حرکت دنیا به سمت دورکاری که در پی شیوع همه‌گیری ایجاد گردید، دارای مزیت‌هایی از جمله انعطاف بیش‌تر، از بین رفتن رفت و آمد و البته شلوارهای راحت‌تر در حین کار بوده است، اما در کنار همه این‌ها، به نظر می رسد واقعیتهایی در رابطه با دورکاری مطرح شده است که شاید مغیر با تصورات و انتظارات ما از این شیوه‌ی کار می‌باشد.
با شیوع همه‌گیری کرونا و ایجاد تدابیر قرنطینه در بسیاری از نقاط جهان، بسیاری از کسب و کارها نیز برای مدتی تعطیل شدند و اقتصاد جهانی مورد تهدید قرار گرفت. یکی از راهکارهای پیشنهای برای برون رفت از این بحران "دورکاری" بود.
شاید دورکاری یا کار کردن از خانه، درحالی که شلوار راحتی پوشیده‌ایم، در کنار خانواده‌مان هستیم و می‌توانیم روی مبل راحتی خانه‌مان لم بدهیم، تصور بسیاری از ما در رابطه با یک موقعیت شغلی ایده‌آل بود. همه گیری بیماری کرونا و ایجاد محدودیت‌ای قرنطینه باعث شد تا این فرصت برای اولین بار در تاریخ ایجاد شود که بسیاری از کسب و کارها به اجبار، به دورکاری روی بیاورند. بسیاری از مردم در سرتاسر جهان خواسته یا ناخواسته این سبک زندگی را تجربه کردند. بر اساس تحقیقات و نظرسنجی اما به نظر می‌سد با گذشت زمان، واقعیتهایی در رابطه با این سبک از زندگی و کار نیز روشن می‌شود که شاید با انتظارات و تصورات ما متفاوت بوده است.
اخیرا مقاله‌ای[1] توسط دفتر ملی تحقیقات اقتصادی[2] منتشر شده است که در آن به بررسی افراد شاغلی که دورکاری می‌کنند می‌پردازد.
این تحقیقات، 3.1 میلیون فرد دارای شغل که از خانه دورکاری می‌کنند را مورد بررسی قرار داده است. نتایج این تحقیقات نشان می‌دهد که کار از خانه، منجر به ساعت‌های کاری طولانی‌تر، جلسات بیش‌تر و ایمیل‌های بیش‌تر برای پاسخدهی شده است.
این مقاله بر اساس داده‌هایی که از 21000 شرکت در 16 کلانشهر از جهان گردآوری شده است که در طول 8 هفته قبل و بعد از قرنطینه میزان کار 3.1 میلیون فرد را مورد بررسی قرار می‌دهند. بر اساس این تحقیقات، میانگین ساعات کاری این افراد در حالت دورکاری، 48.5 دقیقه در طول هفته افزایش یافته و تعداد جلسات با رشد 13 درصدی همراه بوده است.
همچنین این گزارش نشان می‌دهد که چگونه عادت‌ها و روند کاری افراد به واسطه‌ی دورکاری تغییر یافته است.
همه‌گیری و قرنطینه، توفیقی اجباری بودی تا شرکت‌ها ماموریت دیرینه‌ی خود برای بهبود زیرساخت‌های دیجیتال را که شاید سال‌ها به تعویق انداخته بودند را محقق سازند، از طرفی کارکنان نیز به آرزوی دیرینه‌ی خود مبنی بر کار کردن از خانه رسیدند. احتمالا همه‌گیری بیماری کرونا و تدابیر مرتبط با فاصله‌گذاری اجتماعی به پایان برسد اما شروع روند موجب ایجاد تحولی بزرگ در سبک کار و تغییر ماهیت قالب‌های ارتباطی بین فردی، کارکنان و محل کار شده است. بخشی از این تغییرات در طول زمان نهادینه شده و پیشبینی می‌شود در دنیای پسا کرونا بسیاری از این روندها به حالت سابق بازنگردند.
بسیاری از پیامدهای این تغییرات بلند مدت و بنیادین می‌باشند و اظهار نظر در رابطه با آن‌ها مستلزم گذشت زمان و انجام مطالعات می‌باشد.
* این یادداشت، گزیده‌ای از مقاله‌ی "Remote work really does mean longer days — and more meetings" به قلم Jena McGregor، منتشر شده توسط Washington Post می‌باشد.
[1]: Collaborating During Coronavirus: The Impact of COVID-19 on the Nature of Work
