم خونسرد باشم و با کتاب و ویدئوهای آموزشی که از مدتها قبل دانلود کرده بودم خودمو سرگرم کنم و آموزش ببینم ولی واقعا نمیشه چون برا یه سری مطالب تکمیلی نیاز به اینترنت دارم منظور از اینترنت همین چنتا سایت که بالا میاد نیست نیاز به اینترنت بین الملل دارم کمترین حقی که یه برنامه نویس تو دنیا میتونه داشته باشه

من حتی برا نوشته هامم از گوگل داکس استفاده می کردم که الان به هیچکدوم دسترسی ندارم

خیلی دوس دارم تو این شرایط انرژی مثبت داشته باشم و با بقیه به اشتراک بزارم ولی کلافم

کلافه از گرفتن کمترین حق از یه انسان تو قرن ۲۱ تو شرایطی که دنیا درگیر بحث های هوش مصنوعی، IoT و بلاکچینه از داشتن اینترنت محروم شدیم.