این روزها، دهها ایموجی با شکلها و طرحهای مختلف در پلتفرمها و شبکههای اجتماعی ردوبدل میشود. ایموجیها ارتباطات عصر جدید را متحول کردهاند..
در چند سال اخیر، ایموجیها به بخشی جدانشدنی از ارتباطات روزمرهی آنلاین تبدیل شده است. استفاده از ایموجیها از دههی ۲۰۱۰ افزایش یافت، تا جایی که به کاراکترهایی برای زبان نسل جدید تبدیل شد؛ اما ایموجیها قدمتی طولانیتر دارند.
از دههی ۱۹۹۰، از کاراکترهای ترکیبی برای ساخت ایموجیهایی مثل چهرهی خندان استفاده میشد. اسکات فالمن، یکی از استادان کارنیگ ملون، ابداعکنندهی این کاراکترها بود. به این کاراکترها ایموتیکان (Emoticon) گفته میشود که از مهمترین آنها میتوان به ایموتیکان :-) و :-( و D-8 در مکالمههای چترومی دههی ۱۹۹۰ اشاره کرد. برای القای سخن طعنهآمیز از کاراکتر ;-) و برای انتقال بیاطلاعی از مسئلهای از کاراکتر ¯_(ツ)_/¯ استفاده میشود.
بااینهمه، در سال ۱۹۹۹، هنرمندی ژاپنی بهنام شیگتاکا کوریتا اولین ایموجی را ساخت. کوریتا روی تیم توسعهی i-mode کار میکرد که اولین پلتفرم اینترنتی موبایل از حامل موبایل ژاپنی DOCOMO بود. هدف کوریتا طراحی واسط کاربری جذاب برای انتقال اطلاعات به شیوهای ساده و مختصر بود. برای مثال، در این واسط کاربری بهجای تلفظ هوای ابری از آیکن استفاده میشود. کوریتا تصاویری در ابعاد ۱۲ در ۱۲ پیکسل طراحی کرد که ازطریق شبکهی شبهصفحهکلیدی واسطهی i-mode انتخابشدنی بود. سپس، این تصاویر بهصورت کاراکترهای مستقل به موبایلها راه پیدا کرد. کوریتا درمجموع ۱۷۶ ایموجی طراحی کرد که حالا به بخشی از مجموعهی دائمی موزهی هنر مدرن نیویورک تبدیل شده است./زومیت
در ادامه توضیحات کامل و جالب در مورد تاریخچه ایموجی ها را مشاهده می کنیم