پرچم آلمان مانند خیلی از کشور های جهان سه رنگ طراحی شده . سه رنگ افقی که از رنگ های مشکلی ، قرمز ، طلایی تشکیل شده .
آلمان ها تا قبل از انقلاب 1848 یک پرچم واحد و رسمی نداشتند و بعد از انقلاب 1848 پرچم سه رنگ آلمان ها معرفی شد . پرچم آلمان در تمام مناطق به یک شکل بوده اما در آلمان شرقی نماد های کمونیسم به آن اضافه شد .
جالب است بدانید که پرچم آلمان همیشه به این رنگ نبوده و در جنگی که در سال 1866 توسط پادشاهی پروس و اتریش در آمده بود پرچم آلمان به رنگ های سفید ، مشکی ، قرمز بوده .
اما دوباره در سال 1918 به رنگ کنونی بازگشت ولی در سال های 1933 به دلیل قدرت گرفتن نازی ها و تبدیل شدن آلمان به یک آلمان نازی پرچم این کشور تغیر کرده و دوباره به رنگ های سفید ، مشکی ، قرمز بازگشت .
طبق قانون اساسی آلمان طبق ماده 22 پرچم این کشور باید در سه رنگ قرمز، مشکلی ، طلایی باشد که هر رنگ دارای پهنای یکسانی باشند که نسبت عرض به طول آن 3:5 است. البته در زمان جمهوری وایمار نسبت آن 2:3 بوده .
معمولا پرچم شناسان ها فرقی بین زرد و طلایی نمیدانند و به عنوان هم خانواده قبول دارند و خیلی کم بین این رو رنگ فرق میگذارند . اما المان ها پا فشاری دارند که رنگ پرچم کشورشان طلایی است نه زرد.
پس از آن که رنگ پرچم آلمان توسط جمهوری وایمار به رنگ کنونی تصویب شد سمت راستی ها ، سلطنت طلب ها و ..... نام های همچون قرمز ، مشکل ، زرد یا قرمز ، مشکل ، خردلی یاحتی قرمز ، مشکی ، رنگ مدفوع اشاره میکردند .
وقتی در سال 1933 نازی ها رویه کار آمد سریعا پرچمی که قبل از سال 1918 در آلمان استفاده میشد را برگرداندند و پرچم به رنگ های سفید ، مشکل ، قرمز در آمد . سلطنت طلبان هم همانطور به توهین به رنگ سیاه-قرمز-طلائی ادامه دادند .
رنگ پرچم در سال 1948 توسط Arnold Rabbow خلاصه شده و به رنگ آلمان سیاه-قرمز-زرد توضیح داده شد اما هنوز هم آن به رنگ های سیاه-قرمز- طلائی خوانده می‌شود.
امپراتوری مقدس روم ۱۸۰۶ شناخته شده به عنوان امپراتوری مقدس رمِ مردم آلمان پس از (۱۵۱۲) پرچم ملی نداشتن
اما سیاه و طلائی به عنوان رنگ‌های امپراتوری رم مقدس استفاده و در پرچم‌های امپریالیستی پررنگ شدند:
عقابی سیاه بر روی پس زمینه‌ای طلائی. پس از اواخر قرن ۱۳ و اوایل قرن ۱۴، پنجه و منقار عقاب به رنگ قرمز درآمد .
از اوایل قرن ۱۵، یک عقاب دو سر مورد استفاده قرار گرفت . در سال ۱۸۰۴، ناپلئون بناپارت امپراتوری اول فرانسه را اعلام کرد .
در پاسخ به این امر، امپراتور مقدس روم فرانسوای دوم دودمان هابسبورگ محدودهٔ خود برای امپراتوری اتریش بودن را اعلام کرد و فرانسوای اول اتریش شد .
با توجه به رنگ‌های پرچم امپراتوری روم مقدس، پرچم امپراتوری اتریش سیاه و طلائی بود .
فرانسوای دوم آخرین امپراتور روم مقدس بود، که با ناپلون مجبور به انحلال امپراتوری در سال ۱۸۰۶ شد. پس از این مرحله، این رنگ‌ها در پرچم اتریش تا سال ۱۹۱۸ مورد استفاده قرار گرفت .
رنگ‌های قرمز و سفید نیز در این دوره قابل توجه بود . زمانی که امپراتوری روم مقدس در جنگ‌های صلیبی شرکت کرد،
یک پرچم جنگ در کنار پرچم سیاه-طلائی امپریالیستی به چرخش درآمد. این پرچم، به عنوان پرچم مقدس جورج شناخته شد، صلیب سفید بود .
وارونهٔ صلیب مقدس جورج، و مشابه پرچم دانمارک به عنوان پرچم انگلستان مورد استفاده واقع شد .
