اجزای تشکیل دهنده شبکه مثل قطعات یک پازل هستند که وقتی کنار هم قرار میگیرن میتونن یک شبکه رو ایجاد کنن.
برخی از اجزای تشکیل دهنده شبکه عبارتند از :
Host : به تمام اجزای شبکه که میشه روشون IP و تنظیمات مربوط به TCP/IP رو اعمال کرد Host گفته میشه.
Node : هر دستگاهی توی شبکه که به انتقال داده کمک می‌کنه. مثلا سوئیچ و روتر Node محسوب میشن چرا که به انتقال داده کمک میکنن ولی خودشون داده‌ایی ایجاد نمیکنن.
درنتیجه : هر Host یک Nodeعه ولی هر Node لزوما Host نیست.
End Device : دستگاهیه که داده‌ها رو یا تولید می‌کنه یا مصرف می‌کنه. یعنی نقطه شروع یا پایان یه ارتباط توی شبکست. اینا معمولاً چیزایی هستن که ما مستقیم باهاشون کار می‌کنیم. مثال ساده :
کامپیوترت که باهاش فیلم می‌بینی یا گوشیت که باهاش چت می‌کنی، End Device هستن. ولی مثلاً سوئیچ یا روتر که فقط داده رو انتقال میدن End Device نیستن.
End User : کاربر نهایی همون شخصی هست که پشت دستگاه نشسته و از شبکه استفاده می‌کنه ! مثال :
تو که داری با لپ‌تاپ کار می‌کنی، کاربر نهایی هستی. یا کسی که با گوشیش وارد یه وبسایت میشه.
Workstation : یه نوع کامپیوتر قوی‌تر از معمولیه که برای کارهای سنگین طراحی شده. اینا معمولاً توی شرکت‌ها و سازمان‌ها استفاده میشن و توان پردازشی بیشتری دارن. این دستگاه جاییه که End User باهاش کار می‌کنه. مثال ساده :
کامپیوترت تو خونه که باهاش درس می‌خونی یا بازی می‌کنی، یه Workstationعه. اگه تو شرکت باشه و برای کارای سنگین‌تر استفاده بشه، بازم Workstationعه.
Client : دستگاه یا برنامه‌ایه که درخواست یه چیزی رو داخل شبکه میده. به بیان ساده، Client مثل توئه که میری به یه مغازه (که اینجا سروره) و میگی "فلان چیز رو بهم بده". توی شبکه، Client معمولاً یه دستگاه یا نرم‌افزاره که از یه منبع (مثل سرور) اطلاعات، خدمات یا هر چیز دیگه‌ای می‌خواد. مثال ساده :
مرورگری که باز کردی و باهاش سایت‌ها رو می‌بینی، یه کلاینته.
گوشی که باهاش پیام می‌فرستی یه کلاینته.
لپ‌تاپت که از سرورهای بازی آنلاین اطلاعات دریافت می‌کنه، یه کلاینته.
Client همیشه شروع‌کنندست، یعنی اول اون درخواست میده و منتظر جواب می‌مونه.
Server : دستگاه یا برنامه‌ایه که جواب درخواست Client رو میده. مثل یه فروشنده تو مغازه که وقتی تو (Client) چیزی می‌خوای، اون برات فراهمش می‌کنه. توی شبکه Server چیزیه که خدمات، اطلاعات یا منابع رو برای Clientها آماده می‌کنه و می‌فرسته. مثال ساده :
سایتی که توی مرورگر باز می‌کنی، روی یه سرور میزبانی میشه.
وقتی توی واتساپ پیام می‌فرستی، پیام اول میره به سرور واتساپ، بعد به دوستت میرسه.
وقتی توی یه بازی آنلاین هستی، سرور بازی موقعیت همه بازیکن‌ها رو ذخیره و به بقیه ارسال می‌کنه.
Server همیشه در حال گوش دادنه و منتظره که Clientها ازش چیزی بخوان. وقتی درخواست میاد، اون کار رو انجام میده و جواب می‌فرسته.
معمولا Server ها کامپیوترهای مشخص و قدرتمندی هستن که فقط برای ارائه خدمات تعیین شدن و هیچ موقع نقش دیگری به جز Server رو ایفا نمیکنن ! اما من میتونم بصورت موقت بیام یک File Server روی سیستم خودم ایجاد کنم تا یک سیستم دیگه بتونه به این فایلی که روی سیستم من هست دسترسی پیدا کنه. تو این حالت سیستم من شد یک Server و اون یکی سیستم شد Client که میاد درخواست میزنه به سیستم من تا فلان فایل رو دریافت کنه.
