کلوویس در طول حکومت خود توجهات ویژه و منحصر به فردی به دین و آیین مسیحیت داشته است که برای نمونه میتوان به ساخت کلیساهای سن‌پیر ، سن‌مسمن ، سن‌پول اشاره کرد. کلوویس در سالهای اخر پادشاهی خود انجمنی از کشیشان را در شهر اورلئان تشکیل داد و قوانینی به نفع کلیسا و مقام کشیشان به رهبری خود اختصاص داد. قوانینی که دارایی کلیسا و کشیشان را از تجاوز و تعرض مصون میداشت و شرایط تحصن در کلیسا را فراهم می‌کرد. موقوفات زیر نظر کشیشان بود و تسهیلاتی برای ساخت کلیسا در شهر و روستاها اختصاص داده می‌شد.
اقداماتی که کلوویس در راه مسیحیت انجام داد اگرچه به نفع دنیای مسیحیت بود اما بسیاری از سپاهیان او را با خود غریبه کرد و از طرفی در آینده پیوند میان پادشاهی و کلیسا را به میان آورد.
سلسله مونژین پس از کلوویس به دو تقسیم شد. دوره اول به مدت صدسال بود که تا عصر حکومت داگوبر اول به طول انجامید و دوره دوم از مرگ داگوبر اول تا سال 751 میلادی به طول انجامید.
در دل سلسله مونژین پس از مرگ داگوبر اول شاهد قدرت‌گیری حاجبان دربار هستیم و از میان مقام حاجبی دربار ، سلسله کارلونژین پدید آمد. ( شرایط را میتوان با شکل‌گیری حکومت غزنویان از دل امارت سامانیان در طول تاریخ قیاس کرد.)
شارل مارتل یکی از حاجبان سلسله مورونژین بود که بین سالهای 715 تا 741 این مقام را دارا بود. شارل مارتل در سال 733 میلادی در نبرد پواتیه(بلاط الشهدا) با تاخت و تاز اعراب مقابله کرد و سردار اعراب به نام عبدالرحمان غافقی را هلاک کرد و فرانسه را از سرنوشتی به مانند سرنوشت اسپانیا نجات داد. پس از شارل مارتل ، پین لوبورف معروف به پین کوتاه قد با تکیه بر فتوای پاپ زکریا ، شیلپریک سوم آخرین پادشاه مورونژین را در سال 751 میلادی از مقام خود معزول ساخت و خود بر تخت سلطنت فرانسه تکیه زد. پیوند میان سلطنت کارلونژین و کلیسا کاتولیک از عصر حکومت پین لوبرف شاهد یک سرآغاز مشخصی بود که در عصر شارلمانی ، پسر پین لوبرف به نقطه عطف خود رسید. پین‌لوبرف با حمله به ایتالیا و غلبه بر لمباردها این سرزمین را تقدیم به پاپ کرد و منشا شکل‌گیری سرزمین پاپ شد.
به طور کل سلسه کارلونژین و فعل و انفعالات آن را میتوان منشا بسیاری از حکومت‌های اروپا و رسوم قرون وسطی اروپا دانست.
شارلمانی نقطه عطف این حکومت بود. کسی که به پیشنهاد پاپ هاردین اول بار دیگر به سرزمین ایتالیا تاخت و تاج آهنین را بر سرنهاد(نماد پادشاهان لمباردی). نواحی ایتالیا ، قسمت‌هایی از اسپانیا ، بلژیک ، هلند ، سوئیس ، آلمان ، اتریش ، چکسلواکی ، مجارستان و یوگوسلاوی را زیر نظر گرفت و در سال 800 میلادی به وسیله پاپ لئون سوم ( همایون ) نامیده شد و اتحادی میان مقام کلیسا و سلطنت ایجاد شد.