همچنین، قرمز و سفید رنگ‌های اتحادیهٔ بازرگانان بود (قرن ۱۳ تا ۱۷) . کشتی‌های تجاری بازرگانان توسط پرچم‌های قرمز سفید خود قابل شناسایی بودند، و اغلب شهرهای بازرگانان،
قرمز و سفید را به عنوان رنگ‌های شهر خود اتخاذ نمودند . هنوز قرمز و سفید به عنوان رنگ بسیاری از شهرهای سابق بازرگانان مانند هامبورگ یا برمن نشان داده میشد .
با پایان امپراتوری روم مقدس در سال ۱۸۰۶، بسیاری از دوک و شاهزادگان آن به کنفدراسیون راین که کنفدراسیونی از ایالات دولت ناپلئون بود، پیوستند .
این کشورها ترجیح دادند که از پرچم خود استفاده کنند . کنفدراسیون پرچمی برای خود نداشت؛ در عوض به جای آن از پرچم آبی-سفید-قرمز فرانسه (پرچم فرانسه)
و نشان با شکوه محافظ آن، ناپلئون استفاده نمود . در طول جنگ‌های ناپلئونی، مبارزهٔ آلمان بر علیه نیروهای اشغالگر فرانسوی به‌طور قابل توجهی بوسیلهٔ رنگ‌های
سیاه، قرمز و طلائی نمادینه شده و پس از استفاده در لشکر آزاد لوتزو، تیمی داوطلب از ارتش پروس، محبوب گشت .
این تیم یونیفرم‌هایی به رنگ سیاه با پوشش قرمز و دکمه‌های طلائی داشتند . انتخاب رنگ ریشه‌های واقع گرا داشت .
با این وجود سیاه-قرمز-طلائی رنگ‌های سابق بودند که توسط امپراتوری روم مقدس مورد استفاده قرار گرفت .
به منظور ارائهٔ یک یونیفرم آسانتر بود که تمامی لباس‌ها به رنگ سیاه باشد . دکمه‌های رنگ طلائی به‌طور گسترده‌ای در دسترس بود، و پرچم دم چلچله‌ای در رنگ‌های قرمز و سیاه توسط نیزه اندازها در واحدها استفاده شدند .
از سیاهی (سیاه) بردگی و رعیتی از طریق جنگ‌های خونین (قرمز) به طلائی (طلا) نور آزادی .
به عنوان اعضای این واحد که از سراسر آلمان آمدند و عمدتاً دانش آموزان و دانشگاهیان بودند، لشکر آزاد لوتزو و رنگ آن‌ها توجه قابل مطرحی را در میان مردم آلمان بدست آورد .
با وخامت مناسبات بین اتحاد جماهیر شوروی و ایالات متحده آمریکا، سه متفقین غربی در مارس سال ۱۹۴۸ ملاقاتی را ترتیب دادند تا نواحی اشغالی خود را ادغام کرده و
اجازهٔ شکل‌گیری چیزی که جمهوری فدرال آلمان شد را بدهند، اغلب به عنوان آلمان غربی شناخته میشد. در همین حال، نواحی شرق شوروی، جمهوری دموکراتیک آلمان شده،
و اغلب با عنوان آلمان شرقی شناخته شد . در طول آماده‌سازی قانون اساسی جدید برای آلمان غربی،
بحث راجع به نمادهای ملی آن، طی جلسه‌ای در Herrenchiemsee در اوت سال ۱۹۴۸ بالا گرفت.
اگر چه مخالفت‌هایی در رابطه با ایجاد یک پرچم ملی قبل از الحاق با شرق وجود داشت، با این حال تصمیم به ادامه گرفته شد .
این تصمیم در درجهٔ نخست بوسیلهٔ قانون اساسی مطرح و پیشنهادی شرقی SED در نوامبر سال ۱۹۴۶ انگیخته شد،
که در آن سیاه-قرمز-طلائی به عنوان رنگ‌هایی برای جمهوری آلمان آتی پیشنهاد شد .
در حالی که پیشنهادهای دیگری برای پرچم جدید آلمان غربی وجود داشت،انتخاب نهایی بین دو طرح بود، که هر دو سیاه-قرمز-طلائی استفاده میکردند .
سوسیال دموکرات‌ها، معرفی دوباره‌ای از پرچم قدیمی وایمر را پیشنهاد کردند، در حالی که احزاب محافظه کار نظیر CDU/CSU و حزب آلمان پیشنهادی را توسط ارنست وایمر،
عضوی از شورای پارلمانی، و مشاور آیندهٔ صدر اعظم کنراد آدناور دادند . وایمر پیشنهاد نوعی از پرچم مقاومت ۱۹۴۴ را داد (با استفاده از طرح سیاه-قرمز-طلائی درالگوی صلیب نوردیک)
که توسط برادرش و همدستش در ۲۰ جولای طراحی شد . در نهایت سه رنگ، تا حد زیادی برای نشان دادن پیوستگی میان جمهوری وایمار و این دولت جدید آلمان انتخاب شد .
با تصویب قانون اساسی آلمان، در ۲۳ می ۱۹۴۹ سه رنگ سیاه-قرمز-طلائی به عنوان پرچم جمهوری فدرال آلمان انتخاب شدند .
