سلام
نمیدونم از کجا شروع کنم
ولی یه سوالی هست که مدت هاست که ذهن منو مشغول کرده
البته بیشتر درگیری من این هست که جواب این سوال رو میدونم ولی نمیدونم درسته یا نه؟
جاهای مختلفی خوندم که میگن باید در لحظه زندگی کرد و از ذره ذره زندگی استفاده کرد و با این جمله کاملا موافقم . البته فقط و فقط موافقم چون نمیتونم توی زندگیم عملیش کنم. چرا؟میگم براتون
صبح ساعت 7 تا ساعت 3 بعد ازظهر در یک شرکت مشغول فعالیتم
و از ساعت 5 تا ساعت 10 شب هم در یک شرکت دیگه
ساعت ده شب هم که وقتی میرسم خونه دیگه نگم براتون ....
این شده خلاصه زندگی من
حالا به نظرتون من دارم تو لحظه زندگی میکنم؟دارم از ذره ذره زندگیم استفاده میکنم؟
به نظرم خودم که اصلا اینطور نیست چرا؟
کسی که روزی 12 - 13 ساعت کار میکنه اصلا میتونه زندگی کنه؟
من که نمیتونم باور کنم و مطمئنم هستم که شرایط خیلی از ادما دقیقا همینطوریه چون اطرافم از این دسته افراد زیادن(افرادی که حداقل روزی 12 ساعت کار میکنن).
وقتی داشتم این موارد رو برای دوستانم میگفتم جوابشون این بود که خوب طبیعیه تو مجردی و جوان و باید اینده اتو الان بسازی و تشکیل خانواده بدی و ...
یا میگفتن برای خانواده لازمه که همچین کاری بکنه تا در رفاه و اسایش باشن.
گفتم:
از کجا معلوم رفاه و اسایش خانواده این نباشه که بیشتر داخل خونه حضور داشته باشیم و وقتمون رو با اونها بگذرونیم؟چه رفاه و اسایشی از این بیشتر(نظر شخصی)
پس تکلیف در لحظه زندگی کردن چی میشه؟چه کار باید بکنیم با این موضوع مهم و اساسی؟
حالا این همه نوشتم که به این سوال برسم
ایا به نظرتون درسته که انسان در طول زندگیش قسمتی از زندگیش رو فدا کنه تا در یه قسمت دیگه ایی از زندگیش اسایش و ارامش بیشتری برخوردار باشه؟اصلا این کار منطقیه به نظرتون؟
حالا جوابی که من دارم اینه که : ن اصلا و ابدا این کار منطقی و اصولی نیست
به نظرم فدا کردن قسمتی از زندگی واقعا اشتباه بزرگیه به خصوص اگر بخاطر مسائل مالی باشه
از کجا معلوم اینده ایی که من دارم ازش دم میزنم و برای رسیدنش زمان حالم را فدا میکنم اصلا از راه برسد؟
شاید هزارتا اتفاق افتاد... شاید.... نمیدونم.....
خیلی وقته که این سوال ذهنم رو درگیر کرده
امیدوارم تونسته باشم سوالم رو شفاف و واضح پرسیده باشم
و خوشحال میشم نظراتتون و بخصوص تجربیاتتون رو بدونم
ممنونم ازتون
