یک مبایعه نامه دارای چهار اصل کلی است و در صورتیکه یکی از این اصل ها نباشد عقد بیع قبول نیست و یا عقد دیگری نامیده میشود
1- بایع یا عامل یا فروشنده که باید دارای اهلیت استیفاء باشد (یعنی عاقل ، بالغ و رشید باشد ) .فروشنده میتواند اصیل باشد ( خوده شخص مالک) و یا وکیل باشد ( شخصی که طی وکالتنامه ، فروشنده برای خود در نظر گرفته است) .
2-خریدار یا متعامل که باید دارای اهلیت استیفاء باشد (یعنی عاقل ، بالغ و رشید باشد ) .خریدار میتواند اصیل باشد ( خوده شخص خریدار) و یا وکیل باشد ( شخصی که طی وکالتنامه ، خریدار برای خود در نظر گرفته است).
3- مبیع یا مال مورد معامله که باید دارای سه ویژگی اصلی باشد (1) مفید باشد و نیازی را برآورده کند . (2)دارای ارزش اقتصادی و داد و ستد باشد . (3) مالیت داشته باشد و دارای ارزش عقلایی و مشروع باشد . مانند خانه ، زمین ، ماشین
4- ثمن یا وجه معامله که ارزش مبیع را مشخص میکند و در واقع باید خریدار به فروشنده بپردازد که میتوان به سه روش مشخص و پرداخت گردد . (1) وجه رایج مملکت . (2) عین معین یا عین کلی باشد ( مانند شش دانگ از یک ملک یا چند دانگ مشاع یا ماشین ) . (3) اموال ارزشمند یا حق قابل انتقال باشد ( مانند طلا ، جواهر ، حق علامت تجاری )
چهار اصل فوق الذکر باید در یک مبایعه نامه وجود داشته باشد و در صورتی که یکی از آن وجود نداشته باشد مبایعه نامه باطل و یا نوع عقد تغییر میکند
لازم به ذکر است در مبایعه نامه حتما باید تاریخ تحویل (قبض) مورد معامله مشخص باشد و همچنین باید تاریخ انتقال سندمورد معامله مشخص باشد .