در سال ۱۹۵۵، ساکنان ادارهٔ فرانسهٔ تحت الحمایهٔ سار، برای پیوستن به آلمان غربی رای دادند .
از زمان تأسیس آن به عنوان قیمومت جداگانهٔ فرانسه، در سال ۱۹۴۷، سار یک صلیب نوردیک سفید روی پس زمینهٔ آبی و قرمز را به عنوان پرچم خود داشت .
سه رنگ سیاه-قرمز-طلائی با پوشش‌های جدید سلاح در همان روز ارائه شد . این پرچم در ۱ ژانویهٔ ۱۹۵۷ پس از استقرار سارلند به عنوان ایالتی از آلمان غربی به اجرا درآمد .
در حالی که استفاده از سیاه-قرمز-طلائی در منطقه شوروی در سال ۱۹۴۶ پیشنهاد شده بود، کنگره دوم خلق در سال ۱۹۴۸ تصمیم گرفت سه رنگ قدیمی سیاه-سفید-قرمز را به عنوان پرچم ملی برای آلمان شرق اتخاذ نماید .
این انتخاب بر اساس سه رنگ استفاده شده توسط کمیتهٔ ملی برای یک آلمان آزاد بود، سازمان آلمان ضد نازی که در اتحاد جماهیر شوروی در دو سال آخر جنگ فعالیت می‌کرد .
در سال ۱۹۴۹، به دنبال پیشنهاد Friedrich Ebert junior، سه رنگ سیاه-قرمز-طلائی جایگزینی برای پرچم جمهوری دموکراتیک آلمان به مجرد تشکیل این دولت در ۷ اکتبر ۱۹۴۹ اتخاذ شد .
از سال ۱۹۴۹ تا سال ۱۹۵۹، پرچم‌های هر دو آلمان شرق و غرب یکسان بود . در ۱ اکتبر سال ۱۹۵۹، دولت آلمان شرق پرچم خود را با نشان ملی تغییر داد .
بعد از سقوط دیوار برلین در نوامبر سال ۱۹۸۹، بسیاری از آلمانی‌های شرق نشان ملی خود را از روی پرچم برداشتند ،
همان گونه که مجارها در سال ۱۹۵۶ و همین‌طور رومانی‌ها در سقوط چائوشسکو این کار را انجام دادند .
عمل شایع حذف نشان ملی از پرچم آلمان شرقی، سه رنگ سیاه-قرمز-طلائی ساده را به عنوان نمادی برای آلمان متحد و دموکراتیک اشاره نمود .
در نهایت، در ۳ اکتبر سال ۱۹۹۰، به محض این که منطقه جمهوری دموکراتیک آلمان در جمهوری فدرال آلمان جذب شد،
سه رنگ سیاه-قرمز-طلائی پرچم یک آلمان متحد شد . در سال ۱۹۹۸، بنیاد ارزیابی دیکتاتوری SED تشکیل شد .
وظیفه این سازمان، به‌طور مستقیم مسئول دولت فدرال، این است که به بررسی عواقب ناشی از رژیم سابق آلمان شرق بپردازد .
به عنوان آرم خود، پایه و اساسی که پرچم آلمان شرق با نشان ملی کمونیست استفاده کرد برداشته شد،
سه رنگ قدیمی سیاه-سفید- قرمز امپراتوری آلمان هنوز توسط سلطنت طلبان و اعضای خانوادهٔ سلطنتی آلمان مورد استفاده قرار می‌گیرد .
استفاده از پرچم‌های قدیمی تا حدودی کاملاً با استفادهٔ متداول سمت راستی‌ها تحت اشعاع قرار می‌گیرد؛
از زمانی که صلیب شکسته در آلمان غیرقانونی شد، سمت راستی‌ها مجبور به چشم پوشی از هر پرچم نازی شدند
و در عوض از سه رنگ که نازی‌ها خودشان آن را در ۱۹۳۵ ممنوع کرده بودند استفاده کردند .
در آلمان، استفاده از پرچم و سمبل‌های ملی دیگر، برای اغلب زمان‌های جنگ جهانی دوم کم بوده،
واکنشی در برابر استفادهٔ گسترده از پرچم‌های حزب نازی و خشم ناسیونالستیک نازی‌ها در کل بوده‌است .
در طول جام جهانی فوتبال ۲۰۰۶، که در آلمان برگزار شد، استفاده عمومی از پرچم ملی به‌طور چشمگیری افزایش یافت .
اگر چه این انفجار در محبوبیت پرچم در ابتدا توسط بسیاری از آلمانی‌ها با تعجب و دلهره همراه بود،
ترس چند دهه‌ای که اهتزاز پرچم آلمان و غرور ملی به‌طور جدایی ناپذیری با گذشتهٔ نازی‌ها همراه شده بود،
با پایان مسابقات توسط آلمان‌ها و غیر آلمانی‌ها خاتمه یافت .
https://virgool.io/@mr.ht
حسین منعم
منبع : پرچم سلامی
